Vanavond weer me ex aan de lijn gehad, dat ze het zou waarderen als we wat minder berichtjes zouden sturen naar elkaar..
Ik zei das goed, weet je wat? ik laat het gewoon allemaal los zei ik…Ja maar we kunnen toch wel vriendjes blijven zei ze? ik wil alleen niet iedere dag meer berichten zei ze.....
ik zei, dat weet ik niet…Want als jij straks een nieuwe vriend krijgt pikt die gozer het niet dat je met mij nog leuk contact hebt, en dan dondert alles als nog ineens in elkaar…Los van het feit hoe zoiets voor mij aanvoelt jij met een nieuwe vriend, en ik vanaf de zijlijn...
En dat ben ik liever voor eigenlijk…Dus, ik heb besloten, ik ga los laten, ik sta er niet echt achter, en wil dat hele loslaten niet eens, maar 3 maanden is meer dan genoeg leed. ik stuur niks meer.
Je gaat me missen als ik er straks niet meer voor je ben, zei ik. Ook niet als goede vriend. Maar das niet mijn keuze geweest, jij stopte deze relatie, en ik keer me rug naar je om nu.
Ok zei ze…als jij denkt dat dat het beste is dan so be it. En dat zei ze best stoer, maar dat gaat aan haar knagen en dat idee bevalt me best eigenlijk... Kom maar, neem jij de stappen maar denk ik.
Nee hoor, als jij denkt dat je het beter kan krijgen dan moet je dat vooral doen zei ik in gedachten…Maar t zou me niks verbazen als ze straks ineens realiseert dat de relatie stopzetten best een domme zet was geweest toen.
Genoeg gegeven….Nu draaien we het om, of niet. Dat laatste daar hoop ik niet op maar hoe dan ook, ik moet en wil verder.
Ik hoop dat ik het vol kan houden. Dat betekent niet dat het contact stopt, maar alleen van mijn kant. Tuurlijk gaat ze me dingen sturen, alleen ik neem die eerste stap niet meer. En zal eens proberen om niet ondervragend te reageren haha…….maar kort, en loslatend.
Kut liefdes verdriet….Waar is die leuke slanke blonde vrouw die mij hier uit tilt en mij laat zien dat er nog steeds hoop op echte liefde bestaat? Dat er gewoon nog een leven is na het verlies van de ware…
Volhouden !!!!
Volhouden !!!!
mrmusicman
Zoals waterman in je vorige blog keurig het thema voetstuk wist te omschrijven,lijkt het nu alsof je nu je ex wilt straffen omdat ze alleen maar (volkomen begrijpbaar) vraagt iets minder te contacten. En meteen draai je als een blad aan de boom om. Het is toch ook niet verwonderlijk dat ze de foto's verwijderde van haar fb? mag ze nu ook een keer? het is uit tussen jullie and life goes on, voor haar wel.maar jij maakt van haar fb een issue.... en zegt vervolgens nu "
Tuurlijk gaat ze me dingen sturen, alleen ik neem die eerste stap niet meer. En zal eens proberen om niet ondervragend te reageren haha…….maar kort, en loslatend."
Ik ben benieuwd hoelang je ha ha zal duren...
De switch dan ineens naar "Waar is die leuke slanke blonde vrouw die mij hier uit tilt en mij laat zien dat er nog steeds hoop op echte liefde bestaat? Dat er gewoon nog een leven is na het verlies van de ware…"
Waarbij je meteen je voorkeur instelling laat doorschemeren mocht er een kandidate zijn red mij... maar alleen degene die aan dit profiel voldoen alsof je toch een vervanging zoekt van wat was .
zo kan je het ook lezen ja...
Niet helemaal.
Dat loslaten probeer ik al tijden, en we hadden geen ruzie, maar de laatste tijd loop ik steeds dichter tegen dat idee aan, laat het los, voor mezelf en in de hoop dat het goed komt. Nu wordt ik ergens afgeschilderd als i dont know, een stalker ofzo door jou, maar allemachtig, ik hou gewoon van haar, zielsveel, en ik was gelukkig, dus mag ik er ff moeite mee hebben misschien?? En ja ik vind het erg stom dat ze sommige foto's van facebook gaat verwijderen terwijl we nooit ruzie hadden en nu ook gewoon als goede vrienden doorgaan als de reden is, "ja zo denken mensen nog dat we bij elkaar zijn". Ja mensen weten wel dat we niet bij elkaar zijn en dat zijn inmiddels ook wel oude foto's. Ook zij kijkt met een gelukkig gevoel terug op wat we hadden, dus ja, beetje moeite mee als iemand dat dan verwijdert..beetje toch op zoek dan, en dan spreekt ze haarzelf tegen. Zeg dan gewoon de waarheid tegen me. klaar. als eerlijkheid niet eens meer de basis is voor vriendschap wat the hell dan wel?
En ja, ze stuurt me nu ook dagelijks berichten, uit haarzelf, dus nee dat gaat denk ik niet stoppen nee. Dat wilt ze ook duidelijk niet, alleen ik haak af met de eerste stap nemen soms. Me haha sloeg op mijn eigen gedrag, dat ik nogal erg graag wilt weten wat er in haar koppie omgaat. Zelfspot heet dat...humor..nouja laat maar
Dat laatste stuk was ook een beetje bedoeld als geintje (niet dat ik veel te lachen heb, maar iets luchtig brengen voelt beter) , maar ja, ik zoek een vervanging voor wat ik had ja. ik was uber gelukkig en ben het nu totaal niet meer, is dat allemaal zo vreemd? Of val je over dat uiterlijk omdat ik zeg slanke vrouw? Ik ben zelf slank en doe daar ook moeite voor, en verwacht op ze minst hetzelfde dan, vrouwen hebben duizenden eisen, mogen wij er ook een paar hebben misschien? Ik weet dat het om het innerlijk gaat, maar net zoals jullie kijken wij ook naar de buitenkant. En aangezien ze ongeveer miss Nederland was me ex, wil ik ook niet een mega stap terug zetten, want hoe kan je nou niet vergelijken met je ex? En ja, ik train mezelf om slank te blijven, doe daar moeite voor, en met miss paar kilootjes teveel heb ik weinig, ik zie dat als een vorm van luiheid, sorry, niet mijn ding.
Zoals bij de meeste mensen hier, je vergeet het verleden als er een nieuwe toekomst voor je open staat. En daar wil ik best voor openstaan. Laat mij maar weer in iemand geloven, waar ik voor wil gaan. Want liefde geven en krijgen was uber fijn, en ja als ik die kans weer zie, dat speciale klikje met die speciale iemand pak ik het met beide handen aan.
Re:
Nu weet je gelijk waarom het verkeerd ging......
is dat zo?
nou vertel het dan maar, want de reden was dat ze over me heen was gegroeid en nu in een fase zit waarbij een relatie niet past...Mag ik je er aan herinneren dat ze me nog steeds als de meest ideale man ziet, alleen het gevoel is weg en daar baalt ze zelf ook van. ze snapt het zelf ook niet echt.
re:
nou vertel het dan maar
Claimgedrag, slachtofferrol en een sjeu van zelfverheerlijking.
zijn er ook mensen dan die zich niet zo voelen daarna?
zonder dollen, maar wie voelt zich nou niet een slachtoffer als die ineens verlaten wordt? Wie checkt niet de ander daarna om er achter te komen wat er aan de hand is, of waar jij nou precies staat, En zelfverheerlijking? dat je geloofde in je eigen relatie, in die ander en in jezelf? kom op jongens....
Er is een groot verschii met hoe je je gedraagt tijdens en na de relatie. Hoe komen jullie erbij dat ik zo ook in die relatie was?? Ze bericht me nog steeds iedere dag omdat ze nog veel om me geeft, me super graag mag. zou ze dat doen als ik een klojo was in die relatie?
Ik vind jullie reacties negatief, en te kortzichtig. Het enigste wat ik deed was geloven in ons, en ik ging volledig voor ons, en het het haar iedere minuut naar haar zin gemaakt. en nu voelt het alsof ik daarvoor gestraft wordt En jullie tegen berichten sorry hoor, vallen verkeerd. Ik was voor haar de liefste man die ik een vrouw maar kon wensen. En iedereen die denkt dat dat niet zo was, raad ik aan praat dan gerust met haar.
En ja door de vele liefde heb ik misschien iets teveel geclaimed, al was het dan niet in de vorm van jaloers gedrag maar meer door teveel liefde te hebben gegeven. Hetzelfde als wat zij mij gaf eigenlijk, dat was redelijk 50 /50 %. geven en nemen deden we evenveel.
En dat dat weg is doet me heel erg veel pijn, maar de kans was aanwezig door het grote leeftijdsverschil, en de fases die ze nog moet doorgaan. Ik hoopte alleen niet dat het haar zou gebeuren en het leek er verdomd op dat dat niet zo gebeuren..De trouw datum stond al, en ja, daar stonden we beide voor de volle 100% achter. Dus roep niet zo snel wat. als je de situatie maar half kent. In mijn voorgaande relaties was er vast genoeg op te noemen wat ik niet goed deed, daar twijfel ik niet aan. Maar dit was een echt sprookje voor beide, tot 2 maanden voor de breuk terug dan...
Kortzichtig
Ik schrijf niet dat je een klojo bent geweest binnen je relatie. En ik ga ook absoluut niet voorbij aan het verdriet wat jij nu doormaakt.
Maar ik reageer op wat ik lees over hoe jij jezelf beschrijft. Hoe jij jezelf ziet,ervaart en je behoeftes.
En dat kan ik samenvatten met die 3 woorden.
En dan heb ik heb ik het niet eens over je herhalende uitspraak over de behoefte naar een slanke blonde vrouw waar je iedere keer weer op terugkomt.
En natuurlijk voelt iedereen zich "slachtoffer" op het moment dat een relatie wordt verbroken. Dat mag er ook absoluut zijn. Ik persoonlijk denk dat de mate van het slachtoffer gevoel deels bepaald wordt door de manier, reden en momentum waarop een relatie wordt verbroken. Daarnaast speelt natuurlijk ook een stuk realiteitsbesef mee. Hoe werkelijk en haalbaar was de droom die de degene die achter blijft met een gebroken hart heeft gehad.
Ik zou kortzichtig zijn als ik mijzelf zou kunnen vinden in de verontwaardiging en de "strategie" die je nu toepast. Heeft voor mij weinig te maken met "ware" liefde voor een ander voelen.
Re:
Ja, als ze zegt dat ze over je heen is gegroeid, dan is dat nogal wat...
Ze groeit en de inhoud wordt belangrijker dan het plaatje......
Stap 1
..ai..die is zooo moeilijk. Geen contact meer opzoeken. Vanavond precies 2 weken geleden heeft hij onze relatie van ruim 3 jaar onverwachts beëindigd. En hij wil geen contact want dat maakt het voor hem ingewikkelder. Ik heb nu dus al twee weken ontelbare momenten per dag, de neiging, de drang, de sterke behoefte om contact met hem op te nemen...per gsm, per app, per sms, fb, twitter, linkedin...gewoon een levensteken, iets horen is beter dan niets horen, zijn stem te horen, hem nog een keer te horen lachen, naar zijn ademhaling luisteren...mijn God..wat mis ik hem.
En toch heb ik het niet gedaan...al geeft het me al die keren het gevoel dat ik dood ga van het gemis, dat ik het letterlijk uitschreeuw van de harte-pijn, een paniekaanval...damn...wat doet het pijn. Tegen mijn gevoel in heb ik , nadat hij gisteren een foto van mij had ge- liked, alle contact-mogelijkheden met hem geblokkeerd..nee...nog niet verwijderd..dat moet misschien wel stap 2 worden voor mij.
Ik ben nu pas 2 weken verder...maar buiten het verdriet om het verlies van hem, voel ik me bij vlagen ook een beetje trots...dat het ondanks de bijna ondraaglijke pijn toch gelukt is om geen contact op te zoeken.
Tijd...we moeten ons door deze klote-tijd heen slepen. Wanneer ik morgen of wanneer dan ook weer omval van verdriet, dan hoop ik echt dat ik weer net zo sterk ben als de afgelopen twee weken.
Verlies is de moeilijkste levensles die er is.
Iedereen ontzettend veel sterkte!
dank je wel :)
Voor je lieve bericht
Ik weet dat het moeilijk is, alles is zo verdomd lastig ook met contact. Ik jank al bijna 3 maanden dagelijks nog om dit alles, en ik zou niet eens kunnen omschrijven hoe erg ik haar en de relatie mis....
Loslaten doen we niet helemaal, alleen ik neem wat afstand, het grijze gebied er tussenin zeg maar. Maar ooit komt de dag dat ik alles moet loslaten, ik hoop alleen het iets te versoepelen door mijn geen eerste stap neem actie..
Of het nou werkt of niet, dat weet ik ook niet. tot nu toe denk ik nog steeds iedere seconde van de dag aan haar...en das geen uitspraak maar helaas de realiteit...En dat al 3 maanden lang..komt gewoon geen einde aan dus er moet iets veranderen...
thanks
elke seconde van de dag..
...tuurlijk denk je elke seconde van de dag aan de ander, aan wat je hebt gehad samen, de vertrouwdheid, de toekomstplannen...je hebt niet even wat verloren zeg! Je hele leven, je alles is in elkaar gestort en lijkt waardeloos zonder de ander.
Maar eerlijk...zou je niet liever een relatie willen waarin je het volste vertrouwen in elkaar hebt, door dik en dun, steun, wederkerigheid, elkaar inspirerend, elkaar aanvullend en dat onvoorwaardelijk?
Eerst deze tijd, al zijn het voor jou al 3 lange moeilijke maanden..deze tijd moeten we overwinnen, en ik weet zeker dat we hier sterker uitkomen. Elke minuut is er één...elke dag is er één....En dan maar de meeste dingen tegen je zin in doen, en op automatisch piloot!
Want jij bent de moeite waard...en dat ben ik ook en dat is iedereen hier op deze website met hetzelfde verdriet om het verlies van diegene van wie je zo onvoorwaardelijk houdt. Daarom doet het zo'n pijn.
Ik geloof dat je jezelf op een dag gaat betrappen dat je niet elke seconde van de dag aan de ander denkt. Probeer sterk te blijven en blijf goed voor jezelf zorgen!
maar eerlijk...
Je zegt "Maar eerlijk...zou je niet liever een relatie willen waarin je het volste vertrouwen in elkaar hebt, door dik en dun, steun, wederkerigheid, elkaar inspirerend, elkaar aanvullend en dat onvoorwaardelijk? "
Ja ik heb tot de allerlaatste minuut ook gedacht dat ik dat had....het kwam volkomen out of the blue zeg maar....Maar ik zou zweren dat ik met haar tot me laatste adem samen zou zijn...
mrmusicman
Ik kan er niet anders uithalen dan dat alles maar moet gaan zoals jij wilt, als ze dan durft te vragen om iets minder contact dan zeg je op een pruilende manier , dan maar helemaal niks meer . Het hoogst haalbare in jou ogen is bereikt een jong meisje op jou leeftijd die bijna model of iets was, dit met een grijns naar de mannelijke buitenwereld van duim omhoog maar de deksel op je neus gekregen waardoor je ego is gekrenkt en we het over bescheidenheid het niet hoeven te hebben met alle perfectie . Het wordt inderdaad heel moeilijk een meisje met dit uiterlijk en die leeftijd weer terug te vinden ik snap je paniek, ook dat je liefdesverdriet hebt en je angst dat een andere man in haar leven komt, maar dan geen vrienden meer wilt blijven mede omdat je de controle kwijt bent dan en je voor een voldongen feit wordt geplaatst , zo lees ik het,ook na de constant terugkerende details en reperterende intro"s van je blogs