Dit beschrijft mijn gevoel van een tijd terug, toen ik net weer alleen was, ik vond het vandaag, en wilde het met jullie delen.

Nog steeds mis ik jou, jouw lieve stem, een ware streling voor mijn moeie hoofd. Een oase in een wereld van gekte en waanzin. Een gevoel van veiligheid, geen eenzaamheid meer maar thuis.

Tussen de bedrijven door huil ik. Dan mag ik mijzelf zijn. Dan kan ik toegeven aan het feit dat ik jouw mis. Ik mis je zo ontzettend.Je bent heel dichtbij me. Soms lijk je verweg, maar dat ben je niet, nooit. Altijd zul je in mijn cirkel zijn altijd zal ik van jou houden, wat jij ook hebt gedaan, voor mij ben je echt.

Je bent mij nooit kwijt, misschien kan ik op een dag ook weer lachen wanneer ik mijzelf ben, nu vind ik het nog in gemeen dat onze werelden elkaar slechts kort hebben geraakt en de intense eenzaamheid die ik voel is bijna ondragelijk, jij bent weg, weg van hier maar niet uit mijn hart.

Ik hoop dat je gelukkig wordt en dat je jouw rust vindt ook al is dat niet bij mij.

Ik ben de dromer en jij bent mijn droom!