Ik heb het toch nog heel erg moeilijk.
Mijn ex heeft al een paar keer besloten dat hij me terugwilde, en veranderde later alsnog van gedachten. Dus hoe kan ik ooit weten dat het dit keer anders is?! Ik kan wel even het GEVOEL hebben gehad dat het nu menens was, maar waar baseer ik dat op? Heb ik het me niet alleen ingebeeld?
Hij heeft me woensdag overladen met aandacht: hij belde metéén toen hij klaar was met werken en hij kwam langs. Dat ging super, maar zodra hij weg was begon ik alweer te piekeren. Later die avond appte hij me ook nog en toen was ik gerustgesteld.
Gisteren hebben we alleen heel even geappt. Ik was weer degene die daar het initiatief toe nam. Zodra het contact minder intensief wordt en VOORAL als het vanuit mij moet komen, raak ik in paniek. Is hij alweer aan het twijfelen? Hoe krijg ik bevestiging dat het wel nog goed zit?? Ik ga nooit naar hem voor bevestiging omdat ik hem daarmee juist afschrik, maar het is lastig.
Eigenlijk is er geeneens iets aan de hand. Ik belde hem na zijn werk, hij vertelde dat hij pas net het kantoor uit liep (dus vandaar dat het contact vanuit mij kwam) en dat hij dit weekend allerlei plannen met vrienden heeft. Hij heeft waarschijnlijk geen tijd om met mij af te spreken.
Na zo'n gesprek ga ik eindeloos alles analyseren en mezelf er gek mee maken. Terwijl hij gewoon rustig bij vrienden in de achtertuin zit te klooien. Ik ga mezelf dit weekend lekker bezighouden en dan merk ik het vanzelf. Al zou ik het wel heel erg vinden als hij helemaal niks van zich laat horen.
Heeeeeee Whatitfeelslike
Misschien zit je niet op het juiste spoortje. Wil je van hem bevestiging zien dat hij echt voor jou gaat, en wil je in alles wat hij doet daar de bevestiging van terugzien. Maar de werkelijkheid lijkt dat hij niet achter jou aan aan het rennen is. En jij dus afhankelijk bent geworden van de zwakke signaaltjes die hij af en toe wel uitzendt. En jij dus afhankelijk bent geworden van hem....... Jij bent een beetje aan het bungelen. En dat is geen goede situatie. Je moet niet willen bungelen, je moet niet eenzijdig afhankelijk van hem zijn. Dan is er geen evenwicht. En dat uit zich dan in veel onrust bij jou, in paniek als hij niet reageert, maar vooral veel onrust en onrust. En onrust.
Hou er mee op. Laat hem los. Laat hem het zelf uitzoeken. Wil hij wat van jou, wil hij echt wat van jou, dan staat hij zo weer op je stoep. Want dan gaat hij je missen. En wil hij niks van jou, nou ja, eigenlijk dan heb je ook gewoon duidelijkheid. En weet je weer waar je aan toe bent.
Jij bent de moeite waard. Dus komt hij achter je aan, prima dan. Maar gaat hij weg, pak dan JOUW leven weer op en ga door met JOUW leven. In plaats van in de wachtstand te staan. In de wachtstand voor een kereltje die misschien niet echt voor je gaat. Een voorbijgangertje, misschien. En dat is wat zonde van jouw leven. Die wachtstand.
Neem het risico dat hij echt verdwijnt. Maar dat jij weer de baas over jouw leven bent. En dat jij weer duidelijkheid hebt. Zodat jij verder kan.
Sterkte!
Waterman
waterman
Haha je was me net voor.
Haha
2 seconden maar, he
Yepperdepep
Je weet, jij ben met alles sneller.
@Waterman
Dank je wel voor je uitgebreide reactie!
Ik vind het inderdaad ook niet goed dat ik zo afhankelijk geworden ben. Ik ben 9,5 jaar met mijn ex samen geweest en al die tijd heb ik me nooit onzeker gevoeld over "ons", maar nu wel heel erg. Het komt grotendeels door hoe hij zich gedraagt en ook doordat ik mezelf constant gek aan het maken ben. (Bij elk klein dingetje aan hem denken, denken dat ik nooit met iemand anders gelukkig kan worden, alle herinneringen die ik met hem heb naar boven halen, en hoppa dan raak je wel in paniek...)
Omdat we al die jaren samen zijn geweest kan ik niet zomaar verder met mijn leven - mijn leven betekende altijd automatisch ook ZIJN leven. We deden echt alles samen. Ja, ik spreek vaker met vrienden af en alles gaat ondertussen een beetje door. Ik heb een nieuwe baan en ik ben inmiddels bijna 17 kilo afgevallen maar ik blijf toch op hem wachten. De hele dag maak ik me er druk om of ik wat van hem zal horen. Ik ben het MEER dan zat.
Zullen we afspreken dat we de tijd 6 maanden vooruit spoelen? Lijkt me een heel goed plan namelijk!
Hoi WhatItFeelsLike
Omdat we al die jaren samen zijn geweest kan ik niet zomaar verder met mijn leven - mijn leven betekende altijd automatisch ook ZIJN leven. We deden echt alles samen.
Toch is dat niet helemaal waar, he. Voordat je hem ontmoette was je een persoon. En, mocht hij onverhoopt toch weer weggaan, dan nog ben je een persoon. Jij bent de hoofdrolspeler in jouw toneelstuk, hij is een voorbijgangertje. Hij kan jou een beetje gelukkig maken, hij kan jou een beetje ongelukkig maken, maar de hoofdpersoon, dat ben jij. Jij bestaat, onafhankelijk van hem. Jouw leven heeft inhoud, los van of hij er is. Dat geeft jou onafhankelijkheid van hem. En juist die onafhankelijkheid van hem, juist dat heb je nodig.
Jouw leven gaat verder. Je hebt hem uitgenodigd daar deel van uit te maken. Hij mag zeggen: "Ja, ik wil graag deel van jouw leven uitmaken, laten we samen verder gaan". Hij mag zeggen: "Nee, ik wil geen deel van jouw leven uitmaken, ik ga mijn weg, jij gaat de jouwe". Beide uitkomsten zijn acceptabel. Maar nu weet je het antwoord niet. Je weet niet of jullie verder gaan, samen. Dat heet onzekerheid, dat heet bungelen.
Zes maanden vooruitspoelen. Prima. Goed plan. Hoe wil je er dan voor staan? Met hem? Zonder hem? Of nog steeds in twijfel? Met hem is goed. Zonder hem is goed. In twijfel is niet goed.
Jij, als persoon die de moeite waard is, die als persoon kan bestaan, moet duidelijkheid krijgen. Moet uit de afhankelijke positie weg. Want daar hoor je niet thuis.
Heel veel sterkte!!!! Kies voor jezelf.
Waterman
Hee Waterman!
Het heeft me goed gedaan om jouw reactie te lezen. Dank je wel
Het klinkt misschien raar maar ik heb toch vaak het gevoel gehad dat ik zonder mijn ex niet wist wie ik was of zo. Soms heb ik dat duidelijk nog steeds. Omdat ik de laatste 2 jaar dat we samen waren depressief was en ik geen eigen leven meer hád, behalve de relatie met hem (dat lag trouwens niet aan hem hoor, ik voelde me heel ongelukkig over mezelf en ik duwde al mijn vrienden weg).
Dat gaat nu wel beter. Ik ben soort van gedwongen om alles te veranderen omdat ik anders nooit vooruit zou komen. Aangezien we al sinds mei niet meer samenwonen heb ik meer mijn eigen dingetjes: 30u per week werk, veel sporten, meer met vriendinnen doen, in mijn vrije tijd met mijn broer optrekken en tijd besteden aan wat ik leuk vind.
En precies wat je al schreef, over zes maanden wil ik sowieso niet meer in twijfel zitten. Zo lang zou ik dit niet kunnen en het zou niet goed voor me zijn. Ik laat mijn ex nu eindelijk eens degene zijn die moeite voor mij doet. Hij heeft me zowaar al geappt daarnet dus wie weet heeft hij toch het licht gezien
Geniet nog van deze zonnige avond!
Hoi WhatItFeelsLike
Geloof in jezelf, he!!!!!!!
Goed zo!
Waterman
Hoi whatitfeelslike,
Wat een afschuwelijke onzekerheid.
Gelukkig is dit maar voor een periode.
Geen tijd voor jou in het weekend, kan een keer voorkomen, toch niet elk weekend?
Langzaam aan zul je wel tot een conclusie komen.
Liefs!
Hey Hetlevenismooi
Leuk dat jij ook weer reageert Ik ben zeker heel blij dat dit over een paar maanden sowieso voorbij zal zijn. Dan weet ik tenminste of ik doorga met mijn ex of dat het voorgoed over is. Ik hoop dat ik nooit meer zo'n onzekerheid hoef mee te maken.
Nee dit is voor het eerst dat hij zo'n druk weekend heeft sinds we uit elkaar zijn. Dus op zich betekent het nog niks. Maar dat het contact weer alleen van mij af begint te komen en hij weer wat afstand lijkt te nemen vind ik eng. Bah, ik kan niet van deze zomer genieten.
Liefs terug! Fijn weekend!
Hoi whatitfeelslike,
Thanks! Jij ook een fijn weekend!
Het moet voor een mooie relatie het wederzijdse gevoel zijn natuurlijk.
Ik hoop dat je ook iets leuks voor jezelf doet, dit weekend.
Tijd voor jou!