een hele tijd geleden, ik weet niet eens meer onder welke naam, was ik hier ook, toen mijn vorige relatie verbroken werd. Nu helaas weer... ik heb het weer geprobeerd, maar helaas na 2 jaar is het toch fout gegaan, dat is inmiddels alweer meer dan een half jaar geleden, maar we hebben een hele tijd nog contact gehouden en ben er eigenlijk nog elke dag mee bezig. Vandaar dat ik weer eens terug kom kijken!

Zoals gezegd ik was 2 jaar met deze jongen en we hebben daar 1,5 jaar van samengewoond, ik heb mijn vaste contract alles opgegeven en ben naar regio Zaanstreek verhuisd voor deze man. We waren heel blij met elkaar en eigenlijk was er geen reden om uit elkaar te gaan behalve... levensovertuiging. Hij is overtuigd moslim en ik dacht voor een tijd dat ik me daar best in kon vinden, nog steeds heb ik respect voor zijn geloof maar omgekeerd was het voor hem blijkbaar te moeilijk om dat ook voor mij te hebben. Na vele discussies, en veel gedoe, en keer op keer de hoop het komt goed, het kan toch niet dat je iemand daarvoor laat gaan, jawel hoor. Toen ik psychologisch op een dieptepunt zat, kon ik vertrekken. In plaats van dat het zogenaamd goedkwam en dat hij zo van me hield. Ik ben dus ook vertrokken met veel pijn in mijn hart want nog nooit had ik me ergens zo op mijn plek gevoeld als bij hem! Maar hij kon het blijkbaar echt niet, samenblijven met een ongelovige. De eerste tijd hier terug in regio Rotterdam heb ik me echt zoooo ongelofelijk ellendig gevoeld! Het leek of ik gek werd, maar ik moest door, een nieuwe baan want ja je moet toch de huur weer in je uppie betalen. Het enige wat me nog een beetje troost gaf was de katjes van de mensen waar ik nu boven woon. Het ging een tijdje beter maar nu heb ik weer een behoorlijke terugval! Ik mis hem zo ontzettend en voel alsof ik mijn hele thuis, mijn veilige haven, ben kwijtgeraakt.

Dat is in het kort mijn verhaal, ik hoop hier mensen te vinden die de gevoelens herkennen en misschien kan ik jullie ook een beetje een hartje onder de riem steken af en toe.