He,

Om je laatste vragen maar t eerst te beantwoorden; het bestaat, louter vriendschap tussen man en vrouw. Althans in mijn wereld, daar ik meer vrouwen als vriend heb als man. En ja, het kan zelfs zo zijn dat ik in zo'n geval toch ook de vrouw zie en niet alleen de vriend. M.a.w., ik kan iemand aantrekkelijk vinden en het toch best vinden dat er 'slechts' vriendschap is.

Ik heb je verhaal gelezen en het eerste dat door mijn hoofd ging, zal het laatste zijn wat jij wil horen. Niet gezegd dat t de waarheid is, natuurlijk. Ik hoop dat niet voor je. Maar ik dacht dat als hij jou net zo ziet als jij hem, dan zou hij waarschijnlijk niet die afstand bewust bewaren en zeggen dat je vooral geen hoop moet hebben. Ik weet hoe hard het is, hoe hard dit klinkt, maar het lijkt er op dat hij jou niet zo ziet en echt als een bijzonder maatje. Die kus is dan verwarrend voor jou. Hij zal ook voor jou voelen, maar ik denk niet hetzelfde als jij voor hem. Ik kan me tenminste niet voorstellen dat t zo is. Als ik gek op iemand ben dan laat ik me niet weerhouden doordat ik zo nodig dingen op een rijtje moet zetten. Liefde zorgt er juist voor dat dingen in een ander perspectief te zien zijn. Is mijn ervaring tenminste.

Wat nu verder weet ik ook niet. Hij is duidelijk over dat hij je graag mag, maar verder niets. Hij weet dat jij dat wel wil. Vriendschap lijkt me erg moeilijk worden voor jou. Zeker naarmate de tijd verstrijkt en hij misschien een ander wel binnenlaat. Erg lastig. Ik kan het in elk geval niet, vrienden zijn terwijl ik meer voel. Wat heb je eraan om niet jezelf te kunnen zijn bij een ander? Om niet je gevoel te kunnen volgen, maar daarin op eieren te moeten lopen, jezelf steeds moeten inhouden? Hou je dat vol op termijn?

Waar je nu zit heb ik ook gezeten, zeker na de breuk met mijn ex, steeds hopende, terwijl zij duidelijk was dat ze het niet meer wilde. Maar ja, ze miste me zo en mijn vriendschap, die zo bijzonder was. Ik woog elk woord en voelde de chemie tussen ons, de liefde die zo tastbaar als wat tussen ons in knetterde, terwijl zij in haar gedrag zo haar best deed om een vreemde te zijn voor me. Ik ging eraan kapot. Maar goed, met haar heb ik een lange relatie gehad, dus het is niet echt te vergelijken.
Ik hoop dat je iets kan besluiten dat goed is voor jou, misschien niet t leukste maar wel het beste voor jou.

Ik wens je veel sterkte!

Begrijp het volkomen. En wat ik het meeste vervelende aan is, is die drang om een SMS of mail te sturen, wachtende op een bevredigend antwoord. En als dat er dan niet komt, dan voel ik me zo stom!!!!

Ik heb dan een goed voornemen om inderdaad hem proberen te vergeten en 5 min later ben ik weer helemaal omgewaaid en verstuurd is die SMS...

Ik wil ook zoveel dagelijkse dingen met hem delen en het is moeilijk om te begrijpen waarom dat gevoel toch niet wederzijds is...
Heb net deze site ontdekt en ik denk dat dit wel een vorm van therapie kan zijn... om af te kicken.