nu al dik een week uit...

inderdaad op mijn aandrang, omdat ik zo onzeker was/werd

elke dag stuurt hij me een klein berichtje, belt n keer en hij wil graag dat ik met hem praat over wat ik voel.
Hoe fijn.

donderdagavond: zullen we iets gaan drinken samen? Ik heb gedacht en ja gezegd. voelde me sterk genoeg, t was tenslotte al n week uit...

t was ok, hij voelde zich de hele week al rot, twijfelde soms aan de keuze maar liet om t half uur toch wel weten dat t beter was zo. En ik hield me sterk, zei dat dat ook zo is

vandaag: we gaan waarschijnlijk een biertje drinken in de zon. for old times sake
Maar ook vandaag: wakker worden wetende dat t gister vrijdagavond was, heilige avond, dan ging hij altijd alleen op stap. En ik was altijd bang die avond. bang dat hij die ander zou ontmoeten. En ik betrap me erop dat ik die angst nu weer voel. En misschien wel erger nu, omdat t uit is.

En ik zie op de computer dat hij al vanaf gisteravond niet meer online is geweest, nu nog steeds niet, en t lijken uren dat ik nu al wakker ben en maar zit te kijken of hij al wakker is. En die rotangst dat hij een schnabbel heeft.

Ik voel me zo ongelooflijk dom dat ik mezelf dit aandoe, maar kan het tegelijkertijd niet veranderen. Ik MOET kijken of hij al wakker is

ik doe snel een was, een afwas en dan ren ik weer terug om te kijken, shit, nog steeds niet online...wat is hij aan het doen en erger nog: met wie... wij waren toch altijd op tijd wakker op zaterdagochtend.

Ik heb geen leuke vrijdagavond gehad, hij hoogstwaarschijnlijk wel. Ik maak me boos, schop mezelf, praat tegen mezelf, maar ik hang erin vast

straks belt ie, over dat biertje drinken. Of hij belt af, dan weet ik ook genoeg. Maar stel dat ie wel belt, dan wil ik dat graag 'leuk' houden, maar ik weet niet of ik zo sterk kan doen straks. Zal ik niet de hele tijd denken aan 'what did you do last night?'

Miranda, kom tot jezelf, ik ben hier gaan lezen en herken zoveel dingen...en dat maakt me ook bang voor nu, voor deze dagen, omdat ik lees hoe t in de meeste gevallen gaat. Voor de toekomst voelt t dan weer beter, want ik lees ook dat het wel weer slijt

wat een geraas, ik moet wat gaan doen...