Vier mooie jaren zijn niet meer,
alleen herinneringen keer op keer.

Jij bent niet meer het liefje van mij,
geen steun en liefde meer van jou aan mijn zij.

Jouw beslissing kwam als een harde klap,
voor mij zo snel, dat ik het niet meer snap.

Op vakantie voelde alles normaal,
ik heb niets gemerkt, waar ik nu van baal.

Had er maar eerder over gesproken,
dan was mijn hart nu niet gebroken.

Dan had ik je laten zien dat het anders kon zijn,
en dat het niet gehoeven had deze pijn.

Waarom krijg ik niet nog even tijd?
dit is gewoon een oneerlijke strijd.