Al een tijd geen blog geschreven, wel veel blogs gelezen die erg herkenbaar zijn!
Maar daar zijn ze weer; die vragen, nog altijd en waarschijnlijk voor altijd, waarom?
Ook al zou ik het antwoord krijgen, dan verschijnen er daarop wel weer nieuwe vragen.
Kortom, zit weer in een dip en mijn buik voelt hol en als een zwart gat.
Mis hem zo vreselijk, wanneer verdwijnt dit klote gevoel nou voor goed, ik wil dit niet meer voelen!
Op sommige dagen gaat het best aardig, dan schijnt het zonnetje, en geniet ik van de dingen om me heen, en kan ik me volledig aansluiten bij de blog van Moerbei!
Maar de afgelopen tijd is het weer raak, het gemis, het eenzame gevoel, de liefde die ik voor hem voel is zo sterk.
Waarom kan ik nog steeds niet ongeloofelijk boos op hem zijn, hij heeft me overal in laten barsten, in elk opzicht !!
Ik zit met de ellende, psychisch, lichamelijk en financieel, en hij heeft nergens maar dan ook nergens last van(tenminste... dat denk ik, want dat hoeft natuurlijk niet de waarheid te zijn, want dat weet ik niet)
Hoe kom ik hierdoorheen, het is zoveel dat ik het gewoon soms niet kan bevatten.
waarom verspil ik mijn kostbare energie aan het piekeren en verlangen naar deze man, ik heb wel andere rouwprocessen aan mijn kop. (grotere processen en verliezen)
Fijne paasdagen, pffffff
De tranen biggelen en branden, een leeg, verlaten gevoel maakt zich meester over me.

Ik probeer mijn best te doen, maar niets lijkt leuk, ga zo naar de film intouchables, nou zo intouchables ben ik niet!
Ga met een vriendinnetje die gaat verhuizen naar engeland, dit zal dus ook op korte termijn de laatste keer zijn dat ik haar zie. Ok;ik weet dat afstand niet bepalend is voor vriendschap, maar toch... de vriendschap zal veranderen, ik zal haar missen, vindt het wel een stoere actie van haar; GO for it Girl !!

Ik weet de pijn slijt met de tijd, maar nu op dit moment niet!
Ik haal adem, en leef, ben een stuk beter dan 4 maanden geleden, maar ben er duidelijk Nog lang niet; gatver!!
Ook aan een ander moet ik echt niet denken, het idee alleen al, heb het gevoel dat ik maar in een klooster moet gaan zitten, nou je merkt het al, echt normaal denken kan ik op dit moment niet.
daar zitten we dan, hier met z'n allen met hetzelfde klote gevoel.

Fijne paasdagen.... ze zijn bijna over!