Weer een paar dagen verder en oud zeer komt weer naar boven. Oude frustraties, irritaties, you name it.
Na hard werken krijg ik promotie, ik heb het mijn ex in mijn enthausiasme laten weten. Wat ik niet had moeten doen.
Een negatieve reaktie mocht ik ontvangen. Ik voel me stom en nog meer dan dat. Ik had het kunnen weten.
Wat haalde ik nu eigenlijk in mijn hoofd. Dat hij veranderd zou zijn? Ik heb er eigenlijk niet eens over nagedacht bedenk ik me. Ik heb hem het goede nieuws laten weten, veel te impulsief. Ik had kunnen weten dat hij niet blij voor me kan zijn. Dat heeft hij nl nooit op kunnen brengen.

Positieve veranderingen hoe klein of groot ook, mijn ex reageerde altijd negatief.
Wat mij altijd zoveel verdriet bezorgde. En ja weer heb ik het gedaan, mezelf een tijd geleden voorgenomen hem nooit meer op de hoogte te brengen van dit soort dingen. Want nu ben ik weer zo afgeknapt. Waarom weet ik niet.

Maar ik begrijp maar niet waarom iedereen altijd blij voor me kan zijn en dat voor hem onmogelijk is.

Daarentegen vraagt hij bevestiging van mij, als ik droog reageer op een positieve wending voor hem. Hoewel die nauwelijks voorkomen, maar ik kan het niet meer opbrengen blij voor hem te zijn. Ik wil hem dat niet meer geven, wat ik zoveel gedaan heb.

Ik voel me zo ontzettend stom.