nog steeds overstuur raken van kleine dingen

afbeelding van life123

Hoi allemaal,

weer een verhaaltje, voor velen een mss een herkening in het volgende verhaal. (ik hoop dat omdat ik dan niet de enige ben en mss geholpen kan worden.)

Ik heb zeg maar twee jaar lang een relatie gehad met een meisje, wel met 2 drie onderbrekingen, maar is nu over. Ik ben trouwens nu 18. Ik hing veel aan me vriendin en zij aan mij. Ik heb alles voor de geregelt. ze had werk en ze had een school. IK was door al die veranderingen onzettend bang om haar te verliezen en dat gebeurde natuurlijk ook. ze had heel snel een ander. en nu als ik maar iets over haar hoor van andere. (zeg maar nieuwe info die ik niet wist. dat ze bijvoorbeeld ergens gezien is.) dan krijg ik een schock door me lichaam. als ik op hyves zit en zie dat ze online is.... een schok en soms een huilbui erachteraan. alleen maaar omdat ik een hartje zie achter der naam. het doet zoveel pijn en ben soms zo boos wrm zij wel en ik niet. ik moet kwa vrienden veel opbouwen en ben ook onzeker daar over en laten we al helemaal niet spreken over een nieuwe vriendin. ik zie mijnzelf dat helemaal al niet lukken, omdat klein ben 1.65 en niet breed enzo.

Wie herkend dingen zoals schrikken van kleine dingen daarvan overstuur raken. en dan zeker kijkende naar de tijd hoe lang het al uit is. of wie kan hier wat overzeggen. Ik kijk bewust niet op haar hijves, omdat ik daar dingen ga zien die ik niet wil zien. ik zoek dus niks over haar op daar ben ik al 1,5 maand geleden mee gestopt.

afbeelding van wena

shock

Heb in het begin daar wel last van gehad als hij op msn kwam of op hyves en soms onverwacht een sms krijgt van hem, wat je niet echt verwacht had. Ik heb het nu in iets mindere mate gelukkig, maar toch doet het wel wat van binnen. Je kan er verder niet veel aan doen.. het mindert naarmate de tijd vordert.

afbeelding van Jelle

Kleine dingen met grote gevolgen!

Hey life123,

De kleine dingen die een grote hoop emoties losmaken. Heel erg bekend. Iedereen die net uit een relatie kwam die een beetje gevoel in zijn of haar donder heeft, herkent dit zeker! Diegene komt online, en het is net alsof zij in het echt naast je staat. Dat is heel erg confronterend, en toch ben jij in het echt HIER en zij ergens anders!

De een wil de emoties/pijn doorleven ipv ze te ontwijken, de ander is er nog niet klaar voor om zoveel pijn te beleven. Zelf raad ik je aan om ze niet te gaan ontwijken. Beleef het, schreeuw het uit, krop het niet op, stop het niet weg, ga niet verkrampen. Beleef het, en wees daarbij jezelf, want jouw emoties - OOK de pijn en het verdriet - horen bij jou. Zie het als een mensje in jezelf die om jouw aandacht schreeuwt om getroost te worden. Of zie het als een gapende wond in jezelf die genezen moet worden. JIJ bent degene die dat moet doen, dat troosten en het helen. Als je eenmaal tot in je nieren weet hoe het verdriet voelt, en het hebt geaccepteerd, DAN kun je jezelf genezen door dingen te doen waardoor jij je beter voelt. Maak een lijstje met dingen die JIJ zelf positief vindt aan jezelf. Doe dingen die je eerder niet in je relatie hebt kunnen doen, omdat je daar geen tijd voor had. Word lid van een sportclub, ga op dansles, ga tekenen, schrijven, muziek maken, verdiep de vriendschappen die je nu hebt, maak nieuwe vrienden, of wat dan ook, zolang je er maar meer zelfrespect van krijgt. Maak lol en geniet! Want het leven gaat niet alleen maar over liefde, en bovendien zijn er meer soorten relaties dan liefdesrelaties. Je kunt ook gewaardeerd worden door je vrienden, of op je werk of op school.

Zoals ik jouw verhaal lees, lijk je me iemand die goed kan weergeven hoe die zich voelt en op welke plekken van je lichaam zich dingen lekker voelen of juist heel kut. Ik lees dat je heel goed kunt registreren wat er in je gebeurt, en wat de situatie is die dat losmaakt. Onderschat nooit hoe waardevol deze eigenschap is! Hiermee kun je over je gevoel praten en neem dit maar aan: het zou een meisje een worst wezen hoe je eruit ziet als je met hen over je gevoel kan praten! Ik ken een kerel die kleiner is dan jij, en vrouwen aantrekt omdat hij heel open praat over zijn gevoel.

Je hebt de pijn en je hebt lijden. Je kunt pijn hebben zonder te lijden, en dat is iets wat je kunt leren. Zoals ik het zie: als de pijn je overkomt, gaat het ongepland kut met je. Als je wéét wat jou pijn doet en je kíest ervoor om de pijn te beleven om ermee te leren omgaan, dan gaat het gepland kut met je. Met andere woorden: je kiest voor de situatie waarbij je ondanks omstandigheden jezelf blijft en in balans blijft. Hiermee bouw je ervaring op voor volgende keer dat je weer in de kern van je wezen geraakt wordt.

Nou moet ik er wel bij zeggen: soms zit je in een periode waarbij andere aspecten van je leven, zoals school en werk, eronder gaan lijden als je zo enorm van slag raakt. Ik zit nu in een fase waarin ik mijn eigen leven op de rails wil houden, en momenteel heb ik mijn portie confronterende dingen over mijn ex wel gehad. Van de week bijvoorbeeld, las ik per ongeluk de naam van mijn ex d'r nieuwe vriend, en ik moest echt janken. Omdat ik dit soort confronterende dingen vaker heb meegemaakt, wist ik mezelf snel weer bij elkaar te rapen. Als andere dingen uit je leven eronder gaan lijden, zou ik ermee wachten voordat je de confrontatie aangaat, zeker als je hierdoor hele dagen/weken uit balans bent. Maar je zult het toch ooit moeten doen, naar mijn mening, want anders maak je van je hart een moordkuil. De emoties moeten toch geuit worden.

Sterkte,
Jelle.

***

Stukje van de lyrics van Alanis Morissettes "you live you learn":

I recommend getting your heart trampled on to anyone
I recommend walking around naked in your living room
Swallow it down (what a jagged little pill)
It feels so good (swimming in your stomach)
Wait until the dust settles

You live you learn
You love you learn
You cry you learn
You lose you learn
You bleed you learn
You scream you learn

afbeelding van life123

overstuur van kleine dingen (wetenschap over dingen)

Bedankt voor je reactie, heb er zeer zeker denk wat aan. Hoe lang heb het bij jouw geduurd. ik ben nu 3,25 maanden onderweg.

Is het normaal dat je ontoepasselijk (je heel vreemd voelt) als je denkt aan de gedachten dat je ex nu met een ander gaat en van alles doet enzo wat je ook met haar heb gedaan?

afbeelding van Jelle

je vreemd voelen is heel normaal!

Hoi life123,

Vooropgesteld: Je voelt je zoals je je voelt! Ik heb het ook, dat ik me anders (vaak negatief) voel bij die gedachte, en dat gevoel is elke keer anders. De ene keer lijkt het op jaloezie, de andere keer boosheid, maar altijd is het pijn. Wat dat betreft: ja, ik vind het normaal dat je je vreemd voelt, in zo'n situatie.

Ik had een relatie van 5,5 jaar, waarvan we 3,5 jaar samengewoond hadden. Vorig jaar in februari ging het uit. Aan de ene kant was het ontzettend slecht voor mijn zelfvertrouwen, maar aan de andere kant was dat mijn kans om een heleboel andere dingen uit mijn verleden te verwerken en DIE dingen te boven te komen. Ik woon nog steeds in dezelfde etage met dezelfde kat. Ze heeft al sinds ongeveer oktober een andere relatie, maar daar kwam ik pas begin februari achter. Dat was behoorlijk klote, want ik zat al in een periode waarin ik wekenlang heel slecht kon slapen. Op een gegeven moment was ik het helemaal zat om de pijn met me mee te dragen voor iemand die me totaal niet serieus nam, en heb ik haar een email gestuurd waarin het erop neerkwam dat ik minstens de komende 2 jaar helemaal niks van haar te weten wilde komen, en haar ook niet wil ontmoeten. Ik ben er nog steeds wel mee bezig, vooral mijn gevoelens schrijven op deze site, en me storten op mijn studie. Bezig zijn met dingen die me gelukkig maken, in combinatie met schrijven en praten over mijn gevoelens, dat helpt mij wel.

Als ik je een tip mag geven: lees de blog van FreeSpirit. Ze heeft een heel mooi stuk geschreven over hoe mooi het leven is. Dat je met jezelf gelukkig moet kunnen zijn voordat je daadwerkelijk gelukkig kunt zijn met de partner die je hebt, de spullen die je hebt, de maatschappelijke status die je hebt, of de dingen die je doet. Je kunt haar blog (van "FreeSpirit") opzoeken linksbovenin deze webpagina.

Echt waar: er zijn zoveel dingen in het leven die de moeite waard zijn. Kijk nou eens naar welke dingen je kunt doen die jezelf energie geven, waar je lol van krijgt.

En jij, wat jij ook over jezelf denkt te weten: je hebt meer in huis dan je denkt! Niemand is perfect, achter elk blij gezicht zit blijdschap, maar ook twijfel. Gedeelde smart is halve smart, dus wat dat betreft ben je goed bezig door je verdriet met ons te delen!

Sterkte man!
Jelle.

afbeelding van louise

zelfverwijt, somberheid, abnormaliteit ?

Hé Jelle, ik wilde je even bedanken voor jouw reacties, daar heb ik voor mezelf ook veel aan om te lezen.
Ik herken al die dingen die mensen beschrijven en vooral de dubbelheid van gevoelens. Maar ik heb het meeste last van schuldgevoel. Ik zie dan wel de realiteit van hoe de situatie was en haar rol erin, maar dan nog denk ik: ik had er anders mee om kunnen gaan; beter, rustiger en beter grenzen aangeven en respect afdwingen in de zin van ruimte innemen.
Voor mij is geloof ik toch het verlies van zelfrespect het belangrijkste pijnpunt. Het was voor het eerst dat ik van iemand hield, dat het echt serieus was, en dat iemand van mij hield en ik er ook voor openstond. Ik voel(de) zo veel voor haar. Dat iemand die van je houdt weer weg gaat is verdrietig maar dat iemand die van je houdt je geestelijk in elkaar slaat is.. ja, ik ben eigenlijk nog in shock, na 10 maanden nog. Alles wat ik ben (of beter gezegd wat ik niet 'ben') en wat bij mij hoort heeft ze zo genadeloos de grond in geboord en afgewezen; huis, werk, studie, karaktereigenschappen, mijn leeftijd, sterrenteken, vrienden, beslissingen, de stad waar ik woon, de boeken die ik lees, de meditatie die ik doe..; alles was verkeerd en dat was allemaal veel beter bij die nieuwe vrouw. Ik had een bord voor mijn kop en was te moeilijk, zei ze...Mijn zelfvertrouwen is bijna helemaal verdwenen. Ik ervaar ook een enorme helderheid en enorme verwerking van diepere emoties die er nog zaten. Veel inzichten, veel confrontaties met jezelf en een groeiende compassie voor anderen. Maar ik vind het heel moeilijk om mezelf compassie te geven. Ik ben bezig met 'acceptatie' van hoe ik nu ben. Maar ben nog nooit zo ver verwijderd geweest van mezelf en enig grip op mijn leven..en veroordeel mezelf vaak als abnormaal en een probleem. Het ergste is dat ik niet echt levenslust meer heb. Kan wel af en toe wat leuks ondernemen maar daaronder zit een soort heel erg bijna apatisch en verward wezen. Ik houd me vast aan de gedachte dat het uiteindelijk een waardvol proces is, maar ik vind het heel moeilijk om zelfwaarde en zelfliefde echt te voelen..deze site helpt mij wel enorm.

bedankt in elk geval

en sterkte allemaal

Louise

afbeelding van Jelle

Veel mensen vinden hun hart,

Veel mensen vinden hun hart, de kern van hun wezen, wanneer ze hun hoofd, hun verstand en hun verwachtingen over het leven, hebben verloren.

Verlies je verstand voor een moment! Luister naar je hart! Volg een periode je hart, om later met je verstand je hart te (her)ontdekken!

afbeelding van life123

telichting

Zou je dat willen toelichten Glimlach

wat me hart wil is mss wel vreemd en weet niet wat me hard wil. ja zou weer gelukkig willen zijn met een vriendin, maar dat kan denk nu niet. (ik hing ook veel aan me vriendin, dus moet kwa vrienden ook veel opbouwen)

afbeelding van Jelle

Doe es gek!

Je verstand heeft zo zijn maniertjes om etiketjes op het leven te plakken, dingen in hokjes te plaatsen. In het westen zijn we daar zó goed in, dat het reflexmatig gaat. "Wat is dat eigenlijk, hoe werkt dat?" is een verstandsvraag die je stelt aan iets objectiefs. Analyseren is handig om dingen te begrijpen, maar kan ook een reflexmatige manier zijn om een schild op te trekken. Als je je verstand laat gaan, kan het in rondjes lopen, vastroesten (piekeren).

Doe es gek. Luister naar je gevoel. Sta open voor je impulsen. Het eerste wat in je opkomt is weliswaar een momentopname, maar staat wel het dichtste bij je gevoel. Je hart is waar "willen" begint. Soms is het er een chaos, soms voelt het er goed. "Is dit werkelijk wat ik wil?" is een vraag die je met je verstand aan je hart stelt. "Ik durf niet!" "Ik moet het uitbrullen!" "Ja, ik ga er helemaal voor!" zijn impulsen die uit je hart komen.

afbeelding van Jelle

Opbouwen vanuit het niets.

Opbouwen qua vrienden.
Opbouwen qua werk.
Opbouwen qua hobby's.

Iets nuttigs opbouwen vanuit het niets. Met trots laten zien wat uit jouw handen komt, en wat uit jouw mond komt. Daar ben je man voor - behalve tussen moeders en hun kinderen, ken ik weinig vrouwen die uit zichzelf een veilig gevoel geven aan anderen.

Biologisch gezien zijn vrouwen waardevoller dan mannen. Vrouwen brengen nieuw leven voort, mannen niet - zij kunnen het zich permitteren om risico's te nemen om op hun bek te gaan voor datgene wat ze de moeite waard vinden. [TOEVOEGING:] Mannen moeten doenerds zijn, vrouwen mogen dat.