Hey iedereen
Ik ga momenteel door de zwaarste periode in mijn leven. Mijn vriend heeft me na bijna 8 jaar samen laten zitten. De laatste tijd deed hij heel afstandelijk en was hij heel stil. Hij sliep snachts slecht en at bijna niet. Toen deze dingen me begonnen op te vallen besloot ik om hem te vragen wat er aan de hand was met hem en of er iets was. Uiteindelijk kreeg hij het over zijn lippen en zei hij “ik voel het niet meer” . Ik was volledig in shock mijn wereld stortte in. Ik wist niet wat ik hoorde.. de persoon waar ik al jarenlang van hield en zoveel mee meegemaakt hebt zegt plots dat hij mij niet meer graagziet. Ik stelde hem gerust en zei dat iedereen het wel eens moeilijk heeft na zo een lange periode samen en dat we er wel gingen en werken. Dan moest ik horen dat hij er al maanden(!) mee zit en er op zijn eentje aan het werken was. We hadden ook onlangs een bouwgrond gekocht. Zoveel leuke momenten nog gedeeld dit jaar. Was hij dan al die tijd aan het acteren? Hij zegt van niet.. hij zegt ik deed moeite en dacht dat het aan mij lag dat het wel ging overgaan. En hij hoopte dat de bouwgrond kopen een boost ging geven maar dat bleek dus zo niet. Ik kan het niet geloven sat hij zoiets niet deelde met mij ! Ik vroeg hem wat nu? Na lang babbelen zei hij dat hij dan maar weg ging gaan terug thuis wonen. Hij liet me verweesd achter ,kon niets meer,doen. Mocht ook niet meer vechten voor hem was het op. Hij is zichzelf verloren in de relatie zegt hij. Ik stel vanalles voor om het te doen werken: een pauze,babbelen, relatietherapie. Van niets wil hij weten. Tis op tgaat niet meer. Inneens bijna 8 jaar weg voorgoed. Ik zie hem nog altijd doodgrraag maar hij mij niet dat zie ik in zijn ogen. Heb hem onlangs gezien en hij ziet er echt niet goed uit. Moet ik verder met mijn leven, en het gewoon aanvaarden ? Ik heb alles geprobeerd : berichtjes, bellen, een brief geschreven , met zijn ouders en familie gepraat, met hem gepraat,alles. Hij is nog steeds koud , ik herken hem niet meer.