Hallo allemaal,
Ben een man in de 40 en zit midden in een scheiding (3-4 weken). Ondertussen heb ik via de schoolbank.nl een oud klasgenote ontmoet. In het begin was er alleen e-mail, maar werd uiteindelijk een afspraak in een cafe. Dat was zo gezellig, leuk en heel prettig. Ik kon met haar praten en lachen. Dat kon ik niet met mijn ex, eigenlijk nooit gekund. We hebben wel 16 jaar erop zitten en uiteindelijk heb ik de knoop doorgehakt. Doet me wel erg veel verdriet, ondanks dat ik zelf het initiatief heb genomen. Het verdriet wordt wel minder en ik ben er ook van bewust dat er eigenlijk een nieuwe wereld voor me opengaat. Ondertussen hadden we binnen een week weer een afspraak in een Amsterdams cafe gemaakt. Weer ontzettend gezellig en veel praten over alles. En daarna nog een paar keer. Afgelopen weekend heb ik bij haar een avond doorgebracht. We hebben niets gedaan, behalve een paar onschuldige zoentjes. Zij is niet verliefd op mij en vindt mij leuk, lief en wil me als een vriend hebben. Natuurlijk begrijp ik haar, dat ze dit zegt. Ten eerste heeft ze 3 mislukte relaties achter de rug en de relaties daarna waren ook niet een succes. Ten tweede zit ik midden in een scheiding. Volgens mij is het een vorm van zelfbescherming. Als we niet hebben afgesproken spreken we telefonisch of via de MSN bijn dagelijks. Er is altijd wel wat te bepraten. Ik zelf ben een beetje in de war. Na jarenlang niet echt prettig te hebben gevoeld en nu een ontzettend leuke tijd meemaak. Ze vroeg mij of ik verliefd was en ik zei dat ik dacht van niet. We hebben het leuk samen en ik zou best meer willen, maar ben dan bang dat onze prille vriendschap kapot zou gaan. Afgelopen weekend heeft ze me wel gevraag, wel onder invloed van wijn of ik met haar naar bed wilde. Ik zei dat het een niet goed idee was (maar zou het eigenlijk wel willen). Een paar dagen later heb ik dat haar verteld en ze schrok ervan. Ze wist er niets van. Ik zei dat het niet gaf, maar ik wel kwijt moest en me vereerd voelde. Ik praat wel met mijn familie en vrienden vaak over haar, maar denk niet verliefd te zijn en zou ook niet willen dat de vriendschap over gaat. Wel moeilijk allemaal, toch? Aan de andere kant hou ik nog contact met mijn ex die nog in het huis zit. Dat moet ook nog afgehandeld worden......
Moeilijk
Beste Roz,
Ik herken jouw verhaal wel een beetje. Ook ik zat middenin een scheiding toen ik iemand (weliswaar via de chat) ontmoette. Ik dacht wel echt verliefd te zijn en toe aan een nieuwe relatie. Ik was immers degene die de beslissing had genomen tot scheiden en dat ik het meeste al had verwerkt. Niets was minder waar. Nadat ik mijn ex verteld had te willen scheiden, brak voor mij een labiele periode aan. Ik was ook erg in de war en heb toen veel dingen verkeerd aangepakt. Zo dacht ik dus me weer in een nieuwe relatie te kunnen storten, want het voelde toch goed? In werkelijkheid zocht ik alleen maar troost, een arm om me heen. Een nieuw anker in m'n leven, want ook al was de liefde voor mijn ex over, hij was 13 jaar lang mijn beste vriend en mijn anker. En die was ineens verdwenen. Het feit dat ik nu voor mezelf moest zorgen en alleen verder moest, dat was erg moeilijk te accepteren.
Helaas heb ik daardoor ook niet doorgehad dat mijn 'nieuwe liefde' tegen mij heeft gelogen. Hij bleek niet oprecht te zijn en hoewel ik ook gevoelige gesprekken met hem gevoerd heb en hij gewoon erg lief voor me was, had hij maar 1 doel voor ogen en dat was gewoon een leuke tijd, een pleziertje. Dat heeft me ontzettend pijn gedaan, maar tegelijkertijd werden mijn ogen geopend. Natuurlijk insinueer ik nu niet dat jouw nieuwe vriendin niet oprecht is, begrijp me niet verkeerd. Maar zolang je de ene relatie nog niet verwerkt hebt, kun je nog niet beginnen aan een andere. Ook al ben jij degene die de beslissing heeft genomen, een langdurige relatie is niet in een paar weken verwerkt.
Je geeft aan dat je wel een leuke tijd met haar hebt. Dat is logisch. En zou het alleen vriendschappelijk blijven, dan is daar niets mis mee. Maar uit je verhaal maak ik toch een beetje op dat er meer 'in de lucht hangt' dan je wilt toegeven en ik vraag me af of jij daar al aan toe bent. Misschien is het goed om eens serieus met haar te praten en duidelijk te krijgen wat jullie uit deze relatie willen halen. Voelen jullie allebei meer dan vriendschap, dan is het misschien verstandig om voorlopig even een periode rust te nemen. Rond eerst de scheiding af, sluit dat hoofdstuk en sta open voor het verwerkingsproces. Want dat mag je niet onderschatten. Ik heb er erg veel last van gehad. Als het goed zit tussen jou en haar, dan kunnen jullie toch best even wachten?
Maar dat is natuurlijk mijn mening, gevormd vanuit mijn persoonlijke ervaring. Inmiddels zit ik in de afronding van de scheiding en wat ik geleerd heb is dat ik nu even naar m'n verstand moet luisteren en niet naar m'n gevoel. Misschien dat jij dat ook zou moeten doen en wellicht doe je dat al. Ik kan je alleen veel sterkte wensen de komende tijd en hoop dat voor jou ook snel een rustige periode zal aanbreken waarin je de juiste beslissing zult kunnen nemen.
Re: Moeilijk
Hallo Silyway,
Nou eigenlijk komt het van mijn kant. Zij ziet mij meer als een vriend. Ik snap het ook wel natuurlijk. Ze heeft 3 mislukte relaties achter de rug en daarna waren de korte relaties ook geen succes. Verder zei ze me dat ik haar type niet was, maar wel haar vriendschap kon geven.
Vorige week hebben we een avond/nacht heel leuk bijelkaar doorgebracht met veel muziek en wijn. Totdat ze vroeg of ik met haar naar bed wilde. Ik zei dat het niet verstandig was en hield het daarbij. We vielen wel tegen elkaar in slaap op de bank. Ik vond dat heel fijn. Dat was om 6 uur smorgens. Om 9 uur ging ze naar naar eigen bed en ik sliep in de huiskamer.
Die middag namen we afscheid en spraken weer af voor vandaag, zaterdag. Een paar dagen later belde ik haar op en zei wat zei toen midden in de nacht had gezegd/gevraagd. En ze schrok ontzettend.
Gisteren, nadat ik mijn verhaal op deze site zette, kreeg ik een mailtje van haar om de afspraak niet door te laten gaan. Ze verheugde zich er niet meer op en vond dat onze vriendschap de verkeerde richting op gaat. Ze vindt mij een warm en open persoon, maar een relatie zou er nooit uit kunnen komen, omdat ik haar type niet zou zijn. En zeker in mijn situatie met de scheiding maakt het natuurlijk niet makkelijker op. Het contact tussen ons moet maar voorlopig worden stopgezet, omdat ze vindt dat ik meer voor haar ben gaan voelen(wat ook zo is, alhoewel ik het heb geprobeerd tegen te houden), maar me dat niet kan bieden. We zouden te snel en te close met elkaar omgaan en dat benauwt haar. We hebben wel altijd afgesproken. ZIj kon ook zeggen van: "we zien wel, wanneer we afspreken"..
Ik stuurde haar een mailtje terug dat ik haar ook begreep gezien de scheiding situatie en dat het allemaal verwarrend voor mij is.
Ik heb dit ook besproken met mijn broer, zus, zwager en schoonzus en die beweren allemaal dat ze toch wel een beetje gek op mij is, maar even tijd wil. Ik zit immers midden in een scheiding en ik zou me aan de eerste de beste kunnen vastklampen. Een soort arm om mijn heen asl troost, als het ware. Mijn familie zegt ook als ze een paar weken later mij toch weer belt of mailt, dan weet je het zeker. Zij heeft immers ook die mislukte relaties achter de rug.
Moeilijk allemaal he? Ik probeer haar eigenlijk te vergeten, wat ik heel moeilijk vind en wil mezelf geen vals hoop geven. Mocht het toch gebeuren, dan zal ik haar wel in mijn armen sluiten en ontzettend mijn best doen en blijven doen om een mooie relatie te krijgen en houden, maar eerst moet ik dit afronden, voordat ik in een nieuwe relatie ga storten, wat makkelijker gezegd is dan gedaan.
Inderdaad moeilijk
Het is allemaal inderdaad erg moeilijk, maar als ik het zo lees, luister jij toch al heel goed naar je verstand. Je weet al dat je eerst het ene moet afsluiten om vervolgens voor het andere te gaan. Dat neemt niet weg dat die gevoelens dan toch aardig in de weg kunnen zitten. Je raakt erdoor in de war en weet even niet meer waar je goed aan doet. Ik denk dat je heel verstandig bent als je voorlopig even afstand neemt. En inderdaad, als zij ook meer voor jou voelt, dan komt ze vanzelf zodra ze ziet dat het een stuk beter gaat met je.
Maar.. Kijk niet gek op als jouw gevoelens voor haar straks minder worden. Ik had dat namelijk zelf. Inmiddels word ik steeds meer de oude en die nieuwe relatie waar ik zo verliefd op dacht te zijn, komt nu een heel stuk minder aantrekkelijk op mij over. Ik was verliefd op de aandacht, op zijn knuffels, zijn troost. Gek dat je dat kunt verwarren met echte verliefdheid, maar het is helaas zo..
Wat ik mezelf nu constant voorhoud is dat het helemaal niet nodig is om gelijk weer een nieuwe relatie aan te gaan. Ik kan voorlopig ook gelukkig zijn met familie en vrienden. En die leuke vent? Die komt er echt wel. Maar niet zolang ik er desperately naar op zoek ben. Geldt voor jou ook he! En er is meer vis in de zee!
Sterkte en als je behoefte hebt aan een luisterend oor, voeg me dan maar toe als buddy!
Gr.
Silkyway
Re: moeilijk
Hallo Silkyway,
Alhoewel het nog best moeilijk en verwarrend is, ben ik hartstikke blij dat ik mijn verhalen aan mijn familie, vrienden en hier kwijt kan. Het maakt het allemaal wat dragelijker. Ik denk nog steeds aan haar en door heel veel te praten met, vooral, mijn broertjes en zusjes, zie ik ook in dat ik veel te hard van stapel heb gelopen. Eergisteren sprak ik een nichtje van me dat personen van mijn leeftijd, ik ben 47, ontzettend goed in de markt lig, maar het is juiste die ene persoon waar ik die speciale gevoelens van krijg en me nu een halt toe roept. Ik wist niet dat door het vele praten je ook min of meer gerust gesteld kon worden. Ik ben niet desperately op zoek, maar die ene persoon, waar ik bepaalde gevoelens van krijg is toch heel wat anders. En het valt niet mee om haar, ik hoop voorlopig, te vergeten en de scheidingstoestanden af te handelen. Deze afhandeling schijnt steeds minder emotioneel te worden naarmate de tijd verstrijkt.
Misschien heb je wel gelijk wat je zei over die aandacht. Ik krijg net van mijn zus te horen dat ik ook onder de aandacht sta bij een vriendin van haar, een gescheiden vrouw die ook hoorde van mijn situatie. Dit streelt natuurlijk mijn ego. Nu ben ik helemaal in de war, qua gevoelens. Hoe moet ik er mee omgaan? En er komen steeds meer van die leuke dames, die ik allemaal ken, maar opeens veel aandacht aan me besteden.
.....