NOOIT MEER!!! Nooit meer zal ik vallen voor een man!
Wat een enorme GEVOELLOZE KL**TZAKKEN!!!
Sorry hoor, maar ik ben zó boos en verdrietig... Ik schrijf deze blog in tranen.
Ik blijf altijd alleen. Echt nooit meer zal ik verliefd worden.
Hoe kan hij zo kortaf en koud reageren op mijn lieve, gevoelige en eerlijke mail?
Wat heb ik ooit in hem kunnen gezien? Ik ga kapot...
In mijn mail stonden waarheden, bekentenissen, opofferingen, ik ben voor hem verandert. Dat ik een toekomst zag voor ons. Ik had mezelf op de tweede plaats gezet en wenste hem en zijn nieuwe vriendin veel geluk. Ik zei dat ik er altijd voor hem was en hij me alles kon vertellen enz...
Ik had een mail ontvangen van hem. Ik durfde hem niet te openen. Na een paar uur me te hebben voorbereid, heb ik de mail eindelijk geopend en stonden er maar een paar woorden in. Terwijl ik zowat een week over mijn lange mail heb gedaan. Er stond in: Beste Anne, die dingen had je vanaf dag 1 moeten doen. Vriendelijke groeten F en C (hij en zijn nieuwe nepvriendin).
Nou, écht niet dus dat ik hem het beste gun! Ik wens hem zelfs de dood toe momenteel. Ik hoop dat hij nooit liefde zult vinden en zijn hele leven ongelukkig blijft. Ik wens hem het allerergste toe.
Na zijn "mail" te hebben gelezen, heb ik op de rand van mijn bed zitten huilen. Fluisterend: "Nooit meer..." Ik ben pas 22, maar weet nu al dat ik voor altijd alleen zal blijven. Ik begin te denken dat hij nooit echt om me gegeven heeft. Ik heb me door hem laten ontgroenen. Ik was zelfs bijna ontmaagd door hem. Hoe heb ik het zover laten komen? Had ik maar naar anderen geluisterd. Iedereen zei: "wat zie je toch in hem? het is een weirdo, hij spoort niet etc..." Nu zie ik het eindelijk ook...