Hoi ik ben een meid van 21 en ik heb/had een vriend van 23. We gaan nu al bijna 3 jaar met elkaar. We hebben de laatste tijd erg veel ruzie gehad. Maar zelfs in het begin van onze relatie hebben we wel eens heftige ruzie gehad. Afgelopen week was dat dus zelfs 3 keer.

Dit zijn de problemen waardoor ik me erg onzeker voel in de relatie en dus niet lekker mijzelf kan zijn:

- de meeste dingen die ik met mijn vriend wil ondernemen (uit eten, uitgaan, winkelen, eropuit -zomaar eens de trein pakken ergens naartoe binnen nl-, poolen etc.) vindt hij geldverspilling en tijdverspilling. Hij laat ook duidelijk weten datwe dat niet zullen doen en dat het hem niets interesseerd.

- Mijn vriend zegt altijd moe te zijn, waardoor we meestal bij hem thuis op de bank belanden en de hele dag niets doen. Of we doen allebei ons ding en hij maakt bijvoorbeeld huiswerk en ik kijk tv. Maar het is echt langs elkaar leven geworden. (hij woont overigens nog bij zijn moeder met zn zusje van 20, ik heb dus toch niet helemaal het gevoel dat ik thuis ben als ik daar de hele dag hang en ben vaak beperkt in het huis, meestal zit ik gewoon in mijn vriend zn kamer)

- we hebben 1 keer per maand sex. Mijn vriend is daar ook te moe voor en soms zegthij ik ben gestresst. Hij maakt mij ook vaak verwijten dat het door mij komt: jij neemt ook nooit initiatief zegt ie dan, terwijl ik het vaak geprobeerd heb, maar bijna nooit met succes.
Vroeger was het echt niet zo, maar ik moet toegeven dat ik vanaf het begin van de relatie al dacht van : wat hebben we weinig sex (1 keer per week ongeveer). Ik denk dan dat hij mij niet aantrekkelijk vindt, dat ik er niet luek uit zie of dat ik iets doe waardoor hij mij niet leuk vindt. Zijn antwoordt blijft dan nog altijd: 'ik ben moe, ik doe toch veel in de dagelijks leven en ik slaap weinig!'

- mijn vriend doet heel vaak alsof ik naast hem geen leven heb, terwijl ik veel vriendinnen heb, daarmee ook veel doe, naar school ga (we studeren allebei hetzelfde), werk, ik houd van zingen, schilderen en tekenen. Maar toch probeerd hij mij onzeker te maken door te zeggen dat ik niets in mijn leven doe.(hijzelf spreekt om de dag met zn beste vriend die om de hoek woont af en voor de rest ziet hij zelden zijn andere vrienden. Hij heeft een fitnessabonnement maargaat nooit, als ie thuis komt na school gaathij meteen slapen en dat was het eigenlijk een beetje.)

- Ik ontvang weinig complimenten van mijn vriend vindt ik. Hij doet ook niet intiem met mij. Ik kan mij goed van mijn exen herrinneren dat ze niet van mij af konden blijven. Zowel in als buitenshuis. Maarmijn huidige vriend is een beetje kil, dat zit echt in zijn karakter en vanaf het begin is ie al niet heel intiem en knuffelig met mij. Dit gebrek aan intimiteit nam de laatste tijd zo erg toe dat ik dacht dat ik onaantrekkelijk was of niet leuk genoeg eruit zag. Waardoor ik steeds meer mijn best ging doen d.m.v. leuk eruit zien. Het hielp niet erg veel.

- Ik heb soms het gevoel dat zijn moeder mij niet mag. Er is geen probleem voorgekomen waaruit ik kan concluderen dat ze mij niet mag, maar ik heb dat gevoel gewoon. Ze lijkt echt altijd chagerijnig en we praten niet echt superveel met elkaar het blijft bij korte gesprekken.

Al deze elementen en negativiteit zorgden er alleen maar meet voor dat ik steeds onzekerder werdt. Als ik met mijn vriend ergens over begon en we gingen erover praten dan zag ik dat hij geen zin had om het over een van de bovengenoemde onderwerpen te hebben of het werdt ruzie. Ik loop al ongeveer vijf maanden met allemaal opgebrogen emoties en vragen rond die ik niet goed kan uiten. Er verandere ook niets aande bovengenoemde punten en de sfeer werdt alleen maar grimmiger naarmate de irritaties opliepen.

De ruzien van deze week:

1. Mijn vriend haalde een domme grap met me uit, ik vond het niet heel grappig, maar voor de grap gaf ik hem een tikje op z'n wang. Hij werd boos, gaf mij een wat hardere klap in mijn gezicht en dat deed pijn. (het was hard genoeg om er boos van te worden). Hij beschuldigde mij: ja je wilt mij slaan! Ik wilde hem helemaal geen pijn doen, ik d8 ik doe voor de grap iets kleins terug en het was helemaal niet hard. Uit boosheid gooide ik een wcrol naar zijn hoofd. Vervolgens gooide hij een heel dik tijdschrift (lees Jackie O extra dik!) keihard op mijn rug. Dat deed echt verschrikkelijk veel pijn en dat heb ik nog 5 dagen lang gevoeld. Ik heb hem toen mijn huis uitgezet. (ik woon ook nog bij m'n moeder).

Met een lang gesprek en een bos bloemen is dit weer goed gekoemn, maar hij was nog steeds boos omdat 'ik hem sloeg...'

2. Ik ging uit drinken met mijn vriendinnen en 2 van hun vriendjes gingen mee (mijn vriend kent ze ook allemaal). Voor de verandering (normaal zegt hij altijd nee) ging mijn vriend mee, want hij was toevallig met een vriend in t centrum en die kwam ook mee.
Na ongeveer 15 minuten zegt hij: ik wil zo gaan ik ben moe. Ik kijk hem geirriteerd aan en zeg: verveel je je soms (aangezien hij alleen met zijn vriend aan t praten was en niet met de rest van de groep).
'Ja dat ook' was zijn antwoord. Vanaf toen draaide het uit drinken alweer helemaal om hem en dat hij weer weg wilde en kom ik niet rustig genieten van mijn drankje met mijn vriendinnen die ik best lang niet gezien had. Hun vriendjes beleven ook tot het einde, moest die van mij dan per see weg na15 minuten? Hij gaat nooit mee en ik vond het zo leuk toen ie zei dat ie wel mee ging. Dat was nu dus verpest, want het kan ook nooit goed gaan.

Ik heb hem zover gekregen dat hij nog bleef (door hem te mengen in gespreken met de rest van de groep, waardoor het voor hem wat interessanter werd). De tijd heeft mij namelijk geleerd dat als er voor hem geen baat bij is, hij gewoon helemaal scheit eraan heeft of ik iets leuk vindt of niet en dat hij dan niet gaat participeren.

We liepen met die vriend van hem naarmijn vriend zn huis en onderweg kwamen we een protest doek tegen van krakers dat opgehangen was aan een krakerspand. Mijn vriend en zijn beste vriend vonden het een grappig idee om dat er even af te schreuren.
Ik was sowieso niet heel vrolijk meer, maar deze domme ongein maakte me nog chagerijniger, doe dat maar als ik er niet bij ben want ik vindt het echt zo'n domme actie.

Thuis kregen we knallende ruzie toen ik begon over dat ik vondt dat we niet dezelfde interesses hebben: hij gaf toe dat dat zo was en ging darna stevig in de verdediging toen ik zei dat ik vond dat hij weinig met mij wil ondernemen. Hij zei: 'al die dingen die jij wilt doen, wilt ik niet doen, ik spaar mijn geld liever om op vakantie te gaan dan hier in nl te winkelen, uit eten te gaan, uit te gaan etc.'
Maar ik vindt dat je compromissen moet sluiten en dat het van twee kanten moet komen, want hij maakt die beslissingen gewoon en klaar. Hij houdt geen rekening met mij en met hoe ik mij daardoor voel. Bovendien wonen we in NL dus dan gaan we toch niet alleen samen op vakantie? Dan moet je in NL toch ook samen leuke dingen kunnen doen? Hij werdt alleen maar bozen er bozer en begon te schreeuwen, ik moest huilen en hij deed mij de hele tijd heel sarcatisch na: 'jank omaar, ga maar huilen! Weet je waarom we geen sex hebben:omdat ik je onaantrekkelijk vindt omdat je zo zeurt en schreeuwt ' en ik zei op een gegeven moment: 'ik heb hier geen zin in' en hij :'nou dan is het toch uit? Je hebt het toch al 1000 keer geroepen! Misschien moeten we dat maar een keer doorzetten, ik ben je zat! Rot maar op dan!' Hij pakte al mijn spullen, deed die in een plastic zak. Ik liep achter hem aan en zei blijf van me spullen af ik doe zelf wat ik wil. Hij duwde mij toen zijn kamer uit en deed de deur op slot. Hij gaf mij de tas met mijn spullen en zei: 'rot maar op, ga maar naar huis!' Terwijl het 2 uur 's nachts was en ik de volgende dag erg vroeg naar school moest. Ik had geen zin om een taxi te betalen en naar buiten te gaan in de kou. Bovendien laat ik mij niet wegjagen door iemand die zo gemeen schreeuwd en duwd. Ik zei dat ik op de bank ging slapen.

Hij kwam even later dekens brenegen en en pyama. Ik was op de bank aan het huilen en hij zei de hele tijd niets tegen mij terwijl hij naast mij zat. 20 min. laten aaide hij mij even over mijn rug en daarna ging hij naar beneden in zijn eigen kamer slapen.

Ik kwam nog even naar beneden in zijn kamer, om een ondergoed te pakken en toen zei hij opeens: 'je mag ook wel hier slapen hoor'. Ik zei: 'nee ik ga boven slapen'. en liep weg. Maar het was boven zo koud en ik moest de hele tijd huilen en ik kon niet slapen. Daarbij kwam: wat zou zijn moeder dan wel niet denken als ze mij opeens s ochtends op de bank ziet liggen. Dus ik ging toch naar beneden. Toen ik bij hem in bed ging liggen knuffelde hij mij en ik liet dat toe omndat ik getroost wilde worden. De hele nacht kon ik niet slapen en mijn ogen waren helemaal dik van het huilen. Ik voelde me zo rot en zo onzeker. De volgende ochtend dacht ik: ik wil zien of ik hem nog kan verleiden of dat ie mij echt onaantrekkelijk vindt. Dus ik stond op, ging douchen, deed wat make up op en ging daarna naakt in bed liggen. Hij reageerde hier positief op en we hebben toen ook sex gehad. Maar ik voelde me niet goed eigenlijk want ik was gewoon verdrietig tijdens de sex. Alsof ik mezelf in waarde deed dalen dat ik, terwijl hij mij met zo veel woorden gekwetst heeft, mezelf aan hem gaf. Ik liet over mij heen lopen.

3. Ik wil graag al een tijdje naar New York. Dat weet mijn vriend. Eerder deze week vertelde hij mij dat hij met zijn moeder en zusje naar NY gaat. Ik zei : 'o', wat leuk' en wachtte af of hij mij mee zou vragen. Maar nee... ik vond het een beetje vreemd en ik zei ook niets meer. Hij zei toen even later:' ja we gaan daar de 50e verjaardag van mijn moeder vieren.' Maar ik vindt het dan al helemaal raar dat ik niet meegevraagd wordt. We gaan toch bijna 3 jaar met elkaar en hij is al 3 keer met mij en mijn vader en zus op vakantie geweest en hij had mij nog NOOIT meegevraagd op vakantie met zijn familie. Ik vond dat elke keer al een beetje kwetsend als hij met zn vader of anderen op vakantie ging maar mij nooit meevroeg, maar dit was echt de druppel! Naar NY! En zijn moeder's 50e verjaardag vieren! En niet meegevraagd worden...

Ik ging er niet meer op in en die dag hebben we het er ook niet meer over gehad. Maar het knaagde de volgende dag nog steeds aan me. Dezelfde ochtend van ruzie 2. een half uur nadat we sex gehad hebben vroeg ik: 'waarom vragen jullie mij niet mee?' 'Naar NY?'vroeg hij. 'Ja'zei ik. Hij was echt 3 minuten lang stil en zei toen: 'ik ben al heel lang niet alleen met mijn moeder op vakantie geweest.'
Maar dat komt omdat hij steeds nee zei wanneer ze hem mee vroeg, omdat het hem saai leek. Ik vindt dat geen goede reden. Ik bedoel ik ben toch zijn vriendin. En toen zei hij en ik wil ook gewoon alleen met Pim op vakantie zijn. (Pim is een vriend van hem). 'Hoe bedoel je, gaat die ook mee?'vroeg ik. En hij zei: 'ja hij en zijn ouders gaan ook mee, want de vader van Pim is dab ook jarig en dan viert hij het samen met mn moeder'. Te gek voor woorden, dit is gewoon allemaal besloten zonder mij er ook mar een beetje bij te betrekken. En nog steeds snapte ik niet waarom ik niet meegevraagd werd, ik ken Pim zelf ook en het zou alleen maarnormaal zijn als ik met deze groep mensen meegevraagd werd, want we hebben zo vaak met zn allen gegeten etc. Ik werdt gewoon buitengesloten en dat vondt ik heel erg kwetsend. Ik zei toen tegen mijn vriend: 'nou sorry hoor maar ik vindt het egt onbeleefd, mijn vader heeft je altijd warm ontvangen als ik vroeg of jij meemocht op vakantie: hij heeft ons meegenomen naar, parijs, italie en spanje!' Daarop antwoorde mijn vriend: 'nou die laatste twee vakanties vond ik niet erg leuk trouwens, en dat is een van de redenen dat ik je nu niet meevraag.' Mijn vriend vindt namelijk dat we altijd laat de deur uitgingen en dat datdoor mij kwam omdat ik lang bezig was met make up en kleding. Nou helemaal gek is ie geworden! Ik tut mij op voor hem! Om gewaardeerd te worden door hem en om er voor te zorgen dat we meerdan 1 keer per maand sex hebben. Hoe durft hij dat als reden te geven. En daar moet je het dan toch over hebben als je het echt zo erg vond? Volgens hem heeft hij het ook gezegd. Maar als je blijkbaar op basis daarvan nog een beslissing neemt is was het probleem nog niet opgelost.
Hij denkt het problem zo dus op te lossen door mij niet mee te vragen, want 'Pim is even snel klaar als ik om de deur uit te gaan en hij blijft niet zo lang in winkels zoals jij, dan kunnen we gewoon doen watwe willen.' zegt mijn vriend. Terwijl hij bij onze laatste vakantie elke dag tot 3 uur s middags in bed bleef liggen.... Hij is 'getraumatiseerd door mijn langdurige omkleden en opmaken en lange winkelen'. Dat waren zijn exacte woorden. Volgens hem moet ik 'accepteren dat ik niet wordt meegevraagd' want 'je kunt toch weer een andere keer wel mee.' Is ie gek geworden ofzo? Moet ik mij vereerd voelen als ik wél mee mag? Hij moet zich schamen dat hij mij niet vraagt op grond van bullshit! Hij geft mij niet eens de kans om het op te lossen. 'Je kunt het niet oplossen, want je gaat gewoon niet mee' dat was zijn statement.

Ik heb mijn spullen gepakt en ik ging naar mijn werk. Waar ik het aan een paar collega's vertelde. Die vonden het abnormaal.
Later die dag ging ik een joint roken om mezelf te kalmeren en er niet aan te denken en die avond belde ik hem (waarom? jezus..), omdat ik er nog over wilde praten.

Mijn uitspraken waren:

- ik snap niet dat jij mij zo kan buitensluiten terwijl ik al zo lang samen met je ben
- het is niet alsof je een weekje weg metje vrienden gaat(dan zou ik niet mee willen en ik gun het je van harte), maar jullie gaan met de hele groep jouw moeders verjaardag vieren waarmee ik ook bekend ben en ik dacht dat ik daarbij hoorde. 'ja daar hoor je dus niet bij!'was zijn reactie hierop.
- ik begrijp niet hoe je zo arrogant tegen mij kunt doen en ik vindt het best wel ondankbaar na al die keren dat mijn vader je wel heeft meegenomen (mijn vader betaalde notabene bijna alles voor mn vriend, niet dat geld een rol speelt, wantals mij gevraagd werd dat ik voor NY zelf mijn kosten moest betalen is dat voor mij geen probleem, maardaar ging het blijkbaar niet over.
- Waarom wil je mij terwijl ik jouw vriendin ben per see dat ik niet mee ga?!

Dit keer reageerde hij nog veel feller zijn uitspraken waren:

-'je dringt jezelf op!
- je gaat gewoon niet mee! Klaar! En er is niets wat je daaraan kan doen! (ik wil niet eens meer mee met hun bullshit vakantie, het gaat gewoon om het principe dat hij moet inzien dat hij fout zit metdeze zeer grove aanpak!)
- Nou misschien mag me moeder je wel niet...
- Je zeurt, je plakt, laat me met rust.
- heb je geen vriendinnen ofzo? Ga met hun dan naar NY! (waarom ik antwoorde: nou dan ga ik deze kerst en oud en nieuw wel naar parijs, waar mijn vader woont, met mijn zus, ik doe dat elk jaar niet omdat ik rekening wil houden met jou en met jou wil zijn tijdens de kerst.)
- Ga dan naar Parijs! Ik hoef echt niet mee hoor!
- We hebben die tickets naar NY al een maand geleden betaald, en ik zei het niet tegen je omdat ik toch al wist dat ik je niet mee zou vragen).
- ik vind het de laatste tijd niet zo goed gaan tussen ons (hoe zou dat nou komen...) en daarom heb ik geen zin om met jou op vakantie te gaan.

Toen ik begon te huilen van onbegrip en verbeisteringdat hij zo over mij dacht ging hij over op nóg meer sarcasme en andere onderwerpen, het kwam erop neer dat hij mij duidelijk wilde maken op een hele kwestende manier: 'heb je geen leven ofzo!' wat ik dus al eerdervertelde dat ie dat vaak doet.

ik zei tegen hem: 'je bent asociaal en je kunt echt niet met mensen communiceren en toen hing ik op.Ik moest echt keihard huilen.

Na een lang gesprek met een vriendin volgde ik haar advies op om een break te lanceren, want hij loopt over mij heen en ik verlies mijn respect.

Ik schreef in een sms:

'Ik wil nu een break, zodat ik kan uitzoeken wat ik wil en jij kan uitzoeken wat jij wilt. Want zoals het nu gaat ben ik niet gelukkig.'

Net toen ik het wilde versturen belde hij mij op:

'Ik wil een break zodat ik kan uitzoeken wat ik wil en jij kan uitzoeken wat jij wilt. Want dit gaat niet goed.'
Ik zei dat ik dat net wilde sms en naar hem en dat ik het er mee eens was. Daarna zei hij: ik wil je niet verdrietig maken, ik denk niet dat ik geschikt ben voor jou. Daarna zei hij : ik bel je nog wel. Ik reageerde daar niet echt op en toen hingen we op. Ik voelde me zo leeg. Maar ik moest me sterk houden. En ik realiseerde mij dat dit de enige manier is om het niet erger te laten worden.
Later die nacht belde hij mij onverwachts:
'Hoi... ik belde om te kijken of je het niet koud hebt... want het is erg koud...hier ook bij mij thuis..'

Ik zei: 'nou ik heb het niet koud ik heb een trui aan. Is dit waar je me vor belt?

'...ja..'

Hij had blijkbaar gewoon niets te melden maar wilde mij toch spreken. Ik denk dat ie geschrokken is van het feit dat ik heel cool reageerde en het met hem eens was toe hij zei dat ie een break wilde. Hij belde denk ik alleen om te checken hoe ik zou reageren als ie belt:

boos/geirriteerd of aardig/netals vroeger.

Ik hield een zekere afstand in dit laatste gesprek, want hij deed alsof er niets gebeurd was die uren daarvoor terwijl we zwaar geruzied hadden en ik heel veel gehuild had. Maar ik ben toch geneigd om meteen weer aardig te doen als iemand weer aardig tegen mij doet. We spraken af dat hij mijn spullen naar mijn werk kwam brengen. Het voelde alsof hij niet wilde dat ik ze bij hem thuis kwam ophalen. Maar dat wilde ik juist niet, ik weet zeker dat hij dacht van wel.
Daarna zei hij: 'ik wil nog weltersustenkusjes geven.' ik zei tegen hem: mmm, dus dat kan weerwel...' en daarna was het stil. toen zei hij 'ok welterusten kusjekusje' en ik zei gewoon 'welterusten' en toen hing ik op.

Vanochtend bracht hij de spullen naar mijn werk en toen gaf hij mij opeens een knuffel trwijl hij voelde dat ik tegenstribbelde, maar op al snel stond ik stil. Maar ook gewoon stijf als een stok en niet terug knuffelend. Ik ga gewoon niet doen alsof er niets gebeurd is, hij heeft mij gewoon te erg gekwetst. Ik heb hem ook geen kus gegeven. Ik deed best bot en zij ok nou doei en ik liep weer naarhet magazijn.

Een beetje gemengde signalen misschien na hetgisterenavond weer normaal aan de telefoon praten, maar hij moet gewoon voelen dat ik het niet pik en erover nadenken. Als hij mij weer belt (niet dat hij mij vandaag gebeld heeft) zal ik tegen hem zeggen dat ik voorlopig ook even geen telefonisch contact meer wil. Anders is het wel lekker voor hem zeg: hij heeft mij op een afstand in de break, waar hij mij hebben wilt, maar hij wil me nog wel bellen om te handhaven dat ik nog iets voor hem voel, mocht hij me terug willen. Daaaag zo gaathet niet. Een break is een break en is gewoon geen contact. Anders helpt hetniet.

Ik hoop echt dat het goedkomt, want we waren eerst wel gelukkig samen en we zouden gaan samenwonen over 3 kwartalen, we hebben zelfs al op woningen gereageerd. Ik vindt het gewoon zonde.
Maar ik weet niet of ik het hem ook kan vergeven dat van die vakantie naar NY. Dadelijk vragen ze mij om de planten te wateren en de katten te voeren. Ik moet er niet aan denken. Hij heeft mij zo gekwetst, ik heb het gevoel dat als ik het hem vergeefdat ik helemaal geen respect meer over heb, dat ik mezelf aan het wegcijferen ben. Ik vindt dit allemaal bij elkaar zo erg en ik weet gewoon niet hoe ik mij moet gedragen tegenover hem. Ik hoop steeds dat ik wakker wordten dat het allemaal een nare droom was, want ik houdt nog steeds ontzettend veel van hem.

Volgens mij is dit het allerlangste en meest gedetaileerde verhaal op deze website, maartips zijn welkom en als er iemand is die goed advies voor mij heeft, please reageer. Ik zou ook graag willen weten of iemand het met mij eens is over die NY issue.