Ik vraag mij nu serieus af of ik nou echt al die tijd bespeeld ben? Ik denk het wel... Drie en een half jaar geef je een persoon alles, je hele hart geef je aan diegene, je stelt je open, geeft je bloot, de meest prive dingen weet ze van je. En dan wordt je zo behandeld als oud vuil. Ik had na ruim drie jaar wel iets meer respect verdiend denk ik zo.

Ik denk dat mijn ex niet alleen kan zijn. Ze kan niet alleen thuis zijn want daar botert het niet lekker, dus zoekt ze nieuw vermaak in de vorm van een nieuw persoon. Een persoon die beter bij haar past in haar nieuwe leven van op stap gaan en feestjes.

Volgens mij heb je het geestelijk niet op orde als je zulke dingen doet, dan stoort er ergens iets..

Gisteravond heb ik er weer lang met een paar mensen over gepraat. Nu gaat het wel weer een beetje, maar het enige wat steeds door m'n hoofd maalt is het beeld dat zij aan elkaar zitten. Toevallig gaan ze vrijdag allebei op stap naar dezelfde kroeg, en rara wat zou daar toch gebeuren. Ik hoop dat ze meer verstand heeft, want die jongen is alleen uit op seks. Het beeld daarvan maakt me misselijk. Meer als drie jaar is haar lichaam onderdeel van dat van mij geweest en ik moet er niet aan denken dat ze dat deelt met iemand waar ik zo'n hekel aan heb.

Maarja... de keuze is niet meer aan mij.

Over dat egoïstische gedrag had ik het voornamelijk over mijn recente ex. Die andere twee waren al zo goed als voorbij, maar dan doe je dat als "vrienden" nog niet. Bro code, lijkt me. En egoïstisch bedoel ik dus in de zin van alleen maar aan jezelf denken. Je kan iemand na zo'n periode toch niet meteen vergeten, die ga je dan toch nog niet nog eens pijn doen.

Natuurlijk wil je de pijn niet toelaten, dat snap ik in mijn hoofd ook wel, maar als iemand zoiets flikt na drie en een half jaar alles samen gedeeld te hebben, kan je toch wel zeggen dat dat gemeen is.

En het is niet dat ik ze per se terug wil, maar dan heb ik het met name over respect. Een persoon die zichzelf zo bloot heeft gegeven (wat je toch doet in een relatie) bij jou, kan je toch wel met wat meer respect behandelen, dan twee weken later aan te pappen met de persoon waaraan ie de grootste hekel heeft.

Tuurlijk wil je dit allemaal niet voelen of denken, maar houden van is na twee weken nog niet weg. Ik ben ook veel meer met mezelf en m'n vrienden bezig, maar links en rechts vang je wel eens wat op, of een van haar vriendinnen spreekt me aan. Dan doet dat je toch wel wat.

En ik leg mijn pijn niet neer bij iemand anders verantwoordelijkheid, de pijn komt als gevolg van de gedachte dat het nu lijkt alsof alles wat ik de laatste jaren aan haar heb gegeven qua liefde niks waard is geweest. Alsof je al die jaren in een leugen hebt geleefd.

Bedankt voor je reactie,

Het ging juist net weer wat beter. Iedere dag had ik er minder last van en dan komt zo'n klap wel ff flink aan... Ik herken de persoon waar ik al die jaren mee samen ben geweest, helemaal niet terug en dat is zo vreemd. Het valt inderdaad niet te snappen, het is gewoon een lage actie.

Het is inderdaad beter dat ik er nu achter kom, dan over een tijdje. Heb vandaag weer geen topdag, maar misschien zou de terugval over een maand groter zijn geweest dan op dit moment...

Het is gewoon erg pijnlijk om achter te komen, dat een persoon dit doet waar je nog van houdt. Maar goed. Vanavond lekker voetballen kijken, leidt tenminste wat af. En dan zien we vanaf morgen wel weer.

Bedankt!