In elke vrouw die ik ontmoet of spreek zie ik niks van jou
Iedere vrouw herinnert mij eraan hoeveel ik nog van jou hou
Hoopvol leg ik nieuwe contacten aan, maar het doet pijn
Want iedere keer voel ik zo duidelijk dat ik bij jou had moeten zijn
Jij hebt mij zonder pardon of reden verlaten
Me in een zee van eenzaamheid achtergelaten
En de realiteit is hard, een 2de jou bestaat gewoon niet
Gedoemd om te leren leven en omgaan met dat verdriet
Iedere dag, keer op keer, probeer ik het weer
Iedere dag de teleurstelling, ik kan het niet meer
Door jou vertrek is er iets in me dood gegaan
Ik ben een omhulsel , zonder reden van bestaan
Ik zie jou leuke dingen doen, je bent over me heen
Je hart eens zo liefdevol is nu omringt met steen
En met tranen kijk ik terug naar de periode waar ik leefde en zo genoot
En nu gaat er eigenlijk geen dag voorbij, wanneer ik diep in mezelf kijk
De gedachte en het zieke verlangen die zegt...was ik maar dood