Ik begrijp je helaas maar al te goed en er is heel veel herkenbaar in je situatie voor me. Ook mijn ex heeft een burnout (in haar geval PTSS) gehad, en dat is toch verdomde moeilijk om te bevatten hoe dat nu precies is als je daar zelf niet mee te maken hebt of hebt gehad. Het ene moment ben je de held, het andere moment de klootzak die alles fout doet, om vervolgens weer de droom-man voor haar te zijn. En dat terwijl je zelf geen flauw idee hebt waarom, hoe of wat precies. Af en toe lijkt het alsof je in een geweldige droom leeft, daarna weer de grootste nachtmerrie en het blijft elkaar maar steeds in heel hoog tempo afwisselen. Ondertussen wordt er wel van jou verwacht dat je het allemaal snapt, allemaal kan volgen en dat je doet wat er van je verwacht wordt.

Je kan er helaas verdomde weinig mee, en het zijn zaken die je niet zelf kan of zelfs ook maar moet willen oplossen. Het is iets dat ze zelf zal moeten doen, en helaas, helaas, daar kan ze jou dan juist niet bij gebruiken. Niet omdat ze niet van je houdt, maar omdat ze niet weet wat ze ermee aan moet. Juist de mensen die het dichtst bij staan, waar je het meest van houdt, zijn ook de mensen die je het meeste pijn doen.

Het enige dat ik je kan adviseren is dat terug kijken op zowel je huwelijk als je latere relatie( alleen nut heeft als je wilt leren van het verleden om daar in de toekomst je voordeel mee te kunnen doen. Terug kijken om het terug kijken heeft geen zin. Het verleden is iets wat geweest is, wat afgerond is, en wat ook niet meer zal veranderen. Dan kan je daar uren, weken, dagen of maanden je om gaan zitten verzuchten en jezelf mee pijnigen, maar heeft dat ooit iets veranderd eraan? Waarschijnlijk niet. Dan kan je het ook maar beter niet doen. Wat je wel kan doen is ernaar kijken om te zien wat er mis is gegaan, wat jouw rol daarin is geweest, en hoe je dat anders zou hebben aangepakt met de kennis die je nu hebt. Oftewel, stoot je niet 2x aan dezelfde steen, maar leer van je fouten en pas ze toe in de toekomst. Het maken van fouten is geen schande, maar een leerproces dat nooit zal stoppen. Iedereen maakt fouten en dat is ook goed. Het wordt pas een probleem als je vervolgens niets met die informatie doet en dezelfde fouten keer op keer blijft maken.

Ga ook niet proberen om je persoonlijkheid te veranderen; dat is kansloos. Je kan hooguit de scherpe kantjes er wat afhalen, beetje links en beetje rechts bijsturen, maar sommige dingen zijn een echt onderdeel van jezelf. Bedenk dan ook dat ze destijds op je verliefd is geworden vanwege je persoonlijkheid (of het moet om je geld zijn geweest, maar dan ben je dr ook liever kwijt dan rijk natuurlijk ) en dus is de noodzaak er in dat opzicht ook niet. Als het dan toch blijkt dat er iets in je persoonlijkheid is dat niet bij haar past, so be it… Je kan een tijd lang je als een ander voordoen, maar je wordt daar niet gelukkiger van en zij wordt daar ook niet gelukkiger van, dus dat moet je ook niet willen. Elkaar accepteren zoals jullie zijn is daarin erg belangrijk en een must voor een goede relatie volgens mij. Niet alleen elkaars kwaliteiten waarderen, maar ook elkaars zwaktes accepteren en elkaar steunen daar waar nodig.

Soms is het heel duidelijk wat er fout ging en wat jouw fout erin was (en maak je geen zorgen, je hebt fouten gemaakt. Net zo goed als dat je ex(en) fouten hebben gemaakt) en is het een makkie om te zien hoe het wel had gemoeten en kan je dat direct ook toepassen. Andere keren is het overduidelijk wat fout was, maar zijn er duizenden manier te vinden om iets fout te doen, en maar een paar manieren om het goed te doen. Je hebt dan waarschijnlijk maar 1 manier van de duizenden gevonden waarop je het fout kan doen, maar de kans dat je daarna direct de juiste manier vindt is natuurlijk minimaal. In die gevallen kun je beter hulp inschakelen om daarin wel de goede weg te vinden. Vergelijk het met een auto (tsja, mannen snappen auto's nu eenmaal beter dan vrouwen ). Als je auto het niet doet, kan je van alles gaan proberen natuurlijk. De banden oppompen, ruitenwisselvloeistof bijvullen etc, maar de kans is groot dat daar het probleem niet in zat. Als je dan zelf niet zo heel handig ermee bent is, dan bren je je auto ook naar de garage toe om een monteur ernaar te laten kijken en het probleem te verhelpen. Eventueel verwijst die je dan wel weer door naar carglass als het voorruit stuk blijkt te zijn. Die man heeft ervoor geleerd en waarom zou je dan zelf gaan zitten prutsen met een grote kans dat je meer stuk maakt dan repareert.
Datzelfde principe geldt natuurlijk ook hier. Je kan zelf gaan zitten prutsen om te zien of je de problemen die er liggen kan verhelpen, maar je kan ook een expert inroepen. Dat kan bijvoorbeeld een psycholoog zijn, maar dat kan ook bijvoorbeeld een relatietherapeut zijn als jullie samen eraan willen werken. Het is maar net wat er op dat moment nodig is om de boel weer op orde te krijgen. Het is geen teken van zwakte om hulp in te roepen, maar juist een teken van verstand gebruiken en je eigen beperkingen kennen.
Oftewel: maak het niet moeilijker dan noodzakelijk is!

Nu klinkt dat simpel, maar hoe pas je dat nu in de praktijk toe? In jouw geval zou ik zeggen dat het verstandig is om, zoals je vriendin ook al aangeeft, elkaar ruimte en rust te geven. Dat is wel verdomde moeilijk, dat weet ik maar al te goed (en ik ben er ook niet heel sterk in moet ik eerlijk toegeven), maar het lijkt wel echt de enige oplossing die er ligt. Op het moment spelen emoties en frustraties een heel grote rol, bij zowel jou als bij haar. Daardoor krijg je reactie op reactie op reactie en voor je het weet loopt het allemaal enorm uit de hand en zit je met problemen die niet te overzien zijn. Wat ik ook zou adviseren is om te proberen het grote plaatje voor ogen te houden. Focus je niet op kleine zaken die er niet toe doen, maar focus je op het grote geheel. En ja, af en toe zullen jullie elkaar echt nog wel pijn doen, elkaar kwetsen, maar bedenk dat het voor haar net zo moeilijk en emotioneel is als voor jou. Probeer elkaar daarover ook niets kwalijk te nemen en vergeef elkaar dergelijke misstappen. Het is namelijk niet belangrijk ten opzichte van het grote geheel. En af en toe zal je vast wel weer even die focus verliezen. Probeer jezelf dan weer te herpakken, biedt netjes je excuses aan en leg het even uit, en ga weer verder met elkaar rust geven en ruimte geven. Als je de noodzaak voelt om contact met elkaar op te nemen, denk dan eerst 10x na, stuur eventueel eerst hetgeen je wilt sturen naar jezelf toe en pas de volgende dag naar haar toe nadat je er over hebt na kunnen denken zodat je niet impulsief rare dingen stuurt. Probeer ook zoveel mogelijk geschreven berichten te vermijden, maar doe dat bij voorkeur face-to-face. Dat kan heel veel misverstanden voorkomen omdat je teksten heel vaak op meerdere manieren kan uitleggen. Zelfs telefonisch kan al problemen geven (alhoewel het niet meer zo lekker is als met die ouderwetse telefoons waar je de hoorn er heerlijk op kon smijten… tegenwoordig druk je iemand weg… is toch anders… En met de redail/irritatie-knop maakt het ’t niet beter in dergelijke situaties).

Ga ook zeer zeker niet op eigen houtje beslissingen nemen en doorvoeren zonder de ander erin te kennen. Dat is ook een beetje wat hier in deze post van je naar voren komt. Jij hebt besloten om even geen contact te hebben, je vriendin snapt dat niet (logisch, want hoe moet ze dat nou weten dat jij dat besloten hebt? Je hebt het haar toch ook niet laten weten?) en raakt geïrriteerd. Vervolgens schieten bij jou de emoties en frustraties weer door het dak en het gevolg is weer een kettingreactie die z’n weerga niet kent en alleen maar verliezers kent en geen winnaars. Doorbreek dan de negatieve spiraal, slik het even weg, schuif even je trots en principes aan de kant en haal diep adem en biedt je excuses aan als dat op z’n plek is. Het gaat anders alleen maar van kwaad tot erger.

Als de gemoederen eenmaal bedaard zijn en jullie voor ieder voor zich een helder beeld hebben van wat er nou allemaal aan de hand is, wat er speelt, wat er mis is gegaan maar ook wat er juist goed ging, kun je dan vervolgens ergens een kop koffie gaan drinken en erover praten. Doe dat bij voorkeur op “neutraal terrein”, en niet bij 1 van de 2 thuis of zo. Dat roept vaak toch een soort van weerstand op die de sfeer niet ten goeden komt. Bespreek dan de punten die jullie voor jullie zelf hebben uitgewerkt in de afgelopen periode en respecteer elkaars mening daar ook in!! Laat elkaar uitpraten, hoe pijnlijk sommige mededelingen ook kunnen zijn. Het is namelijk haar mening of jouw mening en die doet er toe, ongeacht wat die mening dan ook mag zijn. Daarna kunnen jullie aan de hand hiervan gaan kijken naar of er oplossingen te vinden zijn voor de problemen die er liggen. De kans is groot dat je maar een heel kort lijstje met problemen overhoudt, en dan is het de vraag wat dat is en welke oplossing daarvoor te vinden is om te zien of er nog muziek in de relatie zit of niet. Geduld is dus het toverwoord hierin, hoe moeilijk dat ook is helaas.

Ik hoop dat je er wat aan hebt, maar wat er ook uit zal komen, bedenk dat het niet makkelijk zal zijn en tijd zal kosten, maar niets is onmogelijk als jullie alle twee iets willen.