Ik doe heel erg mijn best om door deze dagen heen te komen, om mijn ex niet te romantiseren maar juist nu heel reëel ook te denken aan de mindere dingen en het verdriet die ik voelde in onze relatie. Toch mis ik hem...

Hoop echt dat het misschien wel goed is dat ik nu gelijk zo'n moeilijke periode heb van feestdagen, misschien wordt het in het nieuwe jaar dan juist allemaal wat makkelijker en kan ik hem dan echt gaan loslaten? Ik weet het niet, maar ik hoop het wel. Hij gaat verder met zijn leven, hij is blij met zijn beslissing en geniet...waarom zit ik hier dan al drie maanden te janken? Hij is mijn liefde blijkbaar niet waard, maar daarmee kan ik mijn liefde voor hem echter niet uitzetten.

Gisteren was ik heel lief uitgenodigd door de ouders van mijn vriendin om met hun gezin kerst te vieren. Het leek wel of alle spanningen en verdriet eruit kwam, ik kreeg een gigantische migraine aanval en aan het einde van de avond hing ik spugend boven het toilet. Toch ben ik wel blij dat ik gegaan ben, het deed me heel veel dat deze mensen me blijkbaar wel belangrijk genoeg vonden om kerst met hun te vieren...alleen zou ik eerlijk gezegd zo graag willen dat hij me nog belangrijk genoeg zou vinden.

Vandaag is mijn verjaardag, ik ga echt proberen om er wat van te maken! Alleen mijn ouders en een vriendin komen, ik had geen zin om het echt te vieren...maar ik hoop dat het gewoon een gezellige dag zal worden. Vandaag 36 jaar en weer terug bij af, als het huis verkocht is kan ik niets anders dan weer bij mijn vader intrekken...het enige bezit is dan een bed en een koffer met kleding. Ik heb daar heel veel problemen mee, weer terug bij af te zijn EN weer opnieuw te moeten beginnen. Het is niet anders, dat weet ik ook wel...en ik hoop dat ik er over een tijdje misschien wel op zal kunnen lachen...

...op dit moment alleen nog even niet!

Iedereen veel succes vandaag, ik hoop dat het voor jullie allemaal (onverwachts) toch een hele mooie dag zal worden...