Ik heb hier zelf geen ervaring mee, maar krijg wel een beeld van wat je bedoeld..
Je hebt het waarschijnlijk zelf ook al een beetje door, maar na zes maanden op een roze wolk te hebben gezeten komt nu het punt dat je ook je leven op elkaar af moet stemmen. Kennelijk hebben jullie niet dezelfde opvattingen wat betreft de opvoeding van de kinderen. De belangrijkste, en mijns inziens enige, oplossing is: compromissen sluiten! Als je er niet over praat, blijven de irritaties oplopen tot frustratie en dan wordt het een lastig verhaal...

Geef aan dat je gek bent op haar en begrijpt dat haar kinderen bij 'haar horen'. Geef haar hoe dan ook niet het gevoel dat je haar kids niet accepteert. Geef vervolgens aan dat je wel andere ideeën hebt wat betreft de opvoeding en dat jullie je leven op elkaar moeten afstemmen om er een succes van te maken. Liefde is nu eenmaal geven en nemen. Misschien is het te snel gegaan en kun je bijvoorbeeld voorstellen om nog even te latten en in de weekenden bij elkaar te slapen...of spreek af dat, wanneer hij niet kan slapen, zij bij hem in bed kruipt.

Misschien kun je nog een akkoordje maken dat hij bijvoorbeeld best in bed mag komen liggen, mits hij niet gaat liggen gamen in bed. Uiteraard heb jij hier nu ook zeggenschap in. Je moet het immers samen zien te rooien.

Hoe dan ook, laat je frustraties wel op een volwassen manier aan haar blijken. Anders gaat het echt ten koste van je relatie en dat zou eeuwig zonde zijn. Een keer een goed gesprek met haar voeren over hoe jullie beiden het 'samen zijn' en de opvoeding van kinderen zien kan denk ik ook geen kwaad... veel succes!