Het is vandaag 1 week uit. Gistermiddag voelde ik me ongelooflijk kut, maar was gisteravond thuis en had mijn favoriete muziek aan gezet. Trance. Uit deze muziek haal ik altijd mijn emoties en ik voelde me al ietsjes beter. Toen kwam een vriend van mij, waarmee ik even lekker heb gejogd. Na die tijd voelde ik me erg goed en ik ging verder met het luisteren naar een dj set van Armin van Buuren. Hij draaide vervolgens een fantastisch nummer, waar deze tekst in voor kwam:

Tears are falling down, sadness in your eyes,
many days must go by to heal your broken heart
but it’s never too late, learn to forget,
forgive the hurt done and it takes a little time
It takes time to heal broken hearts

It takes time, it takes time

It’s never too late, learn from mistakes,
mend the damage done and it takes a little time

It takes time to heal broken hearts

It takes time…

Dus daarna voelde ik me erg sterk worden. Dat was maar goed ook, want vandaag had ik de eerste dag van de training conflict hantering, waar mijn ex ook bij zou zijn. Morgen is dag 2. Om mij op deze dag voor te bereiden heb ik gisteravond een briefje naast mijn bed gehangen met de mededeling: jij bent sterker dan je denkt. Het is jouw wereld, niet de hare. Ga nu je bed uit en keep the trance alive.

Met dat laatste doelde ik erop, dat ik naar school zou gaan met op mijn hoofd de door haar gekochte koptelefoon en dat ik tot aan het lokaal lekkere muziek zou kunnen draaien. Eenmaal wakker vandaag voelde ik me goed en sterk. Ik ging opgewekt naar school, luisterend naar de muziek. Daar aangekomen kwam ik het lokaal binnen. De tafels waren ingedeeld in een U vorm. Veel mensen zaten al in het lokaal, inclusief mijn ex. Ik knikte naar haar en ging aan een tafel tegenover haar zitten, ongeveer op 5 meter afstand van elkaar. Ik keek haar aan en glimlachte naar haar. Zij glimlachte terug. Ik voelde mij goed.

Maar vanwege het feit dat het nog maar net uit was, wilde ik zo weinig contact met haar hebben, dus ik praatte niet met haar en probeerde haar veel te negeren. Ik dacht dat ze dit wel zou snappen, omdat ik eerder tegen haar had gezegd dat ik zo weinig mogelijk contact wilde tot dat de wonden geheeld zouden zijn. Ook was zij diegene die zei dat ik moest leren mezelf gelukkig te maken. Dit was de waarheid, dus ik was dit nu aan het leren. En echt voor mezelf en niet voor haar, want op dat moment voelde ik even geen verdriet. Ik kon haar aankijken en ik kon naar haar lachen.

Vervolgens kwam er een meisje naast mij zitten en met haar heb ik ongeveer de hele dag samen gewerkt. Het was best een leuk meisje en het klikte gelijk qua lol enzo. In de pauze kocht ze voor mij een kopje koffie en bespraken wij de opdracht die we moesten uitvoeren. De pauze was hier ook voor bedoeld, voor een voorbereiding. We moesten een goede doelen spel doen. Ieder legt 3 euro in en er waren 13 tweetallen die elk een goed doel zouden moeten kiezen. Wij kozen voor de world cancer fund. Dit moesten we dan discussieren met alle tweetallen en we moesten het erover eens worden welk goed doel het geld zou krijgen. Al met al, in die eerste pauze heb ik dus met dat meisje argumenten opgeschreven.

In de tweede pauze kocht ik een kop koffie voor haar, wel zo fair dacht ik. Mijn ex stond achter me. Ik heb niks tegen haar gezegd. Vervolgens liepen dat meisje en ik terug naar het lokaal en ik zag mijn ex opeens voor mij lopen. Ze keek een fractie van een seconde naar ons, begon toen harder te lopen en verdween in het toilet. Toen dacht ik even van. What The Fuck. Misschien ga ik wel te ver hierin. Dus gelijk in de les weer oogcontact proberen te zoeken en beetje glimlachen. Aan het einde van de dag zag ik haar in haar eentje naar de bus lopen. Ik had het idee dat ze zich er niet lekker onder voelde, dus ik ben naar haar toe gegaan en heb haar gevraagd hoe het met haar ging. Ze was erg kortaf. Zei dat het wel goed ging, de training vond ze kut. Ze ging met een andere bus dan mij. Ik zei nou tot morgen dan. Zij zei alleen: yo.

Ik in de bus achter haar aan gesmst: Waarom was je opeens zo afwezig?

Ze vond het kut dat ik de hele dag deed alsof ik haar niet kende en dat het pijn deed dat ik haar buiten sloot. Hierop reageerde ik door te zeggen dat ik de training wilde halen, omdat ik wil afstuderen. En als ik haar zou spreken dat ik me misschien kut zou voelen en dan in huilen zou uit barsten en dan die training zou moeten afzeggen. Vervolgens komt ze met de melding dat ik op zulke dagen best normaal kan doen als we elkaar zien. Hierbij vond ik dat dit oneerlijk was omdat zij geen gevoel meer had en ik wel. En dat zij maandag na het afhalen van de spullen had gezegd dat zij makkelijk een bepaald gedrag kan aannemen. Ik kan dat dus niet.

Toen een hele lijst met smsjes. Ja als ik jou niet zie kan ik mijn gevoel makkelijk omdraaien. Het boeit me allemaal echt wel. Ik ben idd van mening dat een relatie niet werkt, maar wat ik qua vriendschap met jou op moet geven vind ik wel heel erg kut. En dat ik haar gevoelens niet kon peilen.

Toen kwam ik met de volgende sms:

Jij hebt me de waarheid verteld, dat ik gelukkig moet worden met mezelf en niet afhankelijk moet zijn van jou of anderen. Vandaag heb ik voor mezelf gekozen. Voor mijn gevoelens. Ik wilde geen contact met je omdat de wond nog vers is en ik wil deze training halen omdat ik anders niet kan afstuderen. Je hebt geaccepteerd dat we geen contact zouden hebben, omdat mijn gevoelens daar nog niet klaar voor zijn. Het is 1 week uit, wat verwacht je van me.

En opeens verwacht zij helemaal geen toekomst meer met mij. Geen vriendschap. Geen relatie. Niks. Terwijl zij kwam met het idee dat we over 2 maanden zouden kijken hoe we ervoor zouden staan. Dus vervolgens heb ik alles nog eens goed en duidelijk uitgelegd dat voor mij contact pas weer mogelijk is als ik mij goed voel en als ik zekerder van mezelf ben. En dat vandaag een goede leerdag was voor deze zekerheid. Gelijk daarna heb ik tegen haar gezegd: weet je wat, ik zal proberen morgen je wat meer te betrekken bij dingen en wat meer contact te hebben met je. Maar als mij dit niet lukt, zal ik dit aangeven en dan wil ik dat jij dit accepteert. Dit vond ze wel goed . Daarna nog even over koetjes en kalfjes gepraat.

Toen kreeg ik het even druk met wat dingen. En toen begon zij achter mijn kont aan te smssen. Dit deed ik in het begin door mijn onzekerheid naar haar en nu deed ze het naar mij. Dus heb later gereageerd dan normaal en gezegd dat ik ook met andere dingen bezig ben. En opeens reageert ze met. Nou oke tot morgen dan maar. Waarop ik nog vriendelijk terug stuur dat ik even ga joggen met een vriend van me. En dan dit.

zij: "oke doei"

ik: "tot morgen :)"

zij: "jep"

?????????????????????????????????????????????????????

Ik snap er geen reet meer van. Nu voel ik me weer kut, terwijl ik de rest van de dag lekker opgewekt was. Snapt iemand dit?