Hoi Eva,

Niet meer dan normaal, ik nu inmiddels 7 weken verder heb dit ook nog steeds. (lees mijn blogs maar eens)
Het is even niet anders, maar het wordt echt minder. Ik had eerst iedere dag huilbuien die uren konden aanhouden en nu.. nu heel weinig nog. Natuurlijk is het gemis er nog wel, maar probeer je af te leiden met dingen die je echt leuk vind.
Mochten die huilbuien nou komen, onderga het.. het hoort erbij. Probeer het niet te onderdrukken, ik merkte bij mijzelf dat ik het alleen maar uitstelde en als ik het dan toe liet uuuuuren bezig bleef.

Het dromen, dat herken ik ook. Levensecht dromen, van liefdevolle dromen tot vreselijke nachtmerries. Ja ook dát hoort er jammer genoeg bij. Bij mijzelf speelt er meer dan alleen mijn relatiebreuk, veel van vroeger die door deze breuk zijn los gekomen waarvan ik dacht ze verwerkt te hebben. Ik heb inmiddels hulp hiervoor en medicijnen om rustig te blijven (mijn lichaam begon erg vaak door spanning oncontroleerbaar te trillen) en natuurlijk om ook te kunnen slapen. Slapen ging gewoon niet, althans het in slaap komen niet. 100.000 verschillende gedachtes die tegelijkertijd door mijn hoofd gingen en ik niet de rust in mijn hoofd kon vinden.

Het breekt je op, ik weet het! Wat ik nu weleens doe, is voor het slapen gaan een lekkere lange warme douche nemen. Door deze warme douche kom ik zelf erg tot rust en ontspan ik helemaal.. moet wel direct hierna in mijn bed gaan liggen. Mochten er dan soms toch nog gedachtes komen, dan zette ik een rustig muziekje op of concentreerde ik mij op mijn ademhaling. Ik leg mijn handen op mijn buik, sluit mijn ogen en adem diep in door mijn neus en laat mijn buik volstromen met lucht en adem weer rustig uit via mijn neus. Door op die manier te ademhalen en mij daarop te concentreren voelde ik mij weer ontspannen. Misschien werkt het voor jou ook?

Heel veel sterkte!