We zijn voor een paar maanden terug ook met een grote groep op stap geweest, zij had me toen ge-smst dat ze hier was alleen, en of ik het goed zou vinden als ze ook mee ging. Die dag ging het toen weer ff, maar toen ik die sms kreeg stonden me de tranen weer in de ogen. Ik wilde eerst niet meer gaan omdat ik bang was dat er bij mij dan te veel gevoelens zouden boven komen. Maar het probleem was dat ik een hoop lui had mee gevraagd, en ik zou het dan erg lullig voor die lui vinden om te zeggen dat ik dan uit eindelijk niet zou gaan. Ik had haar eerst een sms terug gestuurd dat ik thuis zou blijven. Maar ze probeerde me te bellen, uiteidelijk nam ik de telefoon op en ze overtuigde me om toch mee te gaan. Ik ben die avond gegaan, en naar een tijdje was zij er ook, toen ik haar zag kreeg ik het ff zwaar, ik sprak haar even om de ergste druk er af te laten gaan. Na een uurtje of twee haar niet meer gesproken te hebben was het haar ff niet goed of zo. Ik stond juist met die goede vriend van mij te praten, we hadden het er zo over, opeens stond ze naast me, maar ik had het niet door, hij schopte me al een keertje zo van hint....... maar ik vatte het niet. Opeens zag ik haar (gelukkig stond de muziek hard) Ze zei dat het ff niet zo goed met haar ging, ja wat moet je dan? ik zei van wil je ff ergens gaan zitten of zo. We zijn toen met z'n twe?ɬ´en ergens gaan zitten en hadden nog veel gepraat, uiteindelijk terug gegaan en ik was rond 03.00 richting huis gegaan. S'morgens (s'middags) wakker geworden en zag ik dat ik een paar berichtjes had. Vier berichtjes van haar, ik heb ze nog steeds niet weggedaan. Ze waren w?ɬ©l aangrijpend op zich en een beetje dubbel. Zij was dat weekend alleen hier, haar nieuwe vriendje was in NH gebleven, moest werken of wat.

Ik had haar weer terug g-smst, met als gevolg dat me wel gebeurde wat ik verwacht had, werdt weer ontzettend verliefd op haar, en begon haar nog erger te missen, het had mij dus geen goed gedaan!

Nu denk ik dat ik wel sterker in mijn schoenen sta, alhoewel ik er nog zeker iedere dag mee bezig ben, en haar ondanks alles zeker nog mis. Stel dat ze mee gaat, alleen of niet, dan zie ik het wel, ik laat mijn avond niet meer door haar verpesten, eigenlijk zijn de afgelopen 4 maanden al verpest, heb die eigenlijk niet geleefd.

Maar ik zie het wel, komt wel goed!

Ik wil jou ook zeker danken voor je reactie, ik ben heel erg blij dat ik al wat voor je heb kunnen betekenen in deze zware tijd. Als iets is mag je me het ook zeker vertellen.

Ik heb voor een tijd terug eens mijn hele verhaal op papier (pc) gezet, is op zich wel een aanrader! Het is een erg lang verhaal, van mss wel 4 kantjes. Wil je dit wel doorsturen, maar denk niet dat je daar veel vrolijker van wordt?

Enne schrijf zo veel mogelijk, of praat er zoveel mogelijk over met de mensen dicht om je heen, ook met je ouders als dat kan. Ben niet bang om mensen er mee lastig te vallen, ze zijn er voor jou, zoals jij er ook voor andere bent!

Sterkte meid!

Liefs Buck