Tja, daar zitten we dan, je ziet dat je niet alleen bent, en dat je van je af geschreven hebt is een goed begin!
Nu is inderdaad niks leuk, en dat je niet kan eten heb ik ook meegemaakt,ik was 13 kilo afgevallen.
Dat je het nu even niet ziet zitten is ook heel normaal hoor!
Je schrijft dat je vriendinnen geen tijd hebben? Toch is er altijd wel iemand die naar je wilt luisteren, is mijn ervaring en als dat echt niet met je vriendinnen gaat, kun je altijd proberen het via de maatschappelijke dienst te doen, ik heb daar fijne ervaringen mee, kon lekker van me afkletsen, en eventuele tips nam ik ter harte.
Wat jij nodig hebt is tijd... je hebt zoveel in een korte tijd meegemaakt.. dat gaat niet in je koude kleren zitten!
Ik wens je veel sterkte!!
Letje

Hallo.. wat een verhaal..o0 Echt heftig.. NJah weetje ik snap erg goed wat jij verteld over die tweede jongen en wat je allemaal met m deelde. Heb ik ook gehad met iemand die mijn leven in kwam op t moment dat ik half in breuk lag met mn nu ex. Alleen weetje, ik ben ook erg afhankelijk geworden. Je gaat altijd naar diegene toe omdat hij er altijd voor je is, alles voor je doet etc. Maar je vergeet daarbij echt aan jezelf te denken. Het is heel link jezelf afhankelijk te maken van een persoon. En jij hebt nu ervaren hoe t is, je gaat knalhard op je bek.
En klnkt hard als ik t zo zeg, maar tis ook hard, ik heb het zelf ook gehad. Ik kan die hulp van hun ook gebruiken, maar its as simply as it is, ze geven t niet meer.
Dus wat ga je dan doen.. U reached for the stars and fell flat on ur face. Je krabbelt op. Zelf. En hierin is het erg belangrijk dat jij dit ook daadwerkelijk ZELF gaat doen. Zoek geen contact meer met die jongens. Misschien over een tijd, als hij ook is afgekoeld dat het weer kan. Ik heb dat voor mezelf ook besloten. Heb ook ALLES geprobeerd hem terug te krijgen, hij is mn soulmate en dat weet ik gewoon zeker. Dus ik ben ook vastberaden hem terug te krijgen. Maar niet zoals ik nu ben. Ik sta niet op eigen benen, heb geen enkel aanknopingspunt in mijn leven en ik sta gewoon nergens. Dat is egt zo niet aantrekkelijk. net als jou ontzettend veel afgevallen. Mensen beginnen er nu ook opmerkingen over te maken, dus stapje voor stapje moet je omhoog. Opgeven is geen optie. Weetje, eerlijk, ik heb daar wel eens over gedacht. Ik kan niet meer, ik wil niet meer, ik maak mezelf van kant. Maar toen dacht k..weetje niemand weet wat er daarna is. Wat nou als je dan gewoon voor altijd gevangne zit in het gevoel dat je nu hebt..je weet het niet. Dat zou toch flink kut zijn. Je laat je leven achter in een ongelofelijke chaos en terwijl je zelf diepongelukkig bent. Dat is niet helemaal de manier.
Dus ik denk dat jij hebt beste kunt doen als wat ik nu doe. Rust vinden, en jezelf. Even je HELEMAAL focussen op jezelf. En ja je mist ze, ofcourse. De mensen om je heen, de saamhorigheid die je gewend bent. Maar dat komt wel weer. Hopelijk met hem over een tijd, en anders gewoon een tijd alleen.
Je moet ook niet van jezelf verwachten dat dat zo gebeurd. Want dat doet het niet. Bij mij is het nu 1.5 week, en geloof me als je dit zelf door hebt, is de eerste stap gezet. Want iedere keer als je chagerijnig wordt, of inzakt, kun je jezelf er weer oppraten. Niet in 10min, maar wel over 4 u tijd. Dan zeg je tegen jezelf, wat wil je nu. Nou dan heb ik bijvoorbeeld een aantal dingen, ik wil weer gelukkig zijn, ik wil mezelf zijn, ik wil mijn school halen, ik wil met hem zijn.
Dan denk je hoe bereik ik dat. Nou gillen om die jongen heeft overduidelijk geen effect gehad, en hij zet zich heel erg van je af(net als die jongen bij mij). Dus..hij wil met rust gelaten worden. Doe dat dan ook. En dit hoeft niet voor altijd te zijn maar het IS de enige manier oke?
Jij wil vast ook gelukkig zijn en daarvoor moet je jezelf terugvinden. Ik heb heel vaak savonds gelopen, of gefietst, gewoon in je eentje, nadenken over hoe je dingen wil. Ik heb dan ook vaak gehuild maar dat hoort erbij.
Soms heb ik ook in een opwelling op deze site vanalles neergezet, helpt ook en zeker als mensen reactie geven en je gewoon weet dat het niet raar is.
Je hebt vast ook een doel wat je wil halen, je school je baan, vrienden misschien? Ga hier voor werken. Neem niet teveel in een keer op je schouders want het is gewoon best een prestatie om dat te doen nadat je iemand bent kwijtgeraakt die heel belangrijk voor je is..
Ik ben gister ook al had ik er eerst geen zin in, iets met een hoop vrienden gaan doen. Kwas het enige meisje, maar wat merkte ik. Dat ondanks dat ik me niet vrolijk voelde en niet bewust de aandacht op mezelf plaatste de jongens wel allemaal ontzag voor me hadden. Omdat ik kracht uitstraalde denk ik. het was gewoon een top avond en t heeft mijn ego in ieder geval voor een tijdje een boost gegeven.
Volgende week ga ik weer dingen met vrienden doen. Gewoon opbouwen. Hierbij is het erg belangrijk dat je t niet alleen over rot dingen hebt. Probeer je open te stellen voor wat in hun leven gebeurd. Niemand zit te wachten op een in elkaar gestort persoon. Jij moet jezelf bij elkaar rapen. Eigen verantwoordelijkheid.
Als je steeds meer van dit soort stapjes zet en daarbij gaat sporten ofzo(ik ga nu boksen, reageer ik ook lekker af enzo), je besteed meer tijd aan je familie. EN je neemt voldoende tijd om na te denken, dan komt dat goed. Beloofd. Dit weet ik zeker. Maar je hebt er wel kracht voor nodig. En weetje..als je hier uit bent kom je er uit als een persoon die op eigen benen staat, een stabiel leven heeft, en ontzettend krachtig is omdat je een van de moeilijkste dingen in het leven hebt overwonnen. Jezelf oprapen nadat je knalhard tegen de grond bent aangevlogen. En dat is echt een prestatie.
En vooral op deze site blijven schrijven!! Andere mensen helpen is ook fijn, iig dat vind ik, zelfs daar haal ik nu kracht uit. En alle kleine beetjes helpen, toch?

Succes!