5 weken geleden zeiden mijn ex-vriend en ik elkaar gedag.
We waren elkaars jeugdliefdes en kennen elkaar 15 jaar!
We besloten dat we om allerlei redenen nu niet verder met elkaar konden.

Teveel gebeurd. Teveel ruzies. Maar nog steeds heel veel liefde..
Misschien is het beter zo en laten we elkaar nu loslaten, in de hoop dat t over een tijd misschien nog goed komt.
Zoete woorden die de pijn tijdelijk even verzachten.

2 weken na onze break nog wat lieve smsjes. Hartjes, ik mis je, ik hou van je.
En dan ineens niets meer. BAM!

Vorige week hoorde ik dat hij een huis heeft gevonden in een andere stad.
Hij gaat echt verder met zijn leven. Hij scharrelt, hij date..

En ik? Ik worstel iedere dag. Ik ben misselijk van de pijn en het verdriet.
De onzekere tijd zonder contact is aangebroken.
We zijn nu niet meer een wij, maar een hij en ik.

De twijfels, de angst. Wat doet hij? Met wie? Voelt hij zich ook nog verdrietig?
Is hij verliefd op iemand anders? Ik heb er geen antwoord meer op.

Over een tijdje gaan we samen wat drinken. Een laatste gesprek.
Een laatste keer in elkaars ogen kijken, in de hoop te zien hoe het écht met de ander gaat.
En of de liefde door de tijd uit elkaar gedempt is.

Ik lees graag mee op dit platform!
En ik zal vast en zeker mijn liefdesverdriet, angsten, terugslagen, stapjes vooruit en meer met jullie delen..

Liefs, Julia