Ik zit nu echt in de pissigheidsfase.... Hij heeft me gewoon zo gekwetst. Even een paar voorbeelden:
* hij vond het knap van zichzelf dat hij niet was vreemdgegaan..
* hij heeft in drie weken (na dik zeven jaar) besloten dat het beter was om ermee te stoppen.
* eerst wilde hij iets nieuws proberen op te bouwen, een week later wil hij ineens dit jaar geen relatie meer.
Bah, wat een zak... Ongelofelijk dat je toch nog van zo'n zak kan houden.. Ik zou hem het liefst eens flink uitschelden en hem de waarheid zeggen. Maar ik denk niet dat het echt doordringt, hij leeft toch alleen voor zichzelf. Nou, ik hoop dat zijn leven nu is zoals hij wil (dit is uiteraard zeer sarcastisch bedoeld). Waar ik nu ook bang voor ben is dat hij toch een ander heeft, of in ieder geval verliefd is op een ander. Dat vragen anderen me ook steeds of dat zo is. Dat lijkt me echt een nachtmerrie, alsof ik zo ingeruild ben. Ik voel me ook zo eenzaam, ik hoop dat hij zich minstens net zo beroerd voelt als ik.