Ondertussen wonen we dus 6 weken apart. Na 2-3 weken in de put, gaat het nu goed met me. Ik heb geprobeerd spanning tussen Y. en mezelf te vermijden, aangezien ik niettegenstaande alles de hoop koester dat het ooit verbetert en ze dan terugkomt. We hebben haar voorstel gevolgd met het verblijf van onze zoon: om de 2 weken een lang weekend (do. avond - ma. ochtend) bij mij + nacht van di. op wo.. Ze heeft een behoorlijk kapitaal van de " gezamenlijke " rekening opgedaan met het inrichten van haar huis, maar dat laat ik allemaal betijen - rust behouden is belangrijker.

Nu heeft ze me zonet een maitlje gestuurd waarin ze stelt dat het over en weer gaan te druk is voor ons zoontje (kan ik begrijpen, kunnen we voorkomen door de aparte dinsdagen te verschuiven naar 2 opeenvolgende dagen), en dat hij nog maar 1 week-end om de 2 weken bij me zou komen (kan ik niet begrijpen). Ze wil hierover enkel per mail corresponderen, niet met me praten. Het maakt me helemaal gek.

Ik weet van mezelf dat ik niet goed ben om in conflict situaties te ageren, en weet nu niet wat doen. Heeft iemand advies??? Wat is zoal een normale tijd dat een 3.5 jarig kind bij de vader mag verblijven in geval van scheiding??

Beste Ik, Dank voor je reactie en sterktewensen. Ik denk echter dat het ook voor haar allemaal niet zo duidelijk is. Ze is zonet thuis langs geweest om onze zoon te brengen . Koffie aangeboden, en dat wilde ze wel. Het nieuwe huis bevalt toch niet helemaal (gierige huisbaas, oud huis), maar het zal wel lukken zegt ze.

Op peutertuin heeft ze afgelopen vrijdag tegen directrice gezegd dat we apart zijn gaan wonen, en dat we nog moeten zien hoe verder. Tegen onze zoon heeft ze gezegd dat mama nu een huis heeft, en papa een ander huis. Ze is ongeveer anderhalf uur gebleven. Ze vroeg of ze hier kon komen werken als ik er niet ben (internet / verwarming doen het nog niet zo goed in het nieuwe huis), en ik heb ja gezegd. Daaraan heb ik nog toegevoegd dat ze altijd welkom is hier, of ik nu thuis ben of niet.. Dat had ik misschien niet moeten doen, maar langs andere kant wil ik haar geen stro breed in de weg leggen - ooit hebben we wel van elkaar gehouden.

Het woord scheiden is dus niet gevallen... Ik besef dat dit zomaar terug kan veranderen, maar het is in elk geval al anders dan de afgelopen week, en zelfs iets beter dan de afgelopen maanden. Ik ben er niet zo zeker meer van dat ze bij de therapeut zal volhouden dat ze zo snel mogelijk wil scheiden, maar ook dat is misschien weer een illusie. Het kan denk ik nog alle kanten op.

Dankjewel MrBean. Het ging al langer niet zo goed meer - de laatste 2 maanden had ze " afstand " genomen om na te denken over de relatie. Daar had ik het erg moeilijk mee: we konden niets meer samen doen, en ik mocht niet te dicht in haar buurt komen. Ik heb dan enkele keren gezegd dat ik dat niet lang meer zou volhouden, en dat ik dit regelrecht richting scheiding zag evolueren. Toen zei ze telkens dat ze nog niet wilde scheiden, dat ze er nog niet uit was. Tot een 10-tal dagen geleden dus... Ik wil ook niet terug naar de relatie zoals we die hadden, maar ik geloof er echt in dat, als we er allebei onze schouders onder zetten, we de gezelligheid en het mooie terug zouden kunnen brengen in ons huwelijk. Daar gelooft zij niet meer in zegt ze. Nu heeft ze gevraagd deze week toch nog thuis te kunnen komen werken (ze werkt van thuis uit), terwijl ik naar kantoor ben - heb ja gezegd. Haar nieuwe huis valt tegen - het is moeilijk te verwarmen, stoffig etc. Ik hoop toch dat het bij een tijdelijke scheiding blijft, en dat we daarna de draad weer kunnen oppakken ....