Ik vind dat je allemaal verstandige dingen zegt tegen vraagoverliefde. Een zinnetje in de bovenstaande post viel me echter op - het heeft niet echt iets met vraagoverliefde's blog te maken, maar ik vind het toch fijn om er even iets over te zeggen. Het gaat om deze zin: "Zou het niet vreemd zijn als de relatie over was en jij was gelukkig? Het geeft aan dat het voor jou belangrijk was, en dat je een goed persoon bent die veel om iemand kan geven."

Ik zie veel mensen op deze site schrijven dat het zo'n zeer doet als je ziet dat je ex veel minder verdriet heeft van de break up dan jij. Dat is niet gek, natuurlijk. Maar ik denk dat er bepaalde gedachtengangen zijn die die pijn in de hand werken en dat er ook gedachten zijn die het minder pijnlijk kunnen maken. De gedachtegang die jij beschrijft kan -als je hem 'a contrario', omgekeerd, interpreteert- tot de conclusie leiden dat je ex je relatie of jou niet belangrijk vond, een slecht mens is en niets om mensen kan geven, als hij/zij na de breuk gelukkig lijkt te zijn. Volgens mij is dat helemaal niet waar.

Ten eerste zijn je waarnemingen niet betrouwbaar: je kunt van buitenaf eigenlijk niet goed beoordelen of je ex gelukkig is of niet. Niets laten horen en verder gaan met het leven, vrolijk kijken, nieuwe dingen ondernemen of een nieuwe relatie: dat zegt op zich nog niet zo veel - je kunt nog steeds niet in zijn/haar hoofd of zijn/haar hart kijken. Schijn bedriegt maar al te vaak.

Ten tweede kan iemand zijn relatie met jou heel belangrijk vinden, maar er toch niet gelukkig in zijn. Het is hard, maar de beslissing dat je beter af bent buiten een relatie kan soms gerechtvaardigd zijn, en dat betekent dan toch niet dat de relatie niet belangrijk of waardevol voor je is. Niet alles van waarde is per se weldadig. Evenzeer kun je een persoon heel belangrijk vinden, zelfs van die persoon houden en veel om iemand geven, maar toch beter af zijn zonder die persoon in je leven. Uit een relatie stappen die jou (om welke reden dan ook) niet brengt wat je wilt van het leven, maakt je volgens mij geen slecht mens. Het is ook goede mensen toegestaan om goed voor zichzelf te zorgen en hun leven in te richten naar eigen inzicht. Het is goede mensen toegestaan om gelukkig te zijn; daar worden ze niet ineens slechte mensen van.

Tot slot: zelfs als zou blijken dat je ex minder om jou gaf dan jij om hem/haar, betekent dat nog niet dat hij/zij kampt met een onvermogen om echt om iemand te geven in het algemeen. Ik geef bijvoorbeeld zelf heel veel om mijn man, maar bij lange na niet zo veel om -noem maar wat- de parkeerwacht die me gisteren een bekeuring gaf. (Het is vast een aardige man, hoor, maar ik lig 's nachts niet wakker van de vraag of hij wel gelukkig is.) Ik houd niet van de parkeerwacht, maar ik ben wel tot liefde in staat. Het is een akelig idee, misschien, dat iemand jou niet wil en dat dat dan niet aan hem/haar ligt. Maar ook die pijnlijke gedachte is weer een kwestie van onterecht een stelling omgekeerd uitleggen: als het niet aan je ex ligt dat hij jou niet wil, betekent dat nog niet meteen dat het wel aan jou ligt!

Anyway, dit staat allemaal los van vraagoverliefde. Vraagoverliefde wens ik alleen maar sterkte; het kost helaas veel tijd om over liefdesverdriet heen te komen. Hou vol, het wordt echt minder op den duur.