alles overheersende woede.
we komen er niet uit!
Ok klaar over en uit maar dan het verwoestende " cd van jou, cd van mij" gedeelte.
Netjes je spullen terug gebracht maar ook de dingen die je van mij hebt gekregen.
Jij daarentegen vertikt het om hetgeen van mij is terug te geven omdat ik iets terug wil (uit principe! gegeven is gegeven en jij wilt alles terug wat je gegeven hebt, dan wil ik dingen ook terug) wat mij echt heel veel geld heeft gekost.
Resultaat ik krijg NIKS mee zo ook dingen die van een overleden dierbare zijn en van mijn kinderen.
Daarna laat je me ook nog vrolijk 1 uur naar huis lopen om me vervolgens te bellen of ik afgekoeld ben.
Ook moet je nog even melden dat het allemaal aan mij ligt.
Ik wil je niet te woord staan omdat ik zo enorm boos ben en hang op.
Dan bel en app je me 2 uren lang helemaal suf.
Weer zeg ik dat we het er niet meer over hoeven te hebben het komt niet meer goed en worden alleen maar emotioneler en zeggen kwetsende dingen die niet nodig zijn.
Ergens voel en hoor ik dat je in paniek bent omdat ik het nu echt meen.
Dit is niet wat liefde is, dit is vechten en overleven, trekken en duwen, aantrekken en afstoten.
Het maakt ons niet gelukkig, het trigeert alle emoties maar vooral die van woede.
Gister zei je dat ik gelijk had en dat je niet kon praten over emoties en nu wil je alles bespreken?
Het is te laat, het gevoel van geluk en liefde is weg.
Ja het doet echt wel iets met me maar helaas iets wat me doodongelukkig maakt en mij niet alleen.
We kunnen en moeten elkaar niet kapot willen maken.
Rust en tijd dat is wat ik nodig heb en jij net zo goed.