Zoals de titel al zegt heb ik nood aan een deugddoend gesprekje.
Ik heb het momenteel heel erg moeilijk.. Ik ben bang dat ik mijn soulmate ga verliezen.
We zijn al een tijdje uit elkaar maar kunnen elkaar toch moeilijk loslaten.
Onze breuk is er gekomen door mijn eigen schuld maar besef nu (veel te laat) dat het allemaal niet waard was om haar kwijt te spelen. Ik mis haar zo en hou nog steeds enorm veel van haar.
Heb zelfs hulp gezocht bij een psychologe om te praten over alles en vooral om te begrijpen waarom ik deze grote fout heb begaan. Ik ben echt bereid om alles te geven en te doen om haar terug te krijgen, ik kan echt niet leven zonder haar. Nu blijkt dus dat ze iemand anders heeft leren kennen en ik heb eens met haar gepraat over het feit dat we elkaar niet kunnen loslaten, dat ze er misschien eens over moet nadenken om het opnieuw te proberen met mij. Maar nu weet ze het zelf allemaal niet meer zo goed. Ondertussen zak ik elke dag dieper en dieper weg. Ik pieker me dood en denk echt dat die 5 jaar dat wij elkaar al kennen zomaar zal verdwijnen van de ene dag op de ander, dat we vreemden worden voor elkaar. En dat wil ik echt niet. We hebben samen zoveel meegemaakt, goede én slechte dingen, die zijn er nu eenmaal ook maar onze band is zo sterk! Dat zegt ze zelf ook... Ik ben echt ten einde raad en weet gewoon niet meer wat aan te vangen met mezelf. Ik kan haar echt niet loslaten, als ik dat doe word het mijn dood. Ze is het allerbeste wat mij overkomen is, ze is een deel van mijn leven, ze is mijn hart, ze is mijn adem, ze is elke stap die ik neem, ze is ALLES.
En ik denk zelfs dat het te laat is nu, maar ze zeggen toch, beter te laat dan nooit? Iedereen maakt fouten en leert daaruit! Heeft het nog zin dat ik probeer te vechten voor haar of moet ik haar laten gaan (ookal kan ik dat niet)? :'(