Noodkreet

afbeelding van bluegirl

Hee Guys!

Ik heb een beetje veel behoefte aan advies. De liefde van mijn leven heeft mij vorige week verlaten en ik weet niet waar ik het moet zoeken. Het wil nog niet tot me doordringen. Ik voel mij heel erg alleen en ik kan er moeilijk over praten met familie en vrienden. Eigenlijk weet niemand het nog. Wat het nog moeilijker maakt is dat wij heel nauw samenwerken, 5 dagen in de week. Mijn werk is mijn hobby en dat deelde ik met hem. Nu spat ook die droom uit elkaar. Ik weet echt niet meer wat ik moet doen. Ik ben al 4 kilo afgevallen en ik loop echt op mijn tandvlees. Wie kan mij een beetje helpen in deze moeilijke tijd? Anybody?

afbeelding van Greg

Oelalalala, dat is niet zo

Oelalalala, dat is niet zo best! Ten eerste welkom bij de club.

Het belangrijkste is denk ik dat je eerst eens aan jezelf moet gaan werken. Want jezelf pijnigen, daar heeft niemand wat aan en je lichaam zeker niet.
Ook zou ik het vertellenaan goede kennissen of vrienden, lucht je hart, dat klaart echt op..

afbeelding van Nick81

Altijd hulp en genoeg schouders!

Heej Bluegirl,

Dit is echt heel erg vervelend voor je, ik leef met je mee. En dat zullen er meerdere doen hier op Ldvd.
Waarmee wil je precies geholpen worden? Ik wil je altijd helpen hoor, maar zou je niet wat meer over de situatie willen opschrijven? Je kan er moeilijk over praten met je familie en vrienden maar wij zijn allemaal lotgenoten en een-en-al oor (oog) voor jou. Brand los, gooi het eruit! Als je dat al kan tenminste. Ik help en steun je graag. Laat het maar weten.

Heel veel sterkte girl!

Groetjes, Nick.

afbeelding van bluegirl

heb alle schouders nodig

Hee you guys!
Ben al zo blij dat ik hier terecht ben gekomen. Ik weet dat ik echt niet de enige ben in deze situatie en het is heel fijn dat jullie er voor mij willen zijn. Ik weet alleen niet waar ik moet beginnen met mijn verhaal. Ik ben nog zo leeg. Ik heb zoveel pijn. Dus ik denk dat ik nog een beetje tijd nodig heb. Mijn leven zoals het was krijg ik nooit meer terug en dat moet ik accepteren. En wat mij heel erg beangstigt is dat ik nu alleen ben. Ik moet naar de toekomst gaan kijken maar wat het moeilijk maakt is dat hij ontzettend lief voor me is, ik kan zo moeilijk woede voelen. Elke dag als ik hem weer zie breekt mijn hart een stukje verder af. Ik weet niet hoe ik moet loslaten? Hoe laat je iemand los die lief voor je blijft en 5 dagen in de week in je leven is? Dit is een beetje warrig verhaal maar dat zullen jullie wel begrijpen. Ik weet niet hoe ik verder moet?

afbeelding van asarpuk

hey bluegirl

begin maar ergens, dan komt alles vanzelf eruit.

Greetz asar

afbeelding van Jeronimo

Heej Bleugirl,

Hoi Bluegirl,

Wat een moeilijke situatie. Even zomaar van baan veranderen lijkt me ook niet echt een optie aangezien je zegt dat het je hobby betreft. Van je hobby je werk maken is natuurlijk erg mooi en niet voor iedereen weggelegd. Zonde om dat op te geven lijkt me. Loslaten indien je iedere dag met hem geconfronteerd wordt zal erg moeilijk worden. Heel moeilijk denk ik, maar niets is onmogelijk.

Het alleen zijn beangstigde mij ook enorm en nog weleens, maar je blijft niet je hele leven alleen h?ɬ©. Dat moet je voor je proberen te blijven houden. Je hebt tenslotte al eerder iemand ontmoet die jou wel zag zitten om een relatie mee op te bouwen. Waarom zou dat over een tijdje niet weer gebeuren? Van dit soort dingen leer je, al zie je dat nu nog niet echt in. Ik wens je heel veel sterkte de komende tijd. Dat kun je wel gebruiken denk ik. Schrijf het lekker van je af wanneer je daar behoefte aan hebt!

Cheers,

Jeronimo

afbeelding van Roberto

Hoi

Ik weet precies wat je dooraakt bluegirl. Mijn vriendin heeft het vorige week, na bina 3 jaar samenwonen uitgemaakt. In eerste instantie kwamen we in gesprekken tt de conclusie dat het betr was voorlopig uit elkaar te gaan. Ze had tijd nodg om tot zichzelf te komen. Ben ik terug gegaan naar mijn ouders. Nu doe ik aan korfbal en we zien elkaar daar regelmatig. We hebben l 2 wedstrijden saengespeeld sinds het uit is. Dit was helemaal geen probleem. Gisteravond zijn we samen wat gaan drinken en werd eigenlijk duidelijk dat het wel over is. Ik heb er de hele nacht niet van geslapen. Mijn hele leven staat op zijn kop. We zouden woensdag op vakantie gaan met mijn familie en nu moet ik ineens alleen. Ik ben er kapot van. I kan me voorstellen dat 5 dage in de week gewon niet te doen is. Ik raad je aan naar een oplossing te zoeken want dit ga je volgens mij aders niet redden.

Sterkte

afbeelding van bluegirl

gedeelde smart is....

Hee Roberto, wat rot voor je. Onze wonden zijn heel vers en lijken veel op elkaar. Ook mijn ex wilde tijd voor zichzelf. En als je rationeel denkt weet je dat dat gelijk staat aan 'het is over'. En toch neemt je hart de overhand en sluipt er hoop in. Waarom doen we dat toch? Waarom? Hoe accepteer je dat het ECHT over is? En ja 5 dagen in week, we geven samen les dus heb ik ook elke dag lichamelijk contact, elke dag heb ik degene vast met wie een toekomst wilde opbouwen... it hurts! Ik heb geen idee hoe ik dat los moet koppelen. Ik WIL het ook niet loskoppelen. Ik ben echt nog in ontkenning. Ik wil hem helemaal niet loslaten!!! Ik hou van hem!! Elke dag hoop ik dat het een boze droom was en dat ik wakker wordt en alles weer goed is. Hoe kan ik hem loslaten?

afbeelding van Roberto

Tijd voor jezelf

Dat van die ontkenning dat herken ik heel erg. Iedere keer als ik geconfronteerd wordt met het feit dat het over is, raak ik helemaal van slag. Ik denk dat het een vorm van zelfbescherming is. Het zal veel tijd nodig hebben vrees ik. Een leven zonder haar, ik kan me er niets bij voorstellen. Ik geef ook les en dit is geen gemakkelijk beroep als je niet lekker in je vel zit. Ik rij op weg naar mijn werk bijna langs het huis waar ik anderhalve week geleden nog woonde. Ik mis haar zo ongeloofijk, we waren zulke goeie maatjes, we deelden echt alles samen. We hebben heel veel meegemaakt in 3 jaar tijd. Van bruiloften tot overlijdensgevallen. Intensieve vakanties, alles deden we samen. We waren een enorme steun voor elkaar. Ik heb gelukkig wel vrienden om op terug te vallen, maar die kunnen het niet mooier maken dan het is. p dit moment zie ik er niet echt een gat in. Het schooljaar duurt nog een week of 7 en ik hoop dat ik in de vakantie een beetje rust vind. Ik wil jou in ieder geval heel veel sterkte wensen. Misschien is het gewoon nog te vroeg om het onder ogen te zien. Is de gedachte aan je ex met een andere partner voor jou ook zo enorm spookbeeld. Ik zou bet als vrienden met haar om wille gaan maar ik denk dat ik dat simpelweg niet zou kunnen verdragen. Zucht!!!!

afbeelding van Dearest

Hoi Bluegirl, Geef het

Hoi Bluegirl,
Geef het gewoon tijd. Op een dag denk je, weet je wat? Ik lucht mn hart hier uit, ik schrijf alles op wat me is overkomen en wat er is gebeurd. Dan kunnen we je steun en advies geven. Het helpt wel hoor moet ik eerlijk zeggen.
Toen ik na een tijd mn ex weer onder ogen moest zien heeft iedereen hier me geholpen om er door te komen. Je kan altijd bij ons terecht;)
Sterkte meid!

liefs,
Dearest...

afbeelding van chantal8

Hey bluegirl

Welkom op deze site. Ik ben hier nu een aantal weken en heb hier ook steun gevonden. Je kunt gewoon heerlijk van je afschrijven, we zitten allen in hetzelfde schuitje, dus begrijpen heel veel.

Maar toen het bij mij net uit was, kon ik ook niets. Niet eten, het niet begrijpen, het verhaal niet duidelijk opschrijven, alleen maar huilen, huilen en nog eens huilen. Het heeft bij mij ook een tijdje geduurd voordat ik het overzichtelijk op papier kon zetten. Verwacht dat dus ook nog niet van jezelf. Lees anders gewoon wat. En als je wilt schrijven doe dat, de duidelijkheid komt vanzelf.

Ik kan me voorstellen hoe rot het is als je er met weinig tot geen mensen over kunt praten. Dat is eenzaam en zo voel je je nu ook vast. Maak daarom lekker gebruik van deze site en alle schouders die hier zijn. Ook de mijne is bruikbaar..

Net als jou hebben we allen deze pijn gevoeld en die is vreselijk. Ldvd is dan ook moeilijk, slepend, pijnlijk en eenzaam. Het word minder (zegt men!). Ik heb nog elke dag verdriet en gemis, maar niet meer zo heftig als de eerste dagen. Dat zijn vreselijke dagen en hoop ook echt voor je dat er iemand in je omgeving is, die er voor je kan zijn..

En wat je zegt over dat je ook lichamelijk contact hebt met hem, ivm je werk, dat is idd moeilijk. Ik heb daar geen oplossing voor. En zoals hier al vermeld word, moet je er doorheen. Iets anders is er niet. Je zult het moeten verwerken en dat kan alleen als je het voelt, het uit en dan een plekje probeert te geven. Maar dat is moeilijk en zeker geen prettig uitzicht. Maar 1 advies, neem je tijd, dat is echt belangrijk. Huil het uit, praat erover en zoek afleiding, zoek de juiste dosering. Iedereen gaat er op een andere manier mee om en heeft er meer of minder tijd voor nodig. Doe het op je eigen manier en tijd. Ldvd is niet niks.

Heel veel sterkte en praat hier van je af, daar is deze site voor! Ik hoop dat ik/wij je kunnen helpen..