Het is lang geleden dat ik hier heb geschreven, dan zou je denken: het gaat goed!
Het was uit met mijn ex in mijn voorgaande blog en daarna hebben we het voor de laatste keer geprobeerd. Het was dus weer even aan..
Dit werd er allemaal niet erg beter op en er is heel wat gebeurd in die tijd.
Hij ging steeds meer uit en ik mocht absoluut nooit mee, er bleven dames (en 1 dame specifiek) slapen bij hem enkele weken lang zonder ik er wat van afwist. Ik ontdekte het toen ik binnenkwam en de schoenen, tassen en jassen van de dame netjes op een rijtje zag staan. Ik was het jaloerse kreng toen ik er iets van zei en vroeg volgens de dame en de ex.
Maar goed, om een onwijs lang verhaal kort te maken: op mijn verjaardag heeft hij het uitgemaakt. Ik kreeg letterlijk en figuurlijk nog een 'kado' naar mijn hoofd gegooid.
Nu is dit allemaal drie maanden geleden en het ging allemaal best oke met me na veel janken, denken, boosheid, weinig eten en slaap. Ik dacht wel aan hem, maar wist dat het goed was zo. Het was immers al zo vaak uitgeweest en we werden er beide niet gelukkiger van.
Het vervelende is dat ik de laatste tijd veel verhalen hoor over hem van vrienden/kennissen, hoe wild hij wel niet bezig is enz. Nu heeft hij na nog geen 2 maanden nadat hij het uit had gemaakt alweer een vriendin. Ze is een stuk jonger, maar goed, dat doet er verder niet toe. Erg pijnlijk na een relatie van bijna 9 jaar, dat iemand al zo snel weer toe is aan een relatie en zo verder kan..
Ik zag hem laatst en we hebben een kop koffie gedronken. Na dit gesprek was ik zo leeg en verdrietig! Alles kwam weer omhoog, alle gevoelens, toekomstplannen die we hadden, het verdriet, de pijn. Erg naar. Heb uren gehuild. Ik begrijp niet dat hij na bijna 9 jaar relatie, binnen nog geen twee maanden een ander heeft.
Ik zelf heb er geen behoefte aan. Ik wil weer bij mezelf komen voordat ik mezelf weer in het diepe gooi. Toch is het pijnlijk hoe het allemaal is gegaan en hoe snel hij over me heen is. Ik ga het erg op mezelf betrekken en wordt er onzeker door. Ik weet dat dit niet goed is, maar het gebeurd automatisch. Het was vanmiddag zelfs zo erg dat ik niet meer in de liefde geloof. Je geeft je hart weg aan iemand (althans als ik voor iemand ga, dan ga ik ook voor de volle 100%) en deze wordt je toegesmeten. Het is toch vreemd dat je eerst alles met elkaar deelt, je hart geeft, lief en leed deelt, alles er voor over hebt. En dit wordt zo, hup weggegooid. Of het niks is, gevoelloos. En dat zo naar de volgende kandidaat voor nieuwe ronde, nieuwe kansen. Pff, voor mij hoeft het allemaal even niet meer..