Dingen delen met je vriendin. Dat is er voor mij niet meer bij. Delen in de zin van het delen van informatie en natuurlijk het delen van je leven. Nou ben ik niet iemand, in tegenstelling tot mijn ex, die om het minste of geringste de telefoon pakt en hetgeen er zojuist is gebeurd meteen wil laten weten. Bij belangrijke dingen of gebeurtenissen ligt dat natuurlijk anders. Toen er afgelopen vrijdag een brief van de woonstichting op de deurmat viel, met daarin de mededeling dat mij een woning werd aangeboden, was mijn eerste reactie: ik wil C bellen en dit nieuws met haar delen! Meteen kwam echter het besef dat die behoefte niet meer relevant is. Zij hoort niet meer bij mij, het is niet meer vanzelfsprekend dat ik haar meteen bel. Maar wat had ik dit heuglijke nieuws toch ontzettend graag met haar gedeeld.

Gisteren ben ik de woning wezen bezichtigen en later op de dag heb ik het huurcontract getekend en de sleutels in ontvangst genomen. Weer zo'n moment dat ik haar het liefst meteen had willen bellen, of naar haar toe had willen gaan om het te vieren. Nee vriend, forget it, dat kan niet meer.

Op het moment dat zij te weten kwam dat ik een nieuwe woning had nam ze toch weer contact met me op. Ze vertelde dat ze blij voor me is maar dat ze het heel erg jammer vindt dat ze niet bij dit proces betrokken is. Ze wil er alles over weten en wil me helpen met verhuizen. Het lijkt me duidelijk dat ik er ook heel erg van baal dat zij hier niet bij betrokken is. Ik zou dit proces maar wat graag samen met haar hebben doorlopen. Samen beginnen aan weer een nieuwe periode in mijn leven. Samen het huisje inrichten en misschien dat zij zelfs wel een paar dagen in de week bij mij zou kunnen komen wonen. Als voorbereiding op een mogelijk definitief samenwonen later in ons leven. Mooie bespiegelingen, maar helaas, het zal blijven bij mooie dromen die nooit uit zullen komen. Om mezelf te beschermen houd ik vast aan de status van geen contact. Ik zal dus niet alles tot in detail met haar bespreken en ze zal me niet helpen met verhuizen. Ik wil dit aangrijpen om een nieuwe start te maken. Een nieuwe fase in mijn leven in een nieuw huisje, waar nog geen herinneringen van haar liggen en waar ik nieuwe herinneringen zal gaan maken, voorlopig zonder haar. Nou ja, geen herinneringen. Saillant detail is dat ik pal naast de supermarkt kom te wonen waar zij al een aantal jaren werkt. Vanuit de slaapkamer van mijn appartement kijk ik pal op de ingang van de supermarkt. Op dit moment zie ik die supermarkt in de achtertuin vooral nog als praktisch voordeel en ik hoop dat ik dat vast kan houden.

Iets anders wat ik graag samen met haar zou willen doormaken staat zondag op het programma. Dan sta ik aan de start van de halve marathon in Eindhoven. Vorig jaar deed ik voor het eerst mee en stond zij aan de finish. En hoewel ze me niet heeft zien lopen (ze had zich gericht op een vriend van mij die ook meeliep en toevallig een paar seconden voor mij liep, waardoor ze mij dus gemist had ) vond ik het geweldig fijn dat ze er was. Na de wedstrijd was ik volledig kapot. De rest van de dag en avond heb ik lekker met haar op de bank doorgebracht. Ze was trots op me en dat voelde fijn. Ik was derhalve ook trots op mezelf. Zondag a.s. zal ze echter niet aan de finish staan. Ik zal niet de rest van de dag met haar doorbrengen en er zal niemand zijn die trots op me is. Shit, waar doe ik het dan in godsnaam voor?!

Afgelopen week heb ik weer heel veel aan haar gedacht. Gelukkig zorgde mijn nieuwe woning wel voor een hoop afleiding, maar toch blijft continu dat vervelende gevoel in mijn achterhoofd zitten. Wanneer ik niet aan haar denk gaat het wel goed, maar de afgelopen week heb ik veel aan haar en haar nieuwe geliefde gedacht. Wanneer ik dat te veel doe zit ik zo weer in een depressie. Gelukkig zijn er ook veel momenten dat ik er helemaal niet aan heb gedacht omdat ik te druk bezig was met mijn nieuwe woning.

De conclusie is dat ik haar nog steeds ontzettend mis, maar dat ik binnenkort een nieuwe start hoop te maken. Dan zit ik niet meer op mijn zolderkamertje, waar ik zoveel tijd met haar heb doorgebracht en waar zoveel herinneringen liggen. Als ik hier nu rondkijk zie ik haar in mijn gedachten overal voor me. Hoe vaak hebben wij hier wel niet de liefde bedreven, hoe vaak heb ik haar hier wel niet getroost als ze weer eens in de put zat, hoe vaak zijn we hier wel niet samen in slaap gevallen? Heel erg vaak en die herinneringen zullen me altijd bijblijven. Hopelijk zorgt de verhuizing er voor dat ik minder aan haar hoef te denken en dat ik mezelf kan klaarstomen voor het zijn van een echte vriend die altijd voor haar klaar zal staan. Op dit moment kan ik dat absoluut nog niet, maar de wil is er.

Ik mis je schat, eens zal ik je beste vriend zijn!