Hij doet het weer...realiseer ik me net.
Zaterdag werd ik naast hem wakker en ik gluurde voorzichtig door mijn wimpers heen om te kijken of hij al wakker was, maar zodat hij niet kon zien dat ik wakker was. Daar lag hij dan, ook naast mij, glunderend naar mij te kijken alsof ik zo een geschenk uit de hemel zou kunnen zijn. De gelukzalige blik in zijn ogen die hij alleen heeft als hij denkt dat ik het niet zie. Jammer voor hem want dit keer liet ik wel merken dat ik het door had en ik deed mijn ogen open. Vlug deed hij zijn ogen weer dicht en deed net alsof hij nog lag te slapen. "Ik weet dat je wakker bent.", zei ik tegen hem. Hij wist dat ontkennen niet meer kon dus er was voor hem nog 1 oplossing voor ogen; het bed uit rennen en snel onder de douche stappen, vluchten. Ondertussen was ik al naar beneden gegaan en niet veel later kwam hij naast me op de bank zitten. Als ik gewoon wat tegen hem zei kwam er bij hem geen stom woord uit behalve een "uh-hum" ofzo...

Affijn, ik weet ondertussen wat deze gelukzalige blik in zijn ogen en die mooie glimlach om zijn mond betekend: Ik zal dan dagen niets meer van hem horen.
En ja wel, ik had gelijk. Wat deze acties te betekenen hebben? Wie kan mij te vertellen? Want ik weet het niet.
Het lijkt wel alsof hij schrikt van geluk en daar geen manier van leven in ziet ofzo.

Was er dan maar 1 iemand die mij kon vertellen waarom hij zo doet...Maar waarschijnlijk is hij de enige met het antwoord.

Nee, ik blijf niet sms'en en bellen om te weten of hij nog leeft. Ik wil geen wanhopig gedrag meer naar hem toe vertonen en als een hondje achter zijn kont aan zitten. Soms zou ik er zelfs voor over hebben om mijn hele wereld om te gooien als hij daardoor van mij gaat houden en eerlijk zal zijn. Maar gelukkig realiseer ik me het meeste van de tijd wel dat hij het niet waard is om mijn leven te om te gooien en dat ik ook zonder hem kan, want dat kon ik voordat ik hem kon ook...

Ik wil hem. shit zeg...