Ik voel me vooral 's morgens ellendig. Ik mis haar dan het meest, en trek me de rest van de voormiddag terug, op mijn eentje. Namiddag gaat alles terug beter en 's avonds lijkt het wel of ik klaar ben met alles verwerken. Maar 's morgens begint dan alles weer opnieuw.

Ik ga onder geen beding iets opsturen. Er zijn thans bepaalde zaken die ik niet altijd even goed heb gedaan tijdens de relatie, maar dat ze het niet meer ziet zitten, ligt ook aan haar. Ze zal niets van me horen, laat ze haar maar afvragen hoe het met me gaat. Ik probeer over te komen bij vrienden en kennissen als iemand die zijn leven opnieuw heeft opgepakt, maar vanbinnen ben ik zwak en hulpeloos. Mocht ze toevallig een van mijn vrienden tegenkomen, dan hoort ze misschien wel hou 'goed' het met me gaat. Dat zal haar misschien in verwarring brengen, wat het voor haar ook niet gemakkelijk maakt. We komen dan misschien niet meer terug samen, maar ik vind het dan toch mooi meegenomen dat ze me niet zo gemakkelijk kan vergeten.

Als ik de kans zie om haar opnieuw te versieren, dan zal ik dat doen. Maar tot dan ga ik verder met mijn leven en probeer ik niet stil te staan bij dat van haar. Dan heb ik tenminste iets te vragen na een tijdje, vermits ik niet op de hoogte ben van haar leven.

Hey Janis,

The same here... Elke morgen als ik opstaan is het eerste waar ik aan denk mijn ex.
En dan komen automatische die vragen.
Waarom laat ze niets weten, hoor ik ze ooit nog?,heeft zij het ook als ze smorgens opstaat?
Maar ja allemaal vragen waar ik geen antwoord op heb.
Ik hoop dat ik het kan volhouden geen contact.
ik wil er echt over geraken.. er is te veel gebeurd maar moet er nu alleen nog vanaf geraken.

Greetz,

Storm

Janis,

Dit is een hele normale reactie, die iedereen hier waarschijnlijk mee maakt of heeft mee gemaakt. Je bent gewend om naast je ex in slaap te vallen en naast je ex wakker te worden. De pijn die je op dat moment voelt is een afschuwelijke pijn, maar wel eentje van korte duur, als je er goed mee om gaat. Pijn is normaal, maar weet wel dat je naast het slapen en opstaan ook een leven hebt. Blijf de dingen doen die gedaan dienen te worden en haal er zoveel mogelijk plezier uit. Maar laat de pijn die er savonds en sochtends is WEL toe. Als je je verdriet combineert met het plezier in je dagelijkse activiteiten, zul je er snel weer bovenop zijn.

Groeten,

P.