Ookal denk ik nog wel eens aan je en ben ik nog steeds gekwetst en verdrietig na wat je heb gedaan, het gaat steeds beter met me.
Ik weet in ieder geval dat ik je niet meer wil zien, niet meer wil spreken.

Ik kom steeds vaker tot de conclusie dat we eigenlijk helemaal niet bij elkaar passen, dat de manier waarop jij wil leven helemaal niet bij mij past. Ik kan weer Robbie Williams draaien wanneer ik wil, hoop niet meer bij elk smsje of als de telefoon gaat dat jij het bent.
Ik hoef geen energie meer te teken in een relatie waarin ik me constant moet bewijzen, terwijl jij degene ben die vreemd gaat en me voorgelogen heb. Ik heb niet meer de behoefte om het voor je op te nemen, zeker niet na alle lelijke dingen die je over me heb gezegd.

Jij gaat verder alsof het allemaal maar de normaalste zaak van de wereld is. En weet je........wat jij kan, kan ik ook!!! Ik ga nu steeds meer verder, kruip steeds meer uit die put waarin ik heb gezeten.
Ook het verdriet en de pijn zullen minder worden en uiteindelijk helemaal verdwijnen. Ooit zal je een persoon worden die 'ooit eens een deel van me leven was'.
Ik ben er nog niet helemaal, maar die dag komt steeds dichterbij!

Ik hield van je en had alles voor je over. Nu weet ik in ieder geval dat jij het niet waard ben en hoop ik ooit op een dag weer het vertrouwen en mijn liefde aan iemand te kunnen geven. Aan iemand die het WEL waard is.