Hallo allemaal,

Zal me even voorstellen. Ik ben een vrouw van 27 en heb een hele lieve man van 30. We hebben het enorm fijn samen, doen veel leuke dingen samen en genieten ook van dezelfde dingen. Helaas ben ik enorm onzeker, altijd al geweest en zoek continue bevestiging. Van m,n man krijg ik de bevestiging ook maar toch lijkt dit niet voldoende.Een half jaar geleden ben ik op internet gaan chatten, puur om te kijken of ik daar meer zelf vertrouwen van zou krijgen en dan voornamelijk benieuwd naar de reacties op m,n foto. Per toeval kwam ik met een man aan de praat die 21 jaar ouder is dan mij. Niks mis mee, want ik zou echt niks gaan voelen voor in mijn ogen een oude man. Super fijne gesprekken gehad en we zagen elkaar echt als maatje( tenminste dat zei hij ook). We hebben 2 keer afgesproken en echt alles besproken met elkaar. Gelukkig kan ik ook heel goed praten met m,n man, maar nu dat er bij ons veel problemen in de familie liggen merk ik wel dat hij minder geschoold is dan mij. ( en dit is absoluut niet vervelend bedoelt). Maar goed, die man van 21 jaar ouder heb ik dus twee keer gezien en we zijn ook verder gegaan dan alleen praten. Het gaf me z,on geweldig gevoel, en eindelijk eens een keer niet druk maken over hoe ik eruit zie of wat mensen denken. We hebben elkaar verschillende cadeautjes gekocht en briefjes geschreven die enorm oprecht waren, z,on diepe emotionele band heb ik nooit met iemand gehad. Ik heb weinig vertrouwen in mensen maar hem heb ik die kans gegeven. Als we afscheid van elkaar namen omdat we allebei naar huis gingen was hij enorm emotioneel. Hij heeft mij ook verteld dat als hij geen kinderen had voor mij was gegaan en bij z,n vrouw was weggegaan.Nu 6 maanden later heeft hij veel problemen met z,n gezin.( ook is hij nog herstellende omdat hij overspannen is geweest z,on jaar geleden) Normaal hadden we dagelijks contact, nu ook nog maar het zijn hele andere berichtjes. Het gaat nu vooral over alle daagse dingen, hij zegt nu dat hij het goed heeft met z,n vrouw al is er totaal geen intimiteit. Hij heeft onze afspraken al vaker afgezegd ivm problemen met z,n gezin( ziekte enz.) ik heb daar steeds begrip voor gehad, maar met het oog op m,n onzekerheid word ik van deze situatie alleen nog meer onzeker. Ik zit nu continu te denken vond hij mij wel echt leuk? En waarom is hij nu zo afstandelijk? Is hij bang voor diepere gevoelens? Of hecht hij veel minder waarde aan deze ,vriendschap,? Voel me heel vaak alleen als m,n man er niet is en ik niks hoor van hem, maar wil ook niet altijd de eerste zijn die berichtjes stuurt. M,n man wil ik niet kwijt, maar vind het moeilijk om nu 100 procent te genieten van m,n man. Ik hou van m,n man maar ook van die ander:s We hebben al vaker het contact verbroken maar dan ben ik degene die na 3 dagen toch weer wat stuurt. Hij zegt dat hij me mist en van me houd en hij wilt het liefste rustig contact houden. Maar ik kan dat niet, als ik iets van hem hoor denk ik de hele dag aan hem. Ik heb nu gezegd dat ik rust wil en wil eigenlijk proberen om niks meer te sturen. Maar wat vinden jullie van deze situatie? Een ding is zeker voor mij nooooooooit meer een minnaar!! Want dit is het allemaal niet waard!!!!