Het begon allemaal 2 jaar geleden. Ik werd verliefd op een collega. Hij is 20 jaar ouder dan ik, maar we konden altijd heel goed met elkaar praten.. Ik had hem vertelt dat ik verliefd was geworden op hem. Mijn intentie was toen niet het geen te bereiken wat er tussen ons is gebeurd. Hij was echt super lief voor mij. Maar we hadden beide een relatie. Hij was getrouwd, ik was al ruim 8 jaar samen met mijn vriend. Op dat moment heb ik die verliefdheid een beetje proberen te negeren. Dat ging redelijk. Ik had wat problemen met mijn vriend. En misschien niet zo slim achter af, heb ik hierover met hem gepraat. Hij zou ongeveer hetzelfde mee hebben gemaakt en begreep mij dus heel goed. Het waren echt super fijne gesprekken.

Na een tijdje ben ik bij mijn vriend weggegaan. En wilde mijn verliefdheid niet meer onder stoelen of banken schuiven. Ik was verliefd en dat liet mij lekker voelen. Ik wilde dat gevoel houden, de hele dag. Wilde het van de daken schreeuwen. Mijn collega , laten we hem Theo noemen, deed lekker met mij mee. Nou ja... hij was niet verliefd. Daar is hij altijd heel duidelijk in geweest. Maar vond mij wel erg aantrekkelijk. Zelfs zo aantrekkelijk dat we, na eerst veel heen en weer gemaild/gesmst/gebeld te hebben, telefoonsex hebben gehad. En dat is niet bij 1x gebleven. Er ging een wereld voor mij open en genot er elke dag opnieuw van. Mijn ex had nogal moeite met het verwerken van zijn verdriet of eigenlijk omgaan met zijn verdriet. Hijwas er achter gekomen dat Theo en ik telefoonsex hebben gehad en was daar niet zo erg blij mee. Hij draaide bijna door. Theo heeft mij toen kei hard laten vallen.Hij heeft hier wel zijn excuses voor aangeboden. Maar wist niet hoe hij hiermee om moest gaan en wilde niet betrokken raken bij mijn problemen. Wij hebben toen maar afscheid van elkaar genomen. Een paar maanden later begonnen wij weer met elkaar te praten. Niet over hele diepgaande dingen., maar we spraken weer met elkaar. Wel over dat wij nog steeds ons aangetrokken voelen tot elkaar. Maar deden daar niets mee. Mijn verliefdheid was inmiddels wel weg.

Op een gegeven moment zijn mijn ex en ik weer bij elkaar gekomen. Niet veel later was ik zwanger. Het was niet gepland, want super goed ging het nog niet. Maar wij werkte eraan. Ik kon het nog steeds goed vinden met Theo en heb hem als een van de eerste vertelt dat ik zwanger was. Hij was hier niet blij mee.. Dat heeft hij duidelijk kenbaar gemaakt met zijn houding naar mij. Niet dat hij lelijk deed, maar hij zei nooit wat over mijn zwangerschap. Als we het er over hadden (wij = ik en andere collega's) hield hij zich afzijdig. Terwijl met een andere collega (die ook zwanger was) daar wel over praatte. Ik gaf veel om hem en had daarom niet het idee dat het wederzijds was. Maar dat heeft hij later ontkracht. Wij hadden een speciale band en zou als het bij mij langs komen als ik was bevallen. Omdat ik wilde dat hij deze uiting waarmaakte heb ik hem niet gebeld/gesmst/gemaild toen ik met verlof was. Ik was inmiddels bevallen,maar hoorde niets van hem. Ik was zwaar teleurgesteld. Na twee maanden heb ik hem een sms gestuurd. En die was niet heel vriendelijk. Ik kreeg hier geen reactie op.

Daarna ben ik eigenlijk helemaal niet meer met hem bezig geweest. Totdat ik weer ging werken. De teleurstelling in hem kwam weer naar boven. Het eerste wat hij tegen mij zei was dat hij mijn sms niet begreep en wilde met mij praten. Ik heb hem toen met tranen inmijn ogen verteld dat ik zwaar teleurgesteld was in hem omdat hij niets liet horen. Ik had zelf al heus bedacht dat hij niet echt zou langskomen gezien de geschiedenis die wij hadden en de relatie die ik weer had met mijn vriend. Maar had toch wel een smsje of een telefoontje verwacht van hem. Hij heeft mij toen haar fijn uitgelegd waarom hij niets heeft laten horen. Hij wilde niet in de weg zitten, een storende factor zijn. Hij dacht dat het weleens problemen op zou kunnen leveren als mijn vriend zou weten dat hij gebeld of gesmst zou hebben. Daar kon ik mij wel in vinden. Wij zijn toen heel relax verder gegaan met waar we gebleven waren. hij deed zelfs erg zijn best om te zorgen dat ik hem dat hele gebeuren zou vergeven. Hij deed super lief tegen mij. Ik begon weer een beetje naar hem te verlangen. Maar probeerde dat niet al te veel te laten merken. Want we gingen goed met elkaar om en dat wilde ik zo houden.We zijn inmiddels alweer 2 jaar verder.
Toch kwam er een moment dat we weer telefoonsex hebben gehad. ook deze keer bleef het niet bij 1x.
We hebben toen een goed gesprek gehad hierover. Wat wij hier eigenlijk nou van vinden en willen. Ik dacht dat hij mij gebruikte om even te vluchten uit zijn eigen sleur en wist dat hij dat bij mij kon krijgen en toch niets echt zou gebeuren. Maar dat was toch echt niet het geval. Hij geeft om mij en zou het liefst een relatie met mij aangaan, maar houdt van zijn vrouw.

Nu draaien wij nog steeds om elkaar heen.

Dit hele gebeuren laat mij fijn voelen en heel rot voelen. Het gaat steeds minder goed tussen mijn vriend ik mij, maar wil niet uit elkaar gaan. En voel me dan zo'n rot mens omdat ik door om Theo heen te draaien nou niet echt energie steek in mijn eigen relatie. Ik wil van mijn gevoel voor Theo af. Ik bereik hier niets mee. Ik heb geprobeerd hem te negeren, werkt niet, voel ik mij kei kut onder. Ik heb geprobeerd om het gevoel te negeren, werkt niet. Ik heb dan het gevoel als of mijn gevoel voor hem steeds meer word.
Ik denk soms zelfs dat Theo en ik gewoon een keer een nachtje samen moeten zijn, zodat wij misschien genezen van elkaar. Dan is het om elkaar heen draaien misschien ook wel voorbij. Maar tegelijkertijd denk ik dat dat wel eens heel gevaarlijk kan zijn. We draaien toch al 2 jaar om elkaar heen en dat is dus niet zomaar iets. En als wij dan toegeven aan onze dierlijke lusten dan kan het ook zijn dat het naar meer smaakt of dat het gevoel wat we voor elkaar hebben zelfs sterker word..

drama drama drama...