Start › Blogs › ergverdrietig's blog

nog even op bezoek bij haar ouders.....zij zal er zelf ook zijn.

afbeelding van ergverdrietig
Woe, 05/10/2011 - 12:57 — ergverdrietig

Korte intro voor de mensen die mijn blog niet hebben gelezen:

4 jaar een relatie, nu sinds een maand uit elkaar. Voor mij redelijk onverwachts, maar ook nu na een maand begrip en wat rust gevonden. Reden(en) voor haar om het uit te maken; niet meer verliefd, meer tijd voor vriendinnen willen hebben en leuke dingen doen alleen, net aan nieuwe opleiding begonnen, over een jaar, 5 maanden naar het buitenland. (dit zijn de redenen zoals ze aan mij zijn verteld Knipoog)

(lees mijn blogitems voor meer ins outs)

Ben langzaam het leven weer op aan het pakken. Zit wel nog in een achtbaan aan emoties, er zijn dagen dat het wat makkelijker gaat dan andere dagen maar ben nog veel met mijn hoofd bij haar. Ondanks dat ik weet dat ik niet helemaal gelukkig in onze relatie zat maar deze gevoelens altijd een beetje onderaan het lijstje heb geplaatst (om de goede vrede te bewaren en angst haar kwijt te raken)

Nu heb ik nog een afspraak opstaan om nog een laatste keer bij haar ouders op bezoek te gaan. Bedanken voor de leuke tijd die ik zeer zeker heb gehad toen ik bij hen over de vloer kwam. Bloemetje in de hand en een leuk kaartje mee brengen.

Nu merk ik aan mezelf dat ik ook in de fase van boosheid ben beland. Frustratie die weer naar boven kwamen die ik ook had tijdens mijn relatie en hier ook rust uit put. Tegen mezelf zeg; het is goed zo, dit moet je niet willen.

Nu weet ik dat tijdens deze afspraak ook over mijn gevoel en over onze break-up gesproken gaat worden. Moet ik mijn frustraties genuanceerd aanhalen en kenbaar maken dat ik hierdoor ook vrede heb gekregen met de beslissing? of moet ik dit gewoon lekker laten voor wat het is? (het is geen schuld vraag maar wel een gevoel dat ik heb)

Kleine onderbouwing: Tijdens mijn relatie was ik regelmatig laatste keuze. Er was altijd wel iets dat belangrijker voor haar was, denk aan een avondje stappen met een vriendin terwijl wij een afspraak hadden (vriendin was weer eens door haar vriend afgeblazen) afspraak met een klasgenoot die toch uitliep etc etc. Ik had het gevoel dat ik moest concurreren met alles en iedereen in haar leven om haar te kunnen zien. Zij heeft dit denk ik ook aan mij gemerkt en uiteindelijk de beslissing gemaakt om niet verder te gaan. (mij niet meer teleur willen stellen, een bepaalde druk/verantwoordelijkheid richting mij die ze niet meer wilde dragen etc.) Naast dat we natuurlijk ook een enorm leuke tijd samen hebben gehad (als we samen waren) en alle leuke vakanties etc.

Bedankt!

Woe, 05/10/2011 - 13:45 — sunny1 (of verwijderd)
afbeelding van sunny1

Doordat je onderstaand stukje

Doordat je onderstaand stukje schreef, had ik er eigenlijk meteen een gedachte bij.

Tijdens mijn relatie was ik regelmatig laatste keuze. Er was altijd wel iets dat belangrijker voor haar was, denk aan een avondje stappen met een vriendin terwijl wij een afspraak hadden (vriendin was weer eens door haar vriend afgeblazen) afspraak met een klasgenoot die toch uitliep etc etc. Ik had het gevoel dat ik moest concurreren met alles en iedereen in haar leven om haar te kunnen zien.

Ik vind eigenlijk wel dat je het mag uiten, want bovenstaande tekst.. hmm vind ik eigenlijk ook niet zo netjes naar jou toe. Zou er alleen voor waken dat er en discussie gaat plaatsvinden. Dus gewoon met opgeheven hoofd, jij hebt niks verkeerd gedaan, wat jij wilde was gewoon haar volledige aandacht. Dit kan je best aangeven. Ik vind dan ook dat je beter verdiend.

Woe, 05/10/2011 - 15:05 — ergverdrietig
afbeelding van ergverdrietig

thnx sunny

Ik ga er voor waken dat ik in een discussie terecht kom. Dit wil ik ook niet. Kort aangeven wat mijn gevoel is/was en begrip tonen voor de situatie. Want uiteindelijk wilde zij deze aandacht niet schenken, of was ze in de vooronderstelling dat ze dit meer dan genoeg deed en dat ik tevreden moest zijn met de aandacht die ik kreeg.

Verder door veel te praten met omstanders (mijn zus, vrienden, collega's) ook veel kunnen relativeren. Even schrijven/spuwen. Voel ik me beter door, sorry.

- Ik ging nooit mee naar verjaardagen van haar vrienden/vriendinnen (wilde wel), hier had zij niet veel behoefte aan terwijl ik wel nieuwe mensen wilde leren kennen. Nooit achter een/de reden hiervoor kunnen komen. Ze gaf slechts aan hier geen behoefte aan te hebben. Mee naar verjaardagen van mijn vrienden, soms, maar liever niet.
- Zij ging met tegenzin mee naar social events van mijn vrienden, werk, familie (dit waren verplichtingen)
- Zij koos (voor mijn gevoel) meer voor haar vriendinnen, evenementen etc.. dan dat ze mij hierbij betrok.
- Nadat ik haar 3 weken niet gezien had (vakantie met vriendinnen), wilde ik graag een avondje samen doorbrengen. Zij vertelde mij dat ze een verjaardag had (ik vroeg niet eens meer of ik ook mee mocht) Uiteindelijk bleek dat ze is gaan stappen met een vriendin. Leugentje omdat ik toch ging zeuren als ze eerlijk had verteld dat ze zou gaan stappen met vriendinnen! (wat voel ik me stom!, belazerd en belogen!) Hier heb ik haar ook mee geconfronteerd.
- Ik wilde haar graag in de avond in het weekeinde zien (we zagen elkaar gemiddeld 2 tot 3 dagen per week (soms een paar uur heel soms een hele dag incl. weekend) Ze kwam soms om 21.00 uur pas binnen (de rest van de dag stond in het teken van vriendinnen/andere dingen) en om 23 uur weer weg want dag erna vroeg op. (zelfs de laatste 20 minutjes van de film die we aan het kijken waren, waren geen reden om toch nog even te blijven)
- bij elkaar slapen was als een bekeuring kwijt laten schelden, het kan met heel veel overtuigingskracht en als het je lukt, voel je je geweldig. (wij sliepen nauwelijks bij elkaar, woonde 2 KM van elkaar af) Reden heb ik nooit kunnen achterhalen; ze sliep liever in haar eigen bed uit praktische overwegingen. Ik kon wel bij haar blijven slapen, en deed dit dan ook wel, maar kreeg op het laatste te horen dat ze slecht sliep als ze met 2 personen in een bad lag (klein bed)
- Een meidenavond bestond uit; met 2 vriendinnen op stap om vervolgens de hele avond bij de vriendjes van haar vriendinnen te staan. Ik kreeg te horen dat ze dit niet leuk vond, vroeg of ik mee mocht, kon ik die jongens ook eens leren kennen. Antwoord: Nee ik vind het sukkels (ze kan het nu wel ineens heel goed vinden met vrienden van deze vriendjes!)
- Dingen bespreken? dit kwam nauwelijks voor, ze is zelfstandig gaf ze aan. Ik mocht wel als consultant optreden (werk bij consultancy organisatie Knipoog) als er problemen waren met vriendinnen, school, stage....etc. (nadat het uit was: ik mis het wel dat jij zon goed advies gaf)
- Beinvloedbaar? zeer zeker, een vriendin wilt gaan studeren in de randstad. Leuk! dan kunnen we met meiden op een kamer en kunnen we gezellig doen etc etc...Maanden heb ik het aan moeten horen, zelfs advies gegeven over huren. 3 weken later heeft haar "vriendin" een vriend, stopt met haar studie en studeren in een andere stad? was da?

Ik kan het lijstje nog wel langer maken, maar hier schiet ik toch niets meer mee op. (al is het wel mindblowing wat ik zo even uit de losse pols krijg geschreven) Ondanks al deze dingen hou ik zielsveel van haar, het doet ook pijn dat ik me realiseer dat zij wellicht nooit op dezelfde manier in de relatie heeft gestaan als ik! naja...laten we voor mij hopen dat ik dit snel krijg verwerkt. Want ik ben er wel degelijk achter gekomen dat liefde blind maakt en dat ik niet in de relatie heb gezeten waar ik dolgelukkig van ben geworden.

p.s. ik schrijf dit niet om te kwetsen.