Vreselijk herkenbaar zelfs.

Dat alleen wakker worden, constant aan bepaalde dingen moeten denken, een hele tijd piekeren.
Dat doe ik al elke ochtend ondertussen een dikke drie maand lang.
En het verbetert echt niet.

Ook het alleen thuiskomen is onaangenaam ....

Eigenlijk: zolang je iets te doen hebt, gaat dat wel, maar bij de langere doodse momenten sta je automatisch stil bij bepaalde dingen.

Wat ik probeer te doen: uitkijken naar de stomste dingen, al was het maar een (slechte/saaie) voetbalmatch op tv, het kopen van nieuwe meubels, het sleutelen aan mijn brommer. En hobby's, dat helpt ook.

Maar voor mij zijn het vooral die doodse stiltes die pijnlijk zijn. Als plots alles stilvalt, besef je pas hoe hard je iemand mist. En daar moet je wat mee leren leven denk ik.

4 maanden duurt het nu al weer bij mij. Het gaat steeds beter, maar het gemis blijft...

Heb nog geen idee wat de toekomst gaat brengen. Kan ook maar geen plannen maken, laat staan dat ik behoefte heb om te daten. Hoop dat dit wel snel gaat veranderen, want het is mooi geweest.

Goed dat je dit forum ontdekt hebt!
We hebben "het" allemaal en we willen er allemaal zo snel mogelijk vanaf

Gum