Hee Jeronimo, lang niet gesproken en gezien inderdaad! Goed om te horen dat 't op zich goed gaat, maar dit is inderdaad wel een extreem bizar verhaal zeg... Lijkt me bepaald niet fijn en makkelijk. Snap het ook niet van haar. Toen ik moest verhuizen, kon ik ook wel iets krijgen in de directe buurt waar mijn ex-vriendin is gaan wonen (zonder nieuwe vriend/vriendin) en dat vond ik al niet zo'n goed idee... Nou, zo blijft 't je fijn achtervolgen, he...

Ik schop dit topic maar weer eens omhoog. Excuses, maar ik merk dat ik me de laatste tijd steeds ongemakkelijker voel bij het idee dat we straks practisch buren zijn. Ik moet dus weer eens iets van me afschrijven! Het is nu dan weliswaar op 2 maanden na 2 jaar geleden dat we uit elkaar zijn gegaan, maar het is niet zo dat ik haar compleet uit mijn gedachten heb kunnen verbannen.

Ik mis de dingen zoals we ze deden toen we nog bij elkaar waren nog regelmatig. Het is niet zo dat ik wil zeggen dat ik nog altijd iedere dag obsessief met haar bezig ben, maar ik denk nog best veel aan haar. Dit komt waarschijnlijk ook omdat ik haar foto op Hyves bij practisch al mijn vrienden terug zie. Vrienden van mij.... niet van haar. Ze heeft niet eens contact met die mensen, maar ze moet ze toch allemaal tussen haar vrienden hebben. Mensen die ze ooit 1 keer heeft gesproken zit ze als een bezetene toe te voegen. Mensen die nog geen dag lid zijn staan al meteen tussen haar vrienden.... lijkt wel alsof ze erop zit te azen. Ik word er in ieder geval een beetje simpel van om haar hoofd overal te zien. Natuurlijk kan ik het niet laten om regelmatig haar Hyves-pagina uit te pluizen, maar ja..... vrolijker wordt ik daar ook niet van. In tegendeel!

Helaas is het iets dat ik gewoon eens in de zoveel tijd moet doen Ook haar vriendje is lid. Wat ik dan zie zijn van die 'kots-krabbels' over en weer. "Schatje... nog een paar weken en dan krijgen we de sleutel van ons huissie!! We gaan er wat van maken samen! Je bent een schatje en ik hou heeeeeel veel van je! Dat wilde ik nog even zeggen!" Gadver.... dat krijg je dan voor je kiezen, maar ja... ik doe het zelf. Ik zoek zelf die zaken op!! Eigenlijk was ik er redelijk klaar mee, tot ik het nieuws kreeg dat ze een huis hadden gekocht. SCHUIN TEGENOVER MIJN HUIS GVD!! Dit nieuws maakt mij zenuwachtig en lijkt wonden die aan het genezen waren weer lekker open te rijten.

Aangezien mijn moeder nog zeer regelmatig bij mijn ex-schoonfamilie over de vloer komt, krijg ik zo nu en dan nog weleens nieuws voor mijn kiezen. Ik vraag daar ook naar hoor, het is niet zo dat mijn moeder me dingen expres inwrijft ofzo. Ik bedoel.... als de mogelijkheid daar is, wil je toch dingen te weten komen. Zo hoor ik dat hij een gast is die amper tegengas geeft, terwijl mijn ervaring is dat ze die juist heel erg nodig heeft. Ze schijnt lekker op hem te vitten en zo nu en dan hebben ze bonje. Hij smeert hem dan en kiest eieren voor zijn geld. Goed... wat ik met deze info moet weet ik eigenlijk ook niet.

Er spoken allerlei theorieën door mijn hoofd. Ik merk dat ik alles probeer te analyseren, maar ja.... het is zo ontzettend kansloos. Wat heb ik er nu aan om te 'hopen' dat ze tegenover mij komt wonen om een soort van wraak te nemen. Misschien is het wel zo, maar wat koop ik ervoor? Wat heb ik eraan om te hopen dat ze straks ook weer (positieve) herinneringen krijgt aan de tijd die we hebben samengewoond, bij het zien van mij en 'ons' huis. Dat ze straks baalt als de sleur er in hakt, dat die gozer een op de bank hangend lui varken blijkt te zijn en ze eigenlijk terug verlangt naar vroeger! Hé-le-maal niets....nakko... nada!! Toch doe ik het! Misschien onbewust, misschien bewust. Ik ben me er in ieder geval bewust van dat ik het doe, maar of ik het ook bewust doe.... geen idee!

Ik heb haar nu echt al een hele tijd niet gezien. De laatste keer was een maand of 5 a 6 geleden schat ik. Dat was in de kroeg.... Ik zat aan de bar, zij kwam binnen maar zag me niet. Op een gegeven moment stonds ze een meter of 2 van me af om iets te drinken bestellen. Ze keek mijn kant op en ik zag haar duidelijk schrikken. Ze wist niet hoe snel ze haar blik weer moest afwenden. Ze was daar met haar nieuwe vriend, waar ze nu dus een huis mee heeft gekocht en zelfs gaat trouwen.

Wat moet ik nu?? Zelf verhuizen verrot ik! Ik woon lekker in dit huis en heb een prima plek voor mezelf! Laat mezelf dus niet wegjagen, dus ik zal op mijn tanden moeten bijten. Natuurlijk went het wel als ik haar straks dagelijks zie. Het zal zeker gaan steken als ik haar gelukkig zie met haar vriend (straks man) en ze samen de dingen doen die wij deden. Ik wil daar helemaal niet aan denken, maar toch spookt die meuk door mijn hoofd.

Ik weet ook niet wat wijsheid is.... Zal ik haar vriendelijk groeten als ik haar tegenkom? Zal ik haar proberen aan te spreken als de juiste gelegenheid zich voordoet? Moet ik haar negeren? Zelf weet ik niet wat zij zal doen. We zijn tenslotte met flinke ruzie uit elkaar gegaan en al mijn toenaderingspogingen van destijds hebben niets opgeleverd. Ik kreeg continu de kous op mijn kop. Misschien moet ik het dus van haar laten afhangen en haar zoveel mogelijk proberen te vermijden.

Heb tussendoor trouwens ook wel weer een relatie van een half jaar gehad. Dat is nu bijna een jaar over. Daar heb ik het niet eens zo heel moeilijk mee gehad. Het heeft me wel doen realiseren dat ik niet over mijn ex heen ben. Dat moge duidelijk zijn. Het zal voor mij waarschijnlijk ook geen zin hebben om me weer in een nieuwe relatie te storten, mocht de kans zich voordoen. Ik moet tot over mijn oren zijn, anders begin ik er niet meer aan.

Zo...dat ben ik weer ff kwijt