Nu eens geen lieve woordjes meer, geen begrip maar.....

afbeelding van Jada

De (impulsieve) brief aan mijn ex....

Je komt er eigenlijk wel op een heel makkelijke manier af zo….en ik denk niet dat ik daar genoegen mee neem. Het is evengoed jouw kindje en dus zul je jouw verantwoording daarin moeten nemen. Of je wil of niet…of het jouw leven overhoopt gooit of niet. Ik heb niet kunnen voorzien geheel onverwachts zwanger te raken…en dat jij na de kerst ineens besluit dat het genoeg is voor jou, slaat in mijn ogen helemaal nergens op. Zonder reden of uitleg? Had verdomme je frustraties eerder geuit. Volgens mij heeft het überhaupt niet zoveel met mij te maken, maar meer met jezelf. Was je wel toe aan een relatie??? Als ik alles de revue laat passeren heb je alleen heel in het begin je gevoel geuit, maar heb je nooit je ergernissen geuit. Heb je vaak plaatjes in je hoofd gecreëerd zonder deze te uiten. En nu moet ik maar ineens genoegen nemen met jouw stilzwijgen? Heb het lef me face to face uitleg te geven. Jij denkt misschien dat je van alle “problemen” weg kan lopen….feit blijft dat je er een dochter bij krijgt, samen met mij! We kunnen er voor kiezen dat op de best mogelijke manier op te lossen…..lijkt mij wel zo verstandig. En wat jouw gevoel voor mij betreft…..heb je überhaupt wel om mij gegeven? Je bent wel erg makkelijk in het loslaten. Ben je dan echt zo’n bot persoon…of doet het jou ook wat en heb je wel enig gevoel? Wat deed jou beslissen mij kostte wat het kost “binnen te halen”, om vervolgens bij het minste geringste (overigens voor mij geen aanwijsbare redenen) weer aan de kant te zetten? Jouw enige uitspraak getuigt van weinig respect…..ik ben niet met je getrouwd, dus ik hoef er niet voor te vechten. Prima……ik kan er wel tegen om gedumpt te worden….al had ik nog steeds wel voor een toekomst samen willen gaan……maar denk eens na voor je iets zegt…..mensen kwetsen, waarom? Voel je je daardoor beter? Denk je nou echt dat mijn verdriet dan sneller verwerkt is? Of is het gewoon uit egoïsme?

Ja ik ben boos….boos op de manier waarop je mij behandelt. Heb ik dit verdiend? Ik denk van niet, ik weet wel zeker van niet. Als blijkt dat het niet klikt tussen 2 mensen, dan kun je nog wel het respect opbrengen dit op een normale manier duidelijk te maken.

We zullen het in de toekomst, als mijn boosheid en verdriet wat minder is, zeker nog over ons kindje moeten hebben. Dus of jij komt daar nog op terug of ik.

afbeelding van Kiewie

@Jada

Heb je de brief al gestuurd?
Hij komt wel sterk over... maar indien hij nog niet gestuurd is, zou ik hem morgen nog eens opnieuw lezen. Kijken wat er weg kan of net niet... Impulsief is nooit goed. Nuja... zoals ik al zei, eigenlijk vind ik deze brief best wel sterk. Jammer dat je niet weet wat de reactie zal zijn... en áls er reactie zal zijn.

Sterkte.

afbeelding van Jada

@Kiewie

Ik heb de brief al gestuurd en absoluut geen spijt. Het verwoordt zoals ik me voel, zoals ik naar de situatie kijk...in de situatie sta! Maar ja naar alle waarschijnlijkheid zal ook nu enige reactie uitblijven....maar het lucht mij op! Hij weet dat hij voor de geboorte kan verwachten dat ik actie heb ondernomen. En die actie gaat er ook zeker komen. Ik vind het jammer dat het op deze harde manier moet, maar er wordt mij weinig keuze gelaten! Ik heb te denken aan ons kindje....en zal uit die situatie het allerbeste halen voor haar!

Dank je wel voor jouw reactie!

afbeelding van Kiewie

@Jada

Als je er nog steeds volledig achterstaat, dan is daar zeker niets mis mee!
En inderdaad... hou maar vol en onderneem maar nog actie. Hij heeft ook een verantwoordlijkheid ten opzichte van jullie kindje. Dus die moet hij dan maar opnemen ook. Hij is er volwassenen genoeg voor (hopelijk) om dat te beseffen en te doen.

Veel sterkte!