Ik vindt het moeilijk toch zoiets privé neer te zetten en heb het ook nooit gedaan dus voor de lezers van het blog alvast excuses voor het bar slechte taalopbouw

Ik had een geweldige relatie met het leukste en gekste meisje die je maar bedenken kon. Ze was geen supermodel of super knap maar damn, vanaf het eerste moment dat ik haar zag had ik vlinders in me buik. Na een hoop gedoe kregen we eindelijk iets. Iets heel speciaals ( dacht ik tenminste) zo speciaal zelfs dat ik bereid was het huwelijk met haar in te gaan, terwijl ik daar niet eens in gelooft.

4 jaar een relatie gehad met hele heftige dingen meegemaakt. Ikzelf heb moeten vluchten van me ouders na een poging van hun om mij te vermoorden. Sindsdien was zij nog het enige waardevolle in me leven. Ze was er altijd voor mij als ik haar nodig had...Alleen ikzelf was zo dom, moe, egoïstisch en noem het maar op.

Ik had een baan waardoor ik 60 uur plus in de week werkte. We woonde niet samen dus moesten steeds vechten om een keer een gaatje vrij te maken om elkaar te zien. Alleen als je zoveel werkt, als hoop stront wordt behandelt heb je eigenlijk nergens zin in, maar toch ging het nog goed. Totdat ik die baan verloor en zij met haar studie stopte. Wat ik al zei ik was zo egoïstisch, depressief en met mezelf bezig omdat ik een nieuwe baan moest vinden en snel. Toen heb ik haar niet de aandacht gegeven die ze verdiende en nodig had. Dit heeft ze aan me verteld en we hadden het opgelost ( dacht ik)

Ze kreeg gevoelens voor een van me beste vrienden die ze iedere week zag omdat ik hem uitnodigde. Dit vertelde ze aan haar vriendinnen en die zeiden allemaal om met me te praten maar dat deed ze niet. Ikzelf kreeg ook vaker nachtmerries dat ze me zou verlaten en heb haar heel erg vaak gevraagd of er wat id. Nee schat je hoef je nergens zorgen om te maken is dan het antwoord....leugens.

Een half jaar later op 19 augustus was het zover. Ze besloot het uit te maken, waarom toen pas? Omdat ze toen zeker wist dat die zogenaamde beste vriend van mij haar ook leuk vondt. En hier komt het leuke, de dag nadat ze het uitmaakte waren ze al bij elkaar. 4 jaar je hebben en houwe in gestoken en ik weet het ik heb fouten gemaakt en ben egoïstisch geweest maar verdien ik dit dan? Als een hoop vuil opzij gezet te worden?

Het wordt nog leuker zet je schrap,

Precies 1 maand nadat het uit is post ze een foto met daarop hartjes koekjes...betekent niet veel zou je denken, wel als je weet met wie ze die gemaakt heb ( yep met hem)

Ikzelf heb dan nu 2 mensen in me omgeving waar ik steun uit kan halen en dat zijn me huisgenoten maar wat denk je. Ze gaan ( zij en hem) met me huisgenoten naar walibi, efteling, beurzen noem maar op en dan zit je dan thuis alleen. Het zijn de vrienden ook van me huisgenoten e ik heb ze hierna ook gevraagd wat meer rekening voor mij er mee te houden en gelukkig doen me huisgenoten dat, maar zij niet...

Ze weet dat het de enige mensen in de wereld op het moment zijn wie ik als familie beschouwd, en wat doet ze? Ze vraagt me huisgenoten om kerst en oudjaar met hun te vieren! En ik dan? Ooh die bedenkt wel wat. Gelukkig hebben me huisgenoten dit afgewezen maar het feit dat je dat doet! Is het om te pesten of wat?

4 jaar een relatie gehad en het is nu 3 maanden en een beetje uit. Jij ligt sinds dag 1 dat het uit is al met een ander samen in bed, op de bank en noem maar op...en ik??

Ik huil nog steeds iedere dag...3 maanden nadat het uit is. Iedere dag huil ik mezelf in slaap om vervolgens na 3_4 uur huilend wakker te worden. Iedere keer als ik naar me werk rij huil ik. Op me werk huil ik en op de weg terug. 3 psycholgen al gehad en alle tips die ze geven zoals mensen ontmoeten etc werken niet. Zeaar depressief en zelfs op zo erg niveau dat ik vanwege alle stress hart ritme stoornis heb en omdat me bloedruk zo hoog is dat ik ieder moment een hart aanval kan krijgen...en ik ben pas 23.

Ik had haar een brief geschreven maar geen reactie terwijl ze dat wel beloofd had. Het enige wat ik van je vraag is om me nog 1x te ontmoeten, want ik wil me gevoelens voor jou nog1x kwijt. Maar dat wil ze niet. Haar reden is omdat ze denk dat het mij niet verder gaat helpen...nee een hartaanval krijgen dat helpt. En das het erge aan alles he. Alles wat jij na de break up gedaan heb zou ik je zo vergeven want je bent gewoon speciaal voor me....

Wie dit leest en zover gekomen is wil ik bedanken. Ik weet echt waar niet wat ik moet doen met me leven en hoor graag tips of weet ik het wat.