In mijn accountnaam is alles gezegd...
Voor mijn registratie heb ik verschillenden verhalen gelezen.
Ik vond het prettig dat er ook mannen zijn die met vraagtekens zitten...
Dan kan ik uitsluiten dat "alle" mannen zich terug trekken om te Over Leven, altans dat is de reden die ik er aan geef.
Het doet me goed de verhalen te lezen...zodat ik weet dat ik niet: gek, raar, en dat alles ben.
Echter heel normaal reageer op afwijzing.
Ja, dit is mijn verstand.
Mijn gevoel vervloekt de wereld, het huishouden en de gevoelens...
Hij die als handboeien aan me vast lijkt te zitten...waarin ik gegeven heb en grenzen ben overgegaan...vooral die van mezelf...
Ik heb mezelf beter leren kennen...door deze "verboden relatie". Een relatie waarin door menigeen met een (voor)oordeel over zal spreken...
Twee mensen die met elkaar zoenen...toch beide een partner hebben.
Die beide verliefd werden op elkaar, die beide de relatie met de partner willen respecteren, beide niet smsen, niet mailen, beide geen contact zoeken...met respect voor...
Ja, lezers, misschien zal ik hiermee kwaad bloed zetten..?..maar verboden of niet ...het doet niet minder pijn...
Maar na deze gezamelijke beslissing geen (sms) contact te onderhouden...houd ik vol...dagelang...
Elke dag is een overwinning...
Maar wat zou ik willen dat er een jaar voorbij was...dat het gevoel de pijn voorbij was...