Het verschil met nu en een paar maanden geleden is dat ik minder snel uit het lood geslagen ben en dat die periodes van me down voelen steeds korter duren.
Eigenlijk heb ik het wel weer naar mijn zin en ben ik best trots op mezelf. Want ik heb echt veel gedaan om mezelf uit de put te trekken: in therapie gegaan, me suf ge-yogaad en gefietst, twee geweldige reizen gemaakt, heel veel in mijn nieuwe bad gelegen, van m'n huis m'n eigen plekkie gemaakt, veel gejankt, gelezen en nagedacht, een nieuwe taal geleerd, van baan verwisseld, dagboeken volgeschreven, hard gewerkt om iets dat ik heeeeel erg leuk vind verder op poten te zetten en daar ook geld mee te gaan verdienen, nieuwe mensen ontmoet.....
En om mezelf te belonen heb ik gister een fantastische, geweldige, stoere fiets gekocht. Een paar fietstassen achterop en ik kan de hele wereld rond fietsen. En dat is ook precies het plan.

Toen ik met al die dingen die ik hierboven beschrijf bezig was, deed het me niet veel, op mijn reizen na dan.
Ik moest me vaak van de bank afslepen om iets te gaan ondernemen.
Ik kan ook iedereen die zich zo klote voelt aanraden om van omgeving te veranderen en er op uit te trekken. Voor mij is echt even weg gaan uit je vertrouwde en soms verstikkende omgeving, ontzettend verhelderend en verlichtend.
Het geeft me een gevoel van kracht dat ik het zelf voor elkaar gekregen heb om mezelf in zo'n moeilijke periode toch in beweging te krijgen.

Ook al kan ik me volgende week wel weer heel anders voelen, het feit dat ik me nu zo voel en dat ik dit allemaal op kan schrijven is echt bevrijdend.