Ineens was deze site uit de lucht. Dat weet iedereen wel en daar is genoeg over geschreven. Ik neem dat trouwens de vorige adminstrator niet kwalijk. Ik vind het al heel wat dat hij jarenlang vrijwilligerswerk heeft gedaan voor deze site en vooral voor al die zoekenden naar lotgenoten op de site.
Account was weg, boem pats klaar. Ik had niks bewaard op mijn eigen schijf, dus alles wat ik had geschreven was ook weg. Maar dat vond ik ook wel symbolisch. Mijn account bestond hier al vanaf zomer 2006 en was wegens een nieuwe relatiebreuk weer actief geworden in 2009.
Ik heb zoveel aan deze site gehad, dat kan ik niet genoeg benadrukken. Ook heb ik via de site nieuwe vrienden leren kennen en dat is enorm waardevol.

Er ontstond bij mij, in tegenstelling tot mijn nickname, geen paniek dat ik alles op de site kwijt was. Het voelde voor mij juist als een soort slot, een einde.
Ik heb daar een tijdje over nagedacht (sinds de site weer in de lucht is) en heb daardoor besloten dat ik mijn account ga opzeggen. Mijn blogs ga ik niet bewaren.
Het belangrijkste wat ik vooral in 2009 over mezelf heb geleerd is dat ik flexibel ben. En daarmee ook dat ik niet statisch ben. Wat ooit als "waarheid" gold is nu ondergeschikt of zelfs veranderd. Niet qua inhoud wellicht, maar wel qua structuur, qua randvoorwaarden etc.
Ik heb gevochten, soms tegen beter weten in tegen de woeste golven van de emoties in, maar ik heb mezelf af en toe ook moeten overgeven en moeten ondergaan. Niet alles is te bevechten, maar dat is ook niet erg. Soms is het beter te laten, te rusten en te zien waar je dan terecht komt. Vanuit dat nieuwe startpunt ga je weer verder.
En soms is het wel beter om te vechten. Vooral voor jezelf, voor je zelfrespect, voor je zelfvertrouwen. Er zijn nu eenmaal bepaalde normen en waarden waar je aan wilt voldoen. Die moet je niet loslaten, alleen als je erachter komt dat ze niet klopten voor jou.

Kortom, Panic is echt geen Panic meer. De recente relatiebreuk was al zo anders dan die in 2006. Grootendeels door wie die ex is, maar ook door mijzelf. Ik ben in wezen niet veranderd, maar ik heb mezelf wel beter leren kennen. Ooit dacht ik veel zelfvertrouwen te hebben. Dit bleek toch niet geheel waar te zijn. En juist die kennis gaf mij meer zelfvertrouwen. Hoe bizar dit ook klinkt.....

Ik ben al lang niet meer aan het overleven, maar echt weer aan het leven. Meer nog dan voor 2006. Ik ben (nog altijd ) vrijgezel en geniet daar denk ik voor het eerst sinds 10 jaar echt van. Ik zeg het vaak "ik ben nu heerlijk egoistisch".
2009 was hectisch, maar het liefdesverdriet was daar "slechts" een onderdeel van.

Tot slot wil ik iedereen op deze site bedanken. Bedankt voor de brede schouders, voor de harde trappen en voor de gulle lachen.
Ik heb hier veel geleerd van anderen, door mezelf aan hun te spiegelen maar vooral doordat mij een spiegel werd voor gehouden.
Ik weet dat veel mensen op deze site nog intens in hun verdriet zitten. Geloof mij, er komt een moment dat je weer grip krijgt op jezelf en de helicopterview weer terug krijgt. Dan zie je de dingen weer in perspectief, en dan gaat het weer beter.
Tot slot, onthoud: "Life is about doing, the process, not the results" (dank aan dit boeddhistische inzicht).

Ik kom hier op de site nog wel eens kijken. En wie weet nog wel eens posten, maar dat zal dan zijn onder een nieuwe nickname

Vriendelijke groeten,
Ex-Panica
(met dank aan Boa/Looneytuna )