:-|

afbeelding van Mr_Why

En nu is't gedaan, heb er genoeg van gdvrdmm!
Vooruit met de geit!

afbeelding van Lovertje85

@Mr_Why

Frustrerend he als het niet zo snel wil als je hoopt!!! Sterkte!

afbeelding van Mr_Why

Snel?

1,5 jaar zou ik echt niet meer snel durven noemen.

Denk echt dat ik voor 't eerst in mijn leven zo lang ergens in blijf hangen.
Altijd gedacht dat ik goed was in knopje om, iets van een kat die altijd wel op zijn pootjes terecht komt.

Blijkbaar ben ik toch veel gevoeliger dan ik zelf ooit heb kunnen inschatten.

Maar goed, de komende maanden heb ik heel wat leuks in het verschiet,
laten we hopen dat dit op zijn minst voor een het begin van de doorstart kan zorgen.

Dank je wel voor je reactie in ieder geval,
blij dat er nog zoiets als dit forum bestaat om af en toe een zin te spuien.

Probeer mijn omgeving toch een beetje te sparen,
want ik denk dat ze ondertussen allemaal horendol zouden zijn.

Grtz

afbeelding van ikhebhulpnodig1

zelfde lengte qua tijd...

ik zit er ook al 1.5 jaar mee... het is niet te geloven hoe zo iets bij je kan blijven.

afbeelding van mrpither

Re:

Misschien dat het troost brengt, maar ik ben al drie jaar aan het kl#ten Huilen

afbeelding van Cucharada

Jullie maken me bang!

Ik zit er net een week in... Verdrietig
Als ik dan 1,5 en 3 jaar hoor dan word ik GEK

Moe

afbeelding van mrpither

Re:

Misschien dat het troost brengt, maar het voelt als een week.....

afbeelding van Zaza

Hahah Pither, hoe kan dat nu

Hahah Pither, hoe kan dat nu troost brengen? Ik moet er wel om lachen, al is dat vast niet je bedoeling.

Niet te bang worden Cucharada. Het is voor iedereen anders. Het ligt ook aan de relatie die je gehad hebt, het vangnet, de rest van je leven etc etc. Misschien kom je over een paar maanden iemand anders tegen waar je stapel op wordt. Misschien was het een relatie waarbij je kan zeggen dat het Echt beter is dat ie over is etc etc.
Het is een proces en hoe lang dat duurt hangt af van verschillende factoren. Ik ben nu een jaar single, al voelt het niet als single. En ik zit er nog flink mee. Maar het is een proces, dus de weken dat ik elke ochtend keihard jankend opstond omdat de realiteit inkickte, is voorbij. Snap je? Na 1,5 jaar zit je niet nog zoals in het begin...

afbeelding van Mr_Why

Affirmatief

Dat kan ik alleen maar bevestigen.
De scherpste kanten zijn er echt wel vanaf.

Maar soms zijn er van die "geijkte" data of in mijn geval n'een FB foto die de trigger nog eens overhalen.

Als je iemand doodgraag hebt gezien / ziet,
dan is er niks mis mee als dat wat met je doet.

Maar moet toegeven, soms voelt het alsof het gisteren was,
en dan durft het gevoel, tegen beter weten in, terug opspelen.

Het heeft in ieder geval iets menselijks.

afbeelding van Hetlevenismooi

@Mr_Why

Hier nog 1 die lang in het liefdesverdriet verblijft. Ik denk dat de duidelijkheid van de emoties pas weg zijn als we uit dat dal zijn. Dan pas kun je terugkijken zonder dat hete hoofd gevoel vol met emoties...Verward
Het is wat minder, de harde kantjes zijn er wel wat af, toch kan het ook zomaar in 1 keer weer naar boven komen hè? Die scenario's in gedachten, elke dag nog wel, niet meer de hele dag door. Nog niet meegemaakt een dag zonder gedachten aan ex. Jij wel? Of jullie?Glimlach

Ik heb geen foto meer gezien, zal ook heel vreemd zijn en nog pijnlijk. Laat maar zitten die terugslag...

afbeelding van Mr_Why

Dagen :-|

Al blij dat ik niet terug denk in # dagen,
maar er is idd nog geen dag voorbij gegaan,
dat "ze" niet door mijn hoofd is geslopen.

afbeelding van Hetlevenismooi

@Mr_Why

Ik denk ook niet meer terug in dagen, ook niet in weken, nu meer in maanden en jij? Dat komt omdat we er lang in zitten, dan zijn die dagen niet meer te tellen.Dronken

afbeelding van Mr_Why

Zo Stil

afbeelding van Hetlevenismooi

Geen pen die dit gevoel beschrijven kan.

En nu na zo een tijd nog niet te bevatten...

afbeelding van Cucharada

Ik heb hoop =)

Ja ik weet ook wel dat iedereen het op zijn eigen manier verwerkt.
De één doet er langer over dan de ander. Maar mijn wil om weer gelukkig te zijn is groot.
Het is nu dus een week uit en ik heb hem compleet gewist omdat ik me daar nu het fijnste bij voel.
Natuurlijk zijn er momenten dat het weer komt opborrelen, wordt meestal rond 6 uur wakker en lig dan te piekeren.
Maar overdag probeer ik me te focussen op mezelf en de toekomst. Positief denken.
Vooral van kleine dingen genieten wat ik normaal vanzelfsprekend of zelfs vervelend vind.
Maar toch ben ik bang dat het nare gevoel wat ik vaak weg stop nog lang op bepaalde momenten keihard terug komt.

Ik merk dat ik nu al niet meer in de fase zit van, oh ik mis je zo & oh waarom doe je me dit aan.
Meer in de fase van: Fok jou, jij bent niet meer belangrijk. Ik kan best zonder je.
Met af en toe een stemmetje die zegt: NEE IK WIL DIT NIET.

Wat is het toch een moeilijk proces... *zucht*