Na verscheidene pogingen heb ik toch maar besloten om ook mijn verhaal hier eens neer te zetten. Veel vergelijkbaar materiaal en dezelfde gedachtes als menig "slachtoffer" hier zul je in mijn verhaal kunnen lezen.
Mijn ex had vorige maand in één keer besloten dat onze relatie van vier jaar niet is wat ze wilde. We hadden inderdaad een moeilijke periode achter de rug. Ik heb voor de zomervakantie besloten om even eens goed naar ons en mezelf te kijken. Want ook ik merkte natuurlijk dat het niet goed ging. In eerste instantie was ik vreselijk boos op haar. Dit deed zij verkeerd en dat deed zij verkeerd, en haar ouders waren vreselijk, alles wilde ik haar vertellen dat zij degene was die dingen moest aan passen. Dit heb ik allemaal "bedacht"in een zeer moeilijke periode voor mij. Met mijn studie die ik erg graag doe, ging het niet goed. Door bepaalde "regeltjes"van school moest ik waarschijnlijk van school af terwijl ik al mijn punten gehaald had en ook nog erg goede punten. Dit was echt een ramp voor mij. Maar dit terzijde, nadat ik zo ontzettend veel werk had verzet voor mijn studie in die tijd, en toen eindelijk rust vond, ben ik eens echt gaan na denken. "Klopt het wel wat ik zei? Is zij wel degene die de "problemen" veroorzaakte?" Na veel nadenken en zelfreflectie kwam ik er achter.
"Nee, jongen, Durf eens een keer tegen je zelf te zeggen dat jij het probleem maakt. Het is niet altijd iemand anders z'n schuld, ook jij maakt deel uit van fouten. Je gedraagt je als een zeer asociale eikel richting je vriendin. Durf eens te tonen dat deze meid je vriendin is. Het is een super meid. Don't tell her.. SHOW HER. Stop met ruzies maken over niks. Hou nu eens ECHT van je meis."
Ja inderdaad ik was echt een rotte, botte aso geweest tegen haar. Dit wilde ik verbeteren en niet eens voor haar maar voor mezelf, omdat ik ook merkte dat ik zo in het dagelijkse leven was geworden. Ik vertelde haar dat alles tussen ons weer goed was en dat we snel eens echt zouden praten samen, over zaken die ik dus in die "pauze"ontdekt had en we waren allebei super blij dat het goed zou komen en wilde er beide weer 200% voor gaan. Nu was het tijd geworden om mezelf te veranderen en dat lukte met succes.
In de vakantie hebben we niet veel tijd samen kunnen doorbrengen. Zij moest veel werken, ik was zelf op vakantie geweest. Zij baalde dat wij niet samen op vakantie gingen (maar daar was ik veel te bang voor geweest om te gaan, omdat ik juist in die moeilijke fase zat en nog al in de knoop met mezelf zat). Tegen het einde van de vakantie was alles nog prima. Maar nadat zij een week op vakantie was geweest was mevrouw in een keer 200% omgeslagen.
Ze wilde geen energie in onze relatie steken omdat ze geen heil meer zag in ons.
Gebroken. Dat was het wat ik voelde.
Ik vind het jammer dat we niet eerder aan de rem hebben getrokken. Dat ik niet eerder mezelf gezien heb. Dus wat dat betreft vind ik het terecht dat ze met mij gebroken heeft.
Echter ik weet gewoon dat wij een super koppel kunnen zijn. Dat ik mij kan veranderen en ook heb veranderd. De kans om haar dat echt te tonen heb ik nooit gehad?¢‚Ǩ¬¶
Nu ben ik een maand verder. De clichés van ja we blijven vrienden en ja we gaan samen nog wel gezellige dingen doen ben ik helaas voorbij.
Ik geloof op dit moment er niet in dat ik met haar gewoon normaal kan omgaan. Ze is en blijft mijn "vriendinnetje". Ik wil heel graag gewoon normaal contact met haar blijven houden maar ik kan het niet. Ze is zo ontzettende bot en koud geworden tegen mij. Natuurlijk weet ik ook dat dit een houding is. Natuurlijk weet ik dat zij niet echt zo is. Is ze wel zo?¢‚Ǩ¬¶ dan pas ik. Dan hoef ik haar ook niet meer te kennen. Ik kan er niet mee leven hoe ze mij op dit moment "behandeld". Op dit moment ben ik echt kwaad op haar. Ik ben op een zeer foute manier er achter gekomen dat ze nu al close is met een jongen. Dit voelde echt als "vreemd gaan". Maar dit ter zijde. Ik wist dus dat ze al met een andere jongen gezoend en misschien wel meer heeft gedaan. Ik heb haar gevraagd om mij eerlijk te zeggen of ze dit heeft gedaan. Haar antwoord was kei hard "NEE". Dus wederom vraag ik haar: "ben gewoon eerlijk tegen me, heb je al iets met een ander". Wederom nee. De volgende dag heb ik dit zelfde nogmaals gevraagd, en nu werd ze boos en zei dat ze het helemaal niet leuk vond dat ik haar niet vertrouwde, en dat ik haar niet geloofde wat ze zei. Ze zei dat ze NIKS had gedaan, en dat ze vond dat ik haar moest vertrouwen en dat ze nooit tegen me zou durven liegen wat dat betreft.
Geslagen door boosheid en een nog groter wantrouwen ben ik verder gegaan. Waarom liegt ze zo? Dit doet nog meer pijn dan dat ze gewoon op dat moment zegt: "Oke, ik heb al dit en dat met een ander." De leugens steken mij harder in mijn hart dan de waarheid. De volgende dag heb ik het haar verteld dat ik al die tijd al wist dat aan het liegen was. Maar mevrouw draait het om en zegt dat ik dan maar niet het spelletje moest spelen, en haar had moeten zeggen dat ik het al wist. Ja ook dat kan kloppen. Zoals Theo Maassen ooit gezegd heeft: "de waarheid is als het hoofd van Chriet Titulaer.., draai je hem om dan is die nog steeds het zelfde".
Maar al met al is mijn vertrouwen dus helemaal vernietigd. Ik geloof niks meer wat ze me zegt en ik kan gewoon niet meer verdragen om haar aan te horen, als ze al wat zegt. Alles is voor mij een leugen en ik geloof niet meer in haar oprechtheid als het aan komt op gevoelens uitspreken.
Ik heb er voorlopig oogkleppen opgezet en ga haar compleet negeren. Erg moeilijk, omdat wij elkaar wekelijks MOETEN zien vanwege sport. Ze moet maar gaan beseffen dat ze niet alleen een relatie kwijt is?¢‚Ǩ¬¶ maar ook haar beste vriend (als ik zo vrij mag zijn om mezelf zo te noemen).
Op dit moment voel ik mij vreemd. Er knagen verscheidene dingen aan me. Eigenlijk wil ik haar ontzettend graag terug. Maar?¢‚Ǩ¬¶ als zij dat al zou willen, kan ik haar dan ooit vertrouwen. Als ze al terug wil, durf ik mij dan weer volledig aan haar te geven, vertrouw ik mijn hart in haar handen.
Ik denk dat ik dat niet meer kan. Ze heeft de sloopkogel genomen en heeft een deel van mij weg geslagen. HET deel dat belangrijk voor haar was. HET deel dat belangrijk voor mij was. Mijn vertrouwen is weg.
Dus wat dat betreft ga ik dan nu maar in op het cliché denken?¢‚Ǩ¬¶
"Misschien is het beter zo"?¢‚Ǩ¬¶ HELAAS.