Weet je dat diep pijnlijke gevoel verborgen ergens in je lichaam. Dat gevoel dat niet veel aanleiding nodig heeft om terug zijn weg naar boven te werken en je te herinneren aan die pijnlijke momenten van toen. Gisteren was weer zo een moment, een droevige song van de groep Songs:Ohia en mijn gemoedstoestand die de dieperik in duikte. Het komt alsmaar terug ook al is het ondertussen 5jr geleden. Niets of niemand heeft haar kunnen doen vergeten. Ik vraag me af wie haar ooit het recht heeft gegeven om me zo toe te takelen. Natuurlijk weet ik dat niet alles haar fout was en het zou laf zijn om alle schuld van de breuk in haar schoenen te schuiven. Maar ik beschuldig haar wel van de manier waarop ze mijn leven binnensloop en dat overhoop gooide. Hoe ze verliefd werd op me en hoe dat gevoel ook oversprong.
De vragen op die diepmoedige momenten overdonderen me: zou zij het spreekwoordelijk "meisje van mijn leven" geweest zijn, is het daardoor dat ik het maar niet kan laten dat ?©lke dag mijn gedachten naar haar leiden, op elk onverwacht uur en moment. Heeft het er ook mee te maken dat het me zoveel moeite kost om verliefd te worden? Zal de volgende persoon die mijn leven nog op zo een manier binnendonderd haar wel kunnen doen vergeten? Is het leven dan een simpele aaneensluiting van liefde/breuk/liefde? Zoveel vragen en zo dun gezaait zijn de antwoorden op dit soort vragen. Wat ik wel zeker weet is dat ik niet meer dezelfde ben, het is alsof iemand een litteken heeft aangebracht op een lichaamsdeel van me (in dit geval mijn hart) en elke keer als ik erover wrijf dan denk ik terug aan dat "ongeval".
tot de volgende bekentenis...
A.