Dinsdag 25 Augustus, 1,5 week geleden, heeft mn vriend het uitgemaakt, het erge is nogwel dat het mn eigen schuld is geweest.
Het begon dat weekend daarvoor, ik was bij een vriendin en hij was bij een vriend. Hij stuurde nog gewoon een lief smsje toen ik daar was, hoe het was enzo. Toen ging ik om 12 uur naar huis en hij was om 2 uur nog bij die vriend, dat vond ik een beetje vreemd omdat hij bij mij nooit zolang blijft, dus smste ik dat naar hem ( heel dom, dat weet ik) hij smste daarop terug, dat hij het gewoon gezellig had, waarop ik weer smste, bij mij vind je het zeker dan niet gezellig? waarop hij zei dat ik niet zo moest zeuren en gaan slapen. Dat pikte ik niet en heb toen 36 x zn mobiel over laten gaan... (ook dom van me) volgende dag smste hij of ik al weer een beetje afgekoeld was, waarop ik zei van niet. Toen kregen we ruzie, omdat ik jaloers deed enzo.. toen wilde ik naar hem toe omdat ik geen ruzie wilde, maar hij had daar even geen zin in, toen mocht ik uiteindelijk dan toch komen, en was het weer beetje goed, omdat we het niet uitpraten, volgende dag gingen we met een vriendin naar een plas toe om te zwemmen, en ik zat nog steeds met die ruzie omdat ik me schaamde hoe ik gedaan had, mn ex en me vriendin gingen samen het water in en ze hadden de grootste lol,en ik werd weer eens jaloers en heb daarom de hele dag verpest en bijna niets meer tegen ze gezegt, ik wist echt niet wat me bezielde op dat moment.
Toen zei ik tegen mn vriend dat ik naar huis ging en toen vroeg hij of die zn sleutels mocht omdat die in mn tas zaten, dus ik smeet mn tas naar hem toe en ben naar huis gefietst, toen kwamen mn vriendin en vriend me achterna, en heb ik sorry gezegt.. maar toch zat het nog niet lekker.
Savodns wilde ik nog mn vriend zien omdat ik de volgende dag voor het eerst naar de hogeschool moest, hij wilde niet komen omdat hij eventjes een avondje voorzichzelf wilde.. uiteindelijk is hij toch gekomen onder protest.
Volgende dag was ik dus naar school geweest, en hij was nog vrij dus ik smste hem of hij savonds wilde afspreken, toen zei die dat hij alsnog een avondje voorzichzelf wilde hebben, maarja ik snapte dat niet en hij deed kortaf, dus ik vroeg of er iets was, zei die dat ik niet altijd moest denken dat er iets was, dus ik belde hem en vroeg of hij het uitwilde maken, toen zei hij misschien maar dat hij dat later nog wel uitlegde, toen ben ik naar zijn huis toegegaan, en heeft hij gezegt waarom hij twijfelde, namelijk dat ik kinderachtig doe, onzeker doe enzo.. en het werd hem teveel.. toen heeft hij het uiteindelijk uitgemaakt.
En ik snap dit wel, maar ik heb echt zo'n spijt!
Hij zei dat hij een paar weken geen contact meer wilde hebben, maar vorige week zag ik hem alsnog omdat ik bij een vriendin was en daar was hij ook, toen bracht hij me thuis, ik had hem een brief geschreven, en vroeg wat hij daarvan vond, hij zei dat hij het knap vond dat ik het allemaal zo goed kon verwoorden en het goed van me vind dat ik met iemand ga praten over mn onzekerheid en dat ik niet lekker in me vel zit. Toen zei ik, maar wat nou als ik over een tijdje verandert ben? toen zei hij: je moet voorjezelf veranderen he, niet voor mij, want ik kan niet beloven dat ik bij je terug kom..
hieruit maak ik op dat hij niet weet wat hij wil.. maar ik wil gewoon zo graag nog een kans..
We hebben elkaar deze vakantie 13 weken elkaar elke dag gezien, en dat was ook niet goed...
Ik wil hem wel de rust geven die hij wilt hebben, maar ben zo bang dat hij er dan aan gaat wennen om zonder mij te zijn en over me heen komt..
( we hadden 15 maanden)