De beste remedie om je LDVD te overkomen is om erover te praten. Vandaar dat ik me aan heb gemeldt voor deze site in de hoop het beter te verwerken.

We waren allebeid 16 jaar toen we wat met elkaar kregen. Onze eerste echte liefdesrelatie begon. Net als iedereen hadden we zo onze ups en downs, maar omdat we goed met elkaar konden praten kwamen we er telkens weer sterker uit. We groeiden steeds dichter naar elkaar toe, als er iets was, stond ik klaar voor haar. Ze ging op kamers wonen, ik bleef achter in onze woonplaats, maar onze relatie hield stand. De weekenden dat we elkaar zagen waren juist super! We leefden er naar toe. Haar studie liep ten einde, die van mij nog niet, en zij besloot een tweede studie te gaan doen. In die periode hadden we het al vaak over samen wonen. We hadden inmiddels al 5 jaar een relatie, beiden 21 jaar, en we wilden graag nog meer bij elkaar zijn. We vonden het huisje van onze dromen. Er moest veel gebeuren, maar elke dag in de zomervakantie gingen we aan de slag om dit tot een superhuis om te toveren wat ons ook lukte. Toen begon onze relatie te veranderen.
Eerder zagen we elkaar alleen in het weekend, nu ineens elke dag. In het begin was het heerlijk, maar het was wel wennen, vooral voor haar. Doordat we veel met elkaar konden praten bleek temeer dat ze twijfelde over haar gevoelens voor mij. het was een proces van een aantal maanden waardoor er uiteindelijk een einde aan onze relatie van ruim 6 jaar is gekomen. We woonden pas 5 maand samen...

Dat is ook het moeilijkste van het verhaal. We hadden net alles zo mooi voor elkaar, we voelden ons heerlijk bij elkaar, maar toch was er iets wat haar gevoel voor mij deed verminderen. Nu blijf ik achter met de vragen..
Wat is het gevoel dat je eerst wel had maar nu niet meer? Je vind dat we het zo super hebben, je vind het fijn om bij me te zijn, om me vast te houden, maar toch... Het is zo moeilijk te begrijpen wat het gevoel is dat ze mist, dat wat ik niet kan beïnvloeden. Soms vraag je je af "Was ze maar vreemd gegaan ofzo", dit alleen maar om iets te hebben waardoor je precies aan kan wijzen waarom het ten einde is gekomen.

Deels komt het denk ik ook door haar tweede studie. Daarin wordt veel gewerkt met zelfreflectie. Misschien dat ze daardoor zelfbewuster is geworden, dat ze misschien in al die jaren iets heeft gemist.. We waren jong toen we wat kregen, misschien was het beter dat we op een latere leeftijd wat kregen, maar het liep nou eenmaal zo.
De grootste moeite die ik heb is dat ze zei in het gesprek nog steeds bij me te willen zijn, me vast wil houden en daarom graag een vriendschaps band op wil bouwen. Ze is gek op mij maar blijkbaar niet gek genoeg... Haar Gevoel...Onbegrip...

Het rare is dat ik het nog steeds niet geloof dat we uit elkaar zijn, wil haar nog steeds terug...